Σημάδια αποσύνθεσης ...

«Αν κάποιος αποφάσιζε να φτιάξει ένα πάρκο ψυχαγωγίας με θέμα το κοινωνικό περιθώριο, θα επέλεγε το κέντρο της Αθήνας. Δεν υπάρχει πρωτεύουσα στον δυτικό κόσμο με αυτές τις συνθήκες στο κέντρο της. Μέσα σε ένα θωρακισμένο λεωφορείο, τουρίστες με ακριβές φωτογραφικές μηχανές θα έκαναν ασφαλείς πλεύσεις σε μία θάλασσα εγκλήματος και δυστυχίας. 

Θα κατέβαιναν από την Αθηνάς προς την Πειραιώς, παρακολουθώντας εμπόριο πρέζας και κλοπιμαίων από φιγούρες που δεν καταλαβαίνεις αν είναι άνθρωποι ή σκιές. Και λίγο πιο μέσα, εκεί που δεν πιάνει το φως του δρόμου, κορίτσια από την Αφρική να προσφέρουν σάρκα για μερικά κέρματα. Βλέπεις ανθρώπους να δέρνονται και δεν ξέρεις αν είναι για πρέζα, για εθνικές αντιπαραθέσεις ή για κανένα κινητό που βούτηξαν από το Μοναστηράκι. 

Βγαίνοντας στην Πειραιώς, το λεωφορείο θα έστριβε δεξιά, θα ανέβαινε Ομόνοια για κανέναν ξέμπαρκο μετανάστη ή κανένα άστεγο σκεπασμένο με σκιές. Αριστερά, στην Πατησίων και στάση στα Εξάρχεια για χουλιγκανισμό με πολιτικό πρόσημο. Γνωριμία με συλλογικότητες εντός του Πολυτεχνείου, light λαθρεμπόριο στην Πατησίων και ακόμα λίγη πρέζα, εξόριστη από το Πεδίον του Άρεως. Το τουρ μπορεί να κλείσει αισθησιακά με περιήγηση στους δρόμους κάτω από την Αχαρνών, όπου για κάθε νόμιμο οίκο ανοχής λειτουργούν και τρεις παράνομοι. 

Περιέργως, οι «αλληλέγγυοι» δεν έχουν κάνει καμιά καταδρομική επιχείρηση για να ελέγξουν αν υπάρχουν κοπέλες που εκδίδονται παρά τη θέλησή τους, αν και είναι εμφανώς «ευαισθητοποιημένοι» σε θέμα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Για αυτό τον λόγο άλλωστε δεν επιτέθηκαν και στο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας; Πήγε ένας κανονικός λόχος οπλισμένος, έκαψαν περιπολικό, παραλίγο να σκοτώσουν ανθρώπους και όμως δεν έγινε ούτε μία σύλληψη, ούτε μία προσαγωγή. Μεταξύ μας και να γινόταν θα άλλαζε κάτι; 

Θα ήταν οι αλληλέγγυοι στη ΓΑΔΑ, η Κούρτοβικ με τον αγωνιστή, θα ορίζονταν δικάσιμος και μην τον είδατε. Ξέρετε κανέναν που πήγε στη φυλακή για αυτά τα πράγματα; Όχι, δεν πας φυλακή. Πας στη Σύγκλητο, για «πανεπιστημιακές διαδικασίες», που λέει και ο Κυρίτσης. Ομάδα φοιτητών κράτησε εγκλωβισμένους τους καθηγητές, ζητώντας να μην υπάρξει απόφαση για έξοδο του Ρουβίκωνα από τη Φιλοσοφική  προφανώς διδάσκονται Λατινικά στο γραφείο του. 

Στο μεταξύ, λίγο πιο κάτω από το κτίριο του Πανεπιστημίου, είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας. Η πρόσοψη του κτιρίου παραμένει εδώ και μήνες κηλιδωμένη από τον «ακτιβισμό» του Ρουβίκωνα. Χρειάζονται, λέει, ειδικές διαδικασίες αποκατάστασης που προβλέπονται μόνο για τα κτίρια του ΣτΕ και της Βουλής. Μνημείο βεβήλωσε ο Ρουβίκωνας. Και είναι να απορείς αν ο Πρωθυπουργός, που περνάει κάθε μέρα από εκεί για να πάει στο σπίτι του, δεν ντρέπεται για την εικόνα που παρουσιάζει το ανώτατο δικαστήριο της χώρας του. 

Όμως και ο Πρωθυπουργός έχει άλλα βάσανα. Κάλεσε τους υπουργούς του να μην τον ρίξουν για το Μακεδονικό αν και, με κάθε ευκαιρία, ο εκπρόσωπος του μας διαβεβαιώνει ότι η κυβέρνηση θα έχει, αν χρειαστεί, την πλειοψηφία. Και λίγο μετά, ο Πρωθυπουργός, παρακολούθησε τον υπουργό Αμυνας, να ξεμαλλιάζεται με τον υπουργό Εξωτερικών. Ούτε αυτή τη φορά ντράπηκε. 

Μέσα σε 24 ώρες, ένας υπουργός μίλησε για φυλακίσεις πολιτικών αντιπάλων του, ένα αστυνομικό τμήμα, στο κέντρο της πρωτεύουσας, δέχθηκε επίθεση από ατάκτους, στη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου σημειώθηκε περιστατικό ιδιόμορφης «ομηρίας», στο υπουργικό συμβούλιο πλακώθηκαν δύο κορυφαίοι υπουργοί και ο Πρωθυπουργός έκανε έκκληση να μην ανατρέψουν. Εντάξει, δεν είναι και failed state, αλλά δεν απέχει και πολύ».

                                        (Αρθρο του Κ. Γιαννακίδη από το protagon.gr)