Απόψεις...

«Ένα εύλογο ερώτημα που θέτουν οι περισσότεροι πολίτες στο άκουσμα της ιδέας ότι τα ναρκωτικά θα μπορούσαν να αποποινικοποιηθούν χωρίς να υπάρχουν πρόσθετες αρνητικές συνέπειες για τους χρήστες και τους υπόλοιπους πολίτες, είναι το αν η αποποινικοποίηση επιφέρει αύξηση ή μείωση των χρηστών και της εγκληματικής δραστηριότητας που σχετίζεται με τα ναρκωτικά. 

Μέχρι στιγμής, το πληρέστερο εμπειρικό παράδειγμα μας το προσφέρει η Πορτογαλία που εδώ και χρόνια έχει αποποινικοποιήσει πλήρως τη χρήση των ναρκωτικών. Τα αποτελέσματα μέχρι στιγμής είναι άκρως ενθαρρυντικά καθώς τόσο ο αριθμός των χρηστών όσο και η μετάδοση του HIV και της ηπατίτιδας μειώθηκαν θεαματικά από το 2000 έως το 2015.Φυσικά, η μείωση αυτή συνάδει και με τις παγκόσμιες τάσεις αλλά σίγουρα η αποποινικοποίηση έχει συμβάλλει θεαματικά. 

Πέρα από τις ασθένειες, μείωση σημειώνει στην Πορτογαλία και ο αριθμός των συλλήψεων και των εγκλημάτων που σχετίζονται με τα ναρκωτικά. Στις ΗΠΑ, όπου τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει σε πολιτειακό επίπεδο η αποποινικοποίηση της μαριχουάνας, παρατηρούνται αντίστοιχα αποτελέσματα με αυτά της Πορτογαλίας.

Το θέμα των ναρκωτικών είναι αρκετά δύσκολο. Μιλάμε για ανθρώπινες ζωές που χαραμίζονται στις φυλακές, τα πάρκα και τα παγκάκια των πόλεών μας χωρίς να υπάρχει η πρέπουσα φροντίδα από την κοινωνία μας. Τουλάχιστον, ας εξετάσουμε αν μέσω της πολιτικής μπορεί να μειωθεί η ζημιά που προκαλείται στα νιάτα της χώρας μας».

                                                                                     

                                                               (Αλ.Σκούρας – liberal.gr)

«Γιος φιλικού μου ζευγαριού με πανεπιστημιακές σπουδές κατέθεσε βιογραφικό σε εταιρεία κινητής τηλεφωνίας και του πρόσφεραν τετράωρη δουλειά, με αποδοχές 184 ευρώ τον μήνα. Ο ίδιος ο νεαρός μου εξομολογήθηκε (χρησιμοποιώ την λέξη, διότι ντρεπόταν να μου το πει λες και έφταιγε αυτός) ότι εταιρεία πώλησης ενέργειας του έδωσε 230 τον μήνα, αλλά σε …δωροεπιταγές, όχι χρήματα. 

Είναι κι αυτή η Αχτσιόγλου που κάθε τόσο μειώνει την ανεργία, ανεβάζει τον κατώτατο μισθό, επαναφέρει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και διατυμπανίζει τις φοβερές επιτυχίες της επιθεώρησης εργασίας, ώστε αν κάποιος δεν ψάχνει δουλειά ο ίδιος (ή το παιδί του), είναι έτοιμος να πιστέψει πως τα πράγματα στην αγορά εργασίας έχουν βελτιωθεί ραγδαία».

                                                            (Δ. Καμπουράκης- liberal.gr)