Στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης...

«Διαβάζουμε για το ενδεχόμενο κατάργησης των εξετάσεων στα μαθήματα της Χημείας και τη Φυσικής. Δηλαδή οι μαθητές δεν θα εξετάζονται για τις γνώσεις τους στο ερωτήματα :

α) από τι είναι φτιαγμένος ο κόσμος και 

β) ποιες είναι οι κανόνες λειτουργίας του κόσμου. 

Την ίδια στιγμή διαβάζουμε δηλώσεις υπουργού για την αύξηση των μισθών, την ενίσχυση της εργασίας, την ενίσχυση της διαπραγματευτικής δύναμης της εργασίας, τον πυρήνα του πολιτικού σχεδίου και λοιπά ακατάληπτα που καταλήγουν σε συμπεράσματα «περί ολέθριας θέσης ότι, τάχα, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας επέρχεται μέσα από τη συμπίεση των μισθών».   

Αυτή φυσικά την αντίληψη από την οποία πηγάζει και όλη η θολή πολιτική τους, έχουν οι κυβερνώντες ακόμα και σήμερα, την εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης και της Εκπαιδευτικής έκρηξης, παραμένοντας προσηλωμένοι στα αραχνιασμένα εγχειρίδια της κομμουνιστικής ανάλυσης.   

Το πασίγνωστο υπόδειγμα της πυραμίδας για την ανταγωνιστικότητα, παρουσιάζει τις προϋποθέσεις εκείνες που ευνοούν την ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας, όπως η έρευνα και τεχνολογία, η παραγωγική διάρθρωση, το εργατικό δυναμικό,τα εκπαιδευτικά ιδρύματα,το ανθρώπινο κεφάλαιο,οι υποδομές,η προσβασιμότητα στην τεχνολογία και στη γνώση, το φυσικό περιβάλλον, ο πολιτισμός και η παιδεία. 

Τότε και μόνο τότε οδηγούμαστε στην βελτίωση της παραγωγικότητας της εργασίας και στην αύξηση της απασχόλησης, που με τη σειρά τους οδηγούν σε μεγαλύτερη και καλύτερης ποιότητας παραγωγή και επομένως σε βελτίωση 

του επιπέδου διαβίωσης των εργαζομένων και των πολιτών.

Η καταστροφή της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης,η ρουβικώνια απαξίωση των Πανεπιστημίων, ο ευνουχισμός της έρευνας και της πιστημονικής αναζήτησης,η επίθεση κατά της αριστείας και το υπολανθάνον μίσος τους απέναντι στην τεχνολογία και τον ψηφιακό κόσμο, τον οποίον ουδόλως κατανοούν, αλλά απορρίπτουν με το γνωστό επιχείρημα περί τεχνοφασισμού, ...έχουν θέσει τις βάσεις για ένα ταξίδι μακριά από την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα.

Η αντίθεση τους στις αρχές της οικονομικής ελευθερίας, του ελεύθερου εμπορίου και του κράτους δικαίου, βαλτώνουν οποιαδήποτε αντίδραση και ικμάδα αισιοδοξίας. Κολλημένοι μόνο στα επιχειρήματα για την αύξηση των μισθών, δείχνουν πως έχουν βαθιά πίστη τόσο στα παρωχημένα εγχειρίδια που ευθύνονται για την αδυναμία κατανόησης της πραγματικότητας, όσο και στα δάση των λεφτόδενδρων».

                                                           (Κ.Χαροκόπου- liberal.gr)