αντί προλόγου..



'Eχουμε την τύχη να ζούμε σε μια πόλη ευνοημένη από τη φύση και την ιστορία. Tα δυνατά της σημεία είναι πολλά και λίγο-πολύ γνωστά. Yπάρχουν όμως κι εκείνα- και δεν είναι λίγα - που τα βλέπουμε γύρω μας καθημερινά και μας πληγώνουν , ταλαιπωρούν την αισθητική μας.

Στο μπλογκ αυτό θα διαβάζετε σκέψεις, παρατηρήσεις αλλά και προτάσεις που έρχονται αυθόρμητα στο νου περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της μοναδικής αυτής πόλης που μπορεί να γίνει ακόμη πιο όμορφη και συναρπαστική. Θα διαβάσετε επίσης και κάποιες άλλες αναρτήσεις (κείμενα, φωτογραφίες, γελοιογραφίες) που αφορούν τη γενικότερη πολιτική και όχι μόνο επικαιρότητα.

Διαβάστε τις προηγούμενες αναρτήσεις μας στη διεύθυνση www.ioannina2011.blogspot.com

Βρείτε μας και στο Facebook: https://www.facebook.com/skeptomenoipolites.ioanninon

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2018

Απόψεις...


«Ζ​​ούμε σε μια χώρα που οι πολίτες της αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση με «δημοκρατικό τρόπο». Οταν λέμε «με δημοκρατικό τρόπο» δεν εννοούμε με βάση τη λογική που λύνουν τα προβλήματά τους οι σύγχρονες κοινωνίες· γίνεται δημόσιος διάλογος επί του πραγματικού, προτείνονται λύσεις επί του πραγματικού, και προκρίνεται κάποια θεραπεία επί του πραγματικού. 

Στην Ελλάδα «Δημοκρατία» σημαίνει ότι αν η πλειοψηφία αρνηθεί την πραγματικότητα, τότε αυτή οφείλει να πάψει να υπάρχει. Εξ ου και οι οιμωγές για «κατάλυση της Δημοκρατίας από τα μνημόνια», για την «αντιδημοκρατική λιτότητα», και το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ στη μεγάλη συγκέντρωση του «Οχι» το 2015, «Η Δημοκρατία δεν εκβιάζεται».


«Γ​​ια την αβαθή Αριστερά κάθε θάνατος είναι μια ευκαιρία. Επιβεβαιώνει, κατ’ αρχήν, το δόγμα της «κακούργας (καπιταλιστικής) κενωνίας» στην οποία ζούμε, όπως και τη φαντασίωση μιας ανύπαρκτης ελληνικής ταξικής πάλης. Επαγγελματίες του μπάχαλου και παιδιά που έμαθαν δυο μαρξιστικά κολλυβογράμματα μπογιατίζουν συνθήματα για «μίσος ταξικό», για «βία στη βία των τάδε», για τα «αφεντικά που έκαναν δολοφονία» και λοιπά (ευφάνταστα) πολλά.

Ο «ταξικός εχθρός» ποικίλλει. Πότε είναι οι «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», πότε οι «Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι», άλλοτε οι «Ρουφιάνοι ελεγκτές του μετρό», στο στόχαστρο μπήκαν οι άριστοι και εσχάτως οι «φονιάδες των λαών νοικοκυραίοι».

                                                            (Γ.Μανδραβέλης-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 



«Γιατί λαϊκισμός δεν είναι το ψέμα, είναι η εκπαίδευση στην απάρνηση της πραγματικότητας και της πραγματικότητας του άλλου. Να μαθαίνεις να την αγνοείς και να τον αγνοείς σταθερά, βάζοντας στη θέση της μια άλλη πραγματικότητα και αναδεικνύοντας μόνο τις δικές σου ανάγκες. Έτσι εμπεδώνεται η άποψη να αγνοείται συστηματικά ο άλλος ως κοινωνικό υποκείμενο, αλλά και ως άνθρωπος.

Γιατί δεν μπορεί από τη μια να υποστηρίζεις το «δίκαιο του εργάτη» και από την άλλη να του στερείς το δικαίωμα στην εργασία, μιας και δεν δημιουργείς, ως κυβέρνηση, μια συγκεκριμένη παραγωγική και αναπτυξιακή διαδικασία».

                                                                     (Α.Βασιλιάς -ΑΤΗensvoice)



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...