Απόψεις...

«Ασφαλώς οι εποχές δεν μένουν (ευτυχώς) ίδιες, αλλά τώρα έχουμε φτάσει στην άλλη πλευρά. Ολα συγχωρούνται, οι πάντες περνούν σχεδόν υποχρεωτικά τις τάξεις, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές κάνουν ότι δεν βλέπουν οτιδήποτε θα τους φέρει σε σύγκρουση με «ζόρικους» μαθητές και αδιαφορούν για τις ευθύνες τους, οι γονείς είναι έτοιμοι να καλύψουν παντοιοτρόπως τα βλαστάρια τους με εκδηλώσεις βλακώδους υπερπροστατευτισμού, το αρμόδιο υπουργείο υπαναχωρεί με κάθε ευκαιρία και με πελατειακή νοοτροπία από αρχές και κανόνες, προκειμένου να διευκολύνει ή και να απαλλάξει διδάσκοντες, διδασκόμενους και κηδεμόνες από στοιχειώδεις υποχρεώσεις. 

Για παράδειγμα (αστείο), μόλις πρόσφατα πρόσθεσε πέντε ακόμη ημέρες δικαιολογημένης απουσίας εξαιτίας γρίπης, λες και οι υπάρχουσες 19 είναι για άλλες ασθένειες!Με λίγα λόγια, από την υπερβολική αυστηρότητα, πολλές φορές για ανόητους λόγους, και τις ανελαστικές σχέσεις ιεραρχίας μεταξύ καθηγητών και μαθητών της προχουντικής περιόδου, η σχολική κοινωνία πέρασε σταδιακά σε μία κατάσταση σχεδόν πλήρους ασυδοσίας στη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Ακόμη και η επιβολή ποινών έχει ως βασική μέριμνα να μην προβληματίζουν τον μαθητή και την οικογένειά του. 

Αυτό είναι το κλίμα και οι ανάλογες συμπεριφορές μεταφέρονται μετά στα ανώτατα ιδρύματα, όπου μαζί με άλλες «αμαρτίες» που ενδημούν, χάνεται η... μπάλα.Το χειρότερο είναι ότι βολεύονται όλοι με τη δεδομένη κατάσταση, από τους μαθητές και τους γονείς ώς τους δασκάλους/καθηγητές και την πολιτική τάξη. Οπότε και αν ακόμη εκδηλωθεί βούληση να τεθούν όρια και κανόνες στο σχολικό σύστημα, το ερώτημα είναι ποιος θα τους εφαρμόσει.

Ας μην ξεχνάμε ότι μέσα στην ανοχή του «εγκλήματος χωρίς τιμωρία» μεγάλωσαν γονείς και διδάσκοντες στη συντριπτική πλειονότητά τους και κάπως έτσι έχει μάθει να πορεύεται ολόκληρη η ελληνική κοινωνία.Με την ανοχή του εγκλήματος χωρίς τιμωρία δεν μεγάλωσαν μόνο γονείς και διδάσκοντες των σημερινών νέων. 

Έτσι μεγάλωσαν όλες οι γενιές των Ελλήνων από την επανάσταση του 1821 έως σήμερα. Η αδικία σημαδεύει παρά πολλές αθώες ψυχές, το κράτος μας όμως δεν είναι δομημένο με κανόνες δικαιοσύνης. Η ζωή εντέλει δεν είναι δίκαιη. Αυτό ίσως είναι το μάθημα που πρέπει να επαναλαμβάνουμε συνέχεια στα παιδιά για να ενδιαφερθούν από μόνα τους για τους στοιχειώδεις κανόνες αυτοάμυνας».

                                     (Αρθρο του Αγγ.Στάγκου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι τη δεύτερη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ θα ελέγξει όλους τους αρμούς εξουσίας, πετώντας στα σκουπίδια ακόμα και τα προσχήματα για τη διάκριση εξουσιών. Και χωρίς αναστολές, κατηγόρησε την ηγεσία της Αστυνομίας ότι στο Μάτι δούλευε για τους πολιτικούς αντιπάλους. Ξέρει τι λέει ή χυδαιολογεί χωρίς συναίσθηση; »

                                       

                                                                    (Κ.Γιαννακίδης – protagon.gr)

«Η Σίτι είναι ένοχη - τα στοιχεία είναι αδιάσειστα. Αλλά, η άλλη μισή αλήθεια είναι πως την καταδίκασε ένα σύστημα διεφθαρμένο από τη μέρα που γεννήθηκε. Από την εποχή του Αμπράμοβιτς το FFP είναι ένα «όπλο» στα χέρια της ποδοσφαιρικής ελίτ, που κρατά τους ανεπιθύμητους μακριά από την κορυφή της πυραμίδας».

                                                                        (Protagon- Sportscaster)