Η Ιστορία εκδικείται...

«28 Οκτωβρίου 2011. Ένας μαθητής από τη Λάρισα μουντζώνει τους επισήμους στη μαθητική παρέλαση. Η φωτογραφία κάνει τον γύρο των τηλεοπτικών δελτίων και των σάιτ. Ο δήμαρχος Λάρισας Κ. Τζανακούλης δηλώνει ότι «δεν πρέπει να υποστεί κυρώσεις ο μαθητής για να μη στιγματιστεί για την υπόλοιπη ζωή του», οι μαθητές απειλούν με καταλήψεις σε περίπτωση τιμωρίας του, ενώ ένα κίνημα υπέρ του νεαρού, κατακλύζει τα social media. 

Δημοσιολόγοι και αναλυτές τον αποθεώνουν. Κάποιοι λίγοι κάτι ψελλίζουν κάτι περί αγωγής, τρόπων και ευγένειας, αλλά παραδίδονται αμέσως στη χλεύη του όχλου που θέλει «κρεμάλες στους πολιτικούς». Στα χρόνια των μνημονίων ακολούθησαν πολλά. Χτισίματα καθηγητικών γραφείων, αδειάσματα κάδων σκουπιδιών σε πρυτανικά γραφεία, βίαιες διακοπές συνεδριάσεων οργάνων της διοίκησης, ξυλοδαρμοί και ομηρίες πανεπιστημιακών. Η επωδός πάντα ίδια. «Αντιδρούμε έτσι, γιατί μας κλέβουν το μέλλον μας». 

Η πλατεία των Αγανακτισμένων μορφοποίησε τον κυρίαρχο λόγο της νέας γενιάς.   Η αρχή του κακού βέβαια είχε γίνει πολύ πριν τα μνημόνια. Όταν γονείς, κόμματα, καθηγητές θεωρούσαν νορμάλ, λίγο πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων και του Πάσχα, μαθητές και εξωσχολικοί να κάνουν κατάληψη του σχολείου, να βανδαλίζουν τις αίθουσες και κανένας να μην τιμωρείται ποτέ και για τίποτα. Όλοι το θεωρούσαν κάτι σαν έθιμο, σαν το στόλισμα του δέντρου ή το βάψιμο των πασχαλινών αυγών, παραβλέποντας ότι υποβαθμίζοντας το επίπεδο των δημόσιων σχολείων, μεροληπτείς υπέρ των πλουσίων. Αλλά και στα πανεπιστήμια η εικόνα ανομίας και χάους έχει βαθύ παρελθόν.

Μια λίστα χωρίς τέλος, σε ένα κακοπαιγμένο επί χρόνια έργο, με μία ειδοποιό διαφορά. Πριν τα μνημόνια η κοινωνία έδειχνε (εξοργιστική έστω) ανοχή σε τέτοιου τύπου συμπεριφορές. Τα τελευταία χρόνια τις υποδαυλίζει. Έφτασε να τις αποθεώσει. Και οι φωνές όσων έλεγαν ότι όλα αυτά οδηγούν σε κοινωνία-ζούγκλα, στοχοποιούνταν ώστε να εξουδετερωθούν. Οι πιτσιρκικάδες που είδαν τους γονείς τους να «αγανακτούν» και να μουτζώνουν τη Βουλή ζητώντας κρεμάλες, έγιναν φερέφωνά τους. 

Η νέα γενιά άρχισε να συμπεριφέρεται σαν τους εργατοπατέρες, να μιλάει με κλισέ, να τσιτάρει παρωχημένα συνθήματα. Νεοσυντηρητικοί μεταμφιεσμένοι σε προοδευτικούς. Δεν διαδηλώνουν διότι τα πανεπιστήμια έχουν καταντήσει ορμητήρια εμπόρων ναρκωτικών ή αποθήκες μαϊμού εμπορευμάτων. Δεν διαμαρτύρονται που αντιδημοκρατικές και παράνομες ομάδες έχουν κάνει γραφεία εντός των πανεπιστημίων. Γιατί συνεχώς υποβαθμίζεται το επίπεδό τους. Γιατί δεν είναι συνδεδεμένα με την αγορά εργασίας. 

Διαδηλώνουν για τα ακριβώς αντίθετα: «για να μην περάσει η  εμπορευματοποίηση», «η σύνδεση της γνώσης με την αγορά», «να μην περάσει η εντατικοποίηση», «να μην καταργηθεί το άσυλο». Διαδηλώνουν, δηλαδή, οργισμένοι για να μην αλλάξει τίποτα.Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια. Ο τότε βουλευτής του ΣΥΝ, Τάσος Κουράκης, είχε ταξιδέψει ως την Ξάνθη για να υπερασπιστεί στο δικαστήριο όσους έχτισαν τότε την είσοδο του γραφείου του αντιπρύτανη, Θ. Καραμπίνη. 

Σύμφωνα με ανακοίνωση του Συνασπισμού: «Ο Τάσος Κουράκης επαίνεσε τη στάση των φοιτητών, οι οποίοι υπερασπίστηκαν τον δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου και καταφέρθηκε κατά του εισαγγελέα, ο οποίος στοχοποίησε τους έξι φοιτητές, που υλοποιούσαν απόφαση του συλλόγου τους, στρεφόμενος εμμέσως κατά του πανεπιστημιακού ασύλου».Για κάποιους, η εικόνα του νεαρού πάνω στο γραφείο του υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ ήταν απλά η απόδειξη ότι η ιστορία εκδικείται».

                  (Απόσπaσμα άρθρου της Κ.Παναγοπούλου από την ΑΤΗensvoice)