Ούτε δυο σανίδες...

Από τη μία προσπαθούμε να φέρουμε κόσμο στην πόλη (που ήδη έχει αρκετόν) από την άλλη δεν είμαστε σε θέση να βελτιώσουμε ούτε …τα αυτονόητα. 

Κάδοι σκουπιδιών κατήντησαν εδώ και καιρό κάποια από τα παγκάκια στο πάρκο Κατσάρη, απέναντι από την παιδική χαρά (ίσως τη μόνη αστική παιδική χαρά σε πρωτεύουσα πόλη με διαλυμένη την περίφραξή της κάθε μέρα και περισσότερο. Για συνθήκες ασφαλείας… ούτε λόγος). 

Έτσι, οι χιλιάδες επισκέπτες έχουν τη μοναδική  ευκαιρία να δουν από κοντά (πέρα από αυτό που η φύση και οι πρόγονοι μας άφησαν ως κληρονομιά) και τη σχέση  μας με την πολιτισμένη καθημερινότητα.  Γιατί δεν βελτιώνονται αλήθεια πράγματα που θα χρειάζονταν ελάχιστα λεπτά της ώρας ; 

Πιο πέρα θα θαυμάσουν τα όμορφα γλυπτά που και ο πλέον αδιάφορος εκ των αρμοδίων θα τα είχε ξηλώσει, απλώς και μόνο  για να μη συνεχίζεται η δυσφήμιση της πόλης,  ενώ ο κορμός που απέμεινε από το όμορφο δέντρο που κάποτε σκίαζε το μικρό λιμανάκι μένει εκεί  μέχρι να σαπίσει εντελώς. 

Μπροστά από το Du Lac ένας διπλός μεταλλικός κάδος έγινε ένα με το πλακόστρωτο παραμένοντας στη ...θέση του ενώ λίγο πιο πέρα από το “Παραλίμνιο”, ενδιαφέρουσα εικαστική παρέμβαση στο, ας πούμε, πεζοδρόμιο.

Δυστυχώς, μετά από ένα εξάμηνο, η νέα Δημοτική Αρχή φαίνεται να έχει βάλει τόσο χαμηλά τον πήχυ που στο τέλος θα αναπολούμε την… προηγούμενη.