Απόψεις...

Παλιά τα λέγαμε πρωτοβρόχια, τώρα κατακλυσμό του Νώε.  «Τότε, όταν ήμασταν παιδιά, τα πρωτοβρόχια έπεφταν σαν ευλογία σύμφωνα και με τη δασκάλα μας που τους αφιέρωνε ολόκληρο μάθημα. Την πρώτη ζακετούλα τη φορούσαμε με χαρά και ας μύριζε ναφθαλίνη, γιατί είχαμε βαρεθεί τα κοντομάνικα. Τα μουστοκούλουρα, με τη φοβερή γεύση σοκολάτας και καραμέλας μαζί, ήταν απίθανα όταν τα βουτούσαμε στο γάλα. Την έναρξη του σχολείου η αλήθεια είναι πως δεν την καλοβλέπαμε, αλλά τουλάχιστον μας αγόραζαν καινούρια σάκα. Και γι’ αυτό μας άρεσε το φθινόπωρο. 

Τώρα οι πρώτες βροχές προκαλούν πανικό πριν καν ξεκινήσουν να πέφτουν. Οι ενημερωτικές εκπομπές συνήθως τις παρουσιάζουν σαν τον νέο κατακλυσμό του Νώε. Και εμείς αντί να σκεφτούμε με ανακούφιση τη φύση που ποτίζεται και την πόλη που καθαρίζει, σκεφτόμαστε με τρόμο την πιθανότητα να σημειωθούν νέες πλημμύρες, πιθανώς με θύματα. Βρίζουμε που πρέπει να βγούμε στον δρόμο για να πάμε στη δουλειά μας. Ανησυχούμε για τα παιδιά που πρέπει να πάνε στο σχολείο. Φυσικά ούτε μάθημα για τα πρωτοβρόχια γίνεται· τα σχολεία τα έκλεισαν άρον άρον».

                                                                             (Κ.Βίδος-protagon)

 

«Τι γίνεται όμως όταν έρχεται ο λογαριασμός, που δηλώνει ότι αυτή η πολυδιαφημισμένη αλληλεγγύη είναι υπερτιμολογημένη; Οταν αποκαλύπτεται κακοδιαχείριση κονδυλίων που δόθηκαν στην Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ενωση για το προσφυγικό (υπολογίζονται σε 1,6 δισ. ευρώ) και διατάσσεται έρευνα από την Αρχή Καταπολέμησης της Απάτης και της Αδιαφάνειας (OLAF);

Πράγματι, μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού «άνοιξε την αγκαλιά του στους πρόσφυγες», αλλά, καθώς φαίνεται, κάποιοι άλλοι άπλωσαν τα χέρια και ξεχείλωσαν τις τσέπες τους. Κι όταν μια χώρα προβάλλεται στο εξωτερικό, εξίσου, για απάτες και αδιαφάνεια, ποιος ξένος επενδυτής θα την επιλέξει ούτως ώστε να αποτυπωθεί η προτίμηση και «στους οικονομικούς δείκτες»;

Οι δύο δρόμοι αποδεικνύονται συχνά οφθαλμαπάτη. Ενα χιλιοπαιγμένο τρικ, που τροφοδοτεί το μίσος από τη δεξαμενή μιας δήθεν αλληλεγγύης. Γιατί ο δρόμος της «πολιτικής σταθερότητας» είναι ένας και μοναδικός και λέγεται διαφάνεια και λογοδοσία. Δεν έχει απόχρωση συντηρητική ή αριστερή. Εχει τη δύναμη να αποκρούσει «ακραίες δυνάμεις» γιατί προϋποθέτει σεβασμό προς τον άλλον, Ελληνα και ξένο».

            

                                                    (Μ. Κατσουνάκη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)