Καμία ελπίδα...

«Τι άλλο να ζητήσει ο «οργισμένος» έφηβος από έναν υπουργείο που καταργεί την τράπεζα θεμάτων και τη βάση του 10, που κάνει προσχηματικές τις επαναληπτικές εξετάσεις, που καταργεί τις ανακεφαλαιωτικές εξετάσεις στα περισσότερα μαθήματα, που σχεδιάζει πρόσβαση στα ΑΕΙ και μέσω εργασιών, ή άνευ πανελλαδικών εξετάσεων, που μετατρέπει τα ΤΕΙ σε ΑΕΙ χωρίς καμιά μελέτη, που καταργεί την αξιολόγηση των καθηγητών, που στέλνει στα ΑΕΙ αποφοίτους των ΕΠΑΛ μέσω υποδεέστερων εξετάσεων, που υπόσχεται έναρξη μαθημάτων στις 9 π.μ. (για περισσότερο ύπνο), που αποποινικοποιεί τις καταλήψεις και τις βλάβες της δημόσιας περιουσίας; 

Που σαλπίζει τη διάλυση και υλοποιεί την καταστροφή; Και όμως, αυτοί που ανέβηκαν πάνω στο γραφείο του Κώστα Γαβρόγλου με την ντουντούκα στα χέρια και απαιτούσαν να φύγει από το γραφείο του εν μέσω χουλιγκάνικων ιαχών ζητούσαν το πολλαπλάσιο. Γιατί δήθεν αισθάνονται ότι η διάλυση δεν είναι αρκετή, υπάρχει, λένε, εντατικοποίηση που πρέπει να ακυρωθεί. Δηλαδή να τους στέλνουν το απολυτήριο στο σπίτι; Όλοι αυτοί και όλες αυτές πέρα από την πλύση εγκεφάλου που τους έκαναν οι πονηροί ινστρούκτορές τους απλώς αποθρασύνθηκαν. Κατάλαβαν ότι υπάρχουν μπόσικα που μπορούν να τα ξεχειλώσουν κι άλλο[...]

Αλλά κάτι κάνατε κι εσείς, υπουργέ μου, στραβά. Πολλά μάλλον. Μόλις προχτές ζητούσατε από το ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα να διώξει ή να συλλάβει τους έμπορους ναρκωτικών από τα πανεπιστήμια. Χτες αναζητήσατε και πάλι το ρωμαλέο για να ανακτήσει το γραφείο της Φιλοσοφικής από το Ρουβίκωνα ή από τη νέα φασιστική οργάνωση ΕΣΑ που διεκδίκησε τον χώρο. 

Ζητήσατε, δηλαδή, εσείς ο υπουργός μας, την αυτοδικία; Προτρέψατε τους φοιτητές και τις φοιτήτριες να ρισκάρουν τη σωματική τους ακεραιότητα ή και τη ζωή τους για να κάνουν το στοιχειώδες καθήκον της πολιτείας, να υπερασπιστεί τον δημόσιο και ιερό χώρο του πανεπιστημίου από τους εισβολείς; Νομίζετε αλήθεια ότι αυτό είναι κάτι δημοκρατικό; Κινηματικό; Αριστερό; Προοδευτικό; Αν κάποιοι σας άκουγαν και ακολουθούσαν τη συμβουλή σας και την έπεφταν στους εισβολείς, τι θα συνέβαινε; 

Και πεδίο μάχης τα σχολεία;Σε ποια χώρα του κόσμου όλου συμβαίνουν αυτά και μάλιστα υπό την ανοχή του υπουργού; Πώς οι καταληψίες μαθητές πέρασαν την πύλη του Υπουργείου και έφτασαν μέχρι το γραφείο σας; Πώς ανεχτήκατε να «συνομιλείτε» με παιδιά που ούρλιαζαν και ανέβαιναν επάνω στα γραφεία σας. Ποια εικόνα δώσατε στην υπόλοιπη Ελλάδα, στους νέους και τις νέες που πασχίζουν και σπουδάζουν σε τόσο δύσκολους για την πατρίδα μας καιρούς; Στην παγκόσμια εκπαιδευτική κοινότητα; 

Σίγουρα τέτοιες σκηνές έχουν ζήσει πρυτάνεις και καθηγητές πανεπιστημίου υπό την τουλάχιστον ανοχή της παράταξή σας. Θυμίζω μόνο τον αποκλεισμό του Συμβουλίου Διοίκησης του ΕΚΠΑ πριν μερικά χρόνια και την απελευθέρωση των συλληφθέντων καταληψιών από βουλευτές του κόμματός σας. Αλλά και σε γραφείο υπουργού; Πού σταματάει ο κατήφορος αυτής της κυβέρνησης, αυτής της χώρας; 

Δεν είναι αυτή η εικόνα της ελληνικής νεολαίας. Δεν είναι η εικόνα των σπουδαστών και των σπουδαστριών μας. Δεν είναι η εικόνα των σχολείων μας. Είναι όμως ένα καρκίνωμα, ένα απόστημα στο σώμα της εκπαίδευσης με πολλές προεκβολές που έχει τη δύναμη να της τρώει τα σωθικά. Έχει στηρίγματα στα πανεπιστήμια και στα σχολεία, δυστυχώς και στους εκπαιδευτικούς κάθε βαθμίδας και σε μέρος της αριστεράς του πολιτικού συστήματος που υποκρίνονται ότι μέσω αυτού διεκδικούν δημοκρατικά δικαιώματα, αλλά απλά διεκδικούν κομματική ισχύ και παρακρατική εξουσία. Δεν ξέρω αν υπάρχει γιατρειά γι' αυτήν τη νεοπλασία».

                         (Aπόσπασμα άρθρου του Λ.Καστανά από την ΑΤΗensvoice)