Η τέχνη της ευθυκρισίας...

«Δ​​εδομένου ότι η υποψηφιότητα του δικαστή κ. Μπρετ Κάβανο επικυρώθηκε από τη Γερουσία και το νέο μέλος του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ ανέλαβε ήδη τα καθήκοντά του, η υπόθεση τυπικά έληξε. Ο απόηχός της, όμως, θα είναι για καιρό αισθητός. Η ακροαματική διαδικασία της επικύρωσης ανέδειξε θέματα με γενικότερο ενδιαφέρον.

Πρώτον, στην ένορκη κατάθεσή του ο κ.Κάβανο ήταν ανειλικρινής. Ρωτήθηκε συχνά αν ήταν βαρύς πότης όταν ήταν νέος. Το αρνήθηκε. Επινε μπίρα, είπε, αλλά όχι τόσο ώστε να μεθά. Παλιοί του συμφοιτητές στο Yale το διέψευσαν. Μεθούσε συχνά, είπαν, σε σημείο που να γίνεται λεκτικά επιθετικός και να μη θυμάται τι έκανε. Είπε ότι ήταν νόμιμη η κατανάλωση αλκοόλ όταν ήταν 18, ενώ το ηλικιακό όριο τότε ήταν 21.Το ημερολόγιό του βρίθει από φράσεις που καταδεικνύουν την έντονη ροπή του στο ποτό. Οταν ρωτήθηκε γι’ αυτές, όπως και για μισογυνιστικές φράσεις, διέστρεψε το κοινώς γνωστό νόημά τους. Τα μικρά ψέματα αρκούν να εγείρουν υποψίες ότι ειπώθηκαν και μεγάλα ψέματα.

Δεύτερον, το ύφος του κ. Κάβανο ήταν απαξιωτικό. Εδειξε περιφρόνηση στην ακροαματική διαδικασία, αποκαλώντας την μάλιστα «τσίρκο»! Η πολιτική μεροληψία του ήταν πρωτοφανής: χαρακτήρισε τις καταγγελίες ως ενορχηστρωμένες από «τους Κλίντον» και όσoυς ενοχλήθηκαν με την εκλογή Τραμπ! Ενίοτε απέφευγε να απαντήσει ξεκάθαρα (όπως, π.χ., γιατί δεν ζήτησε ο ίδιος να ερευνήσει το FBI τις καταγγελίες Φορντ). Αλλες φορές έδειξε επιθετικότητα σε συγκεκριμένους γερουσιαστές («εσείς πίνετε;»).

Τρίτον, ο τρόπος που εξέφρασε τα αρνητικά συναισθήματά του ήταν ναρκισσιστικός. Στο μέτρο που αισθανόταν αθώος, ο θυμός του ήταν εύλογος. Ηταν, όμως, ανάρμοστος θυμός – ο λόγος του έγινε απαξιωτικός, χλευαστικός και συνωμοσιολογικός. 

Υπάρχει ορθολογικός θυμός; Φυσικά. Η φιλόσοφος Μάρθα Νουσμπάουμ μας θυμίζει την αντίληψη περί θυμού του Αριστοτέλη και του Ανταμ Σμιθ: αποφεύγουμε τον ανάρμοστο θυμό όταν λαμβάνουμε υπόψη τον αποδέκτη του θυμού μας. Τον ονομάζει «θυμό-μετάβαση»: μεταβαίνουμε από την εκδίκηση στην εποικοδομητική στάση που νοιάζεται για το γενικότερο καλό (εν προκειμένω, τη θεσμική ευταξία). Ο Κάβανο επέδειξε εγωκεντρική αγανάκτηση – ο θυμός του διέστρεψε την κρίση του, προσδίδοντάς της χαρακτηριστικά κραυγαλέας πολιτικής μεροληψίας και αυτο-εξυπηρετικής στάσης.

Στην ακροαματική διαδικασία ο κ. Κάβανο υπονόμευσε την αξιοπιστία του. Η ανειλικρίνειά του, η κραυγαλέα μεροληψία του και ο ανάρμοστος θυμός του έδειξαν έναν άνθρωπο που, πιθανώς, κάτι ήθελε να κρύψει. Του έλειπαν η σύνεση και η μετριοπάθεια – απαραίτητα προσόντα για έναν ισόβιο ανώτατο δικαστή. Η υποψηφιότητά του είχε αστερίσκους. Οτι πήρε τη δουλειά, λέει πολλά για τον δημόσιο βίο της σημερινής Αμερικής».

                    (Απόσπασμα άρθρου του Χ.Τσούκα  από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)