Τι εστί... "ακροδεξιός"

«Ο ακροδεξιός φαίνεται πρωτίστως από τις πράξεις του και λιγότερο από τα λόγια του. Ακροδεξιός λοιπόν είναι αυτός που μέσα σε τέσσερα ολόκληρα χρόνια εξουσίας, δεν έκανε το παραμικρό για να τελειώσει αυτό το αίσχος της δίκης της Χρυσής Αυγής. Διότι αυτό είναι που αποθρασύνει το κάθε κοντοκουρεμένο φασιστάκι να κυκλοφορεί με μια φαλτσέτα στην κωλότσεπη. 

Ακροδεξιός δεν είναι αυτός που λέει να προσέχουμε τα σύνορα μας ώστε να μην είναι η χώρα «μπάτε σκύλοι αλέστε». Ακροδεξιός είναι αυτός που ενώ είχε τριάμισι χρόνια να οργανώσει το κράτος για την υποδοχή των προσφύγων, διασπάθισε τα ευρωπαϊκά δισεκατομμύρια και κατέληξε να φτιάξει το εθνικό όνειδος που ονομάζεται Μόρια. Διότι αν τον πρώτο χρόνο ήταν απροετοίμαστοι και τον δεύτερο ατζαμήδες, από τον τρίτο χρόνο και μετά η ιστορία βρωμάει πολιτική σκοπιμότητα.

Η Μόρια δεν είναι ούτε αποτέλεσμα κυβερνητικής ανικανότητας, ούτε προϊόν αντίστασης ή εθελοτυφλίας των τοπικών κοινωνιών. Η κατάντια του καταυλισμού είναι συνειδητή ΣΥΡΙΖΑική πολιτική επιλογή, ώστε να αποτραπεί η αύξηση των προσφυγικών ροών. Ποιος πρόσφυγας θέλει να πάει κάπου που ξέρει ότι είναι πολύ χειρότερα από κει που έφυγε; Αυτός είναι ο καθαρόαιμος Ορμπανισμός και μάλιστα στην πιο χυδαία μορφή του, καθώς καλύπτεται πίσω από την βιτρίνα του –δήθεν και στα λόγια- αριστερού ανθρωπισμού.

Ακροδεξιός δεν είναι αυτός που προσπαθεί να αποτρέψει την δημιουργία ενός αυτόνομου και δυνατού ακροδεξιού κόμματος στα πρότυπα της ευρωπαϊκής κοινοβουλευτικής ακροδεξιάς. Ουσία ακροδεξιός είναι αυτός που το προσπαθεί με νύχια και με δόντια, ελπίζοντας ότι η χειραφέτηση των ακροδεξιών αντιλήψεων από την ηγεμονία της ευρύτερης κεντροδεξιάς θα οδηγήσει σε πολιτική και κοινωνική ηγεμονία μιας μειοψηφικής «αριστεράς», ανεξαρτήτως αν έτσι ανοίγει τον ασκό του Αιόλου.

Ακροδεξιός είναι αυτός που χρησιμοποιεί την σιδηρά πυγμή του κράτους και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της πολιτείας επιλεκτικά, δίχως ισοτιμία προς όλους. Διότι η εξαχρείωση των ακροαριστερών ομάδων δίχως κρατική αντίδραση, οδηγεί νομοτελειακά σε αντίστοιχη εξαχρείωση και των ακροδεξιών συναδέλφων τους. Ένα κράτος που δεν αντιδρά πανομοιότυπα στην παρανομία, εκπέμπει ενιαίο μήνυμα προς όλες τις ομάδες που θεωρούν την βία πολιτικό μέσο. 

Ίσως οι κυβερνώντες μας δεν το καταλαβαίνουν ή δεν επιθυμούν να το καταλάβουν, αλλά η ανοχή προς τον Ρουβίκωνα για παράδειγμα, δεν αποθαρρύνει ούτε φοβίζει την ακροδεξιά. Την τροφοδοτεί δίνοντας της το μήνυμα ότι σε μια κοινωνία που δεν εφαρμόζεται αυστηρά ο νόμος προς όλους, τα πάντα είναι ζήτημα ισχύος και πρόσκαιρων πολιτικών συσχετισμών.

Ακροδεξιός είναι αυτός που έχει συνειδητή πολιτική την εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, για να φέρει στην θέση της την διπολική κοινωνία των «πολύ πλούσιων εχθρών» και των «πολύ φτωχών πελατών». Διότι μπορεί μέσα στις μάζες των καταφρονεμένων να ευδοκιμούν οι πελάτες των επιδομάτων της αριστεράς, αλλά απομένουν και πάρα πολλοί εκεί μέσα που θα πλαισιώσουν τον ακροδεξιό πόλο. Η παγκόσμια ιστορία βρίθει τέτοιων παραδειγμάτων. 

Μόνο η μεσαία τάξη εγγυάται την ομαλή λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών και την μακροπρόθεσμη αποδυνάμωση της ακροδεξιάς. Μόνο που η μεσαία τάξη έχει αντίστοιχη απόσταση και από την ακροαριστερά κι αυτό δεν βολεύει κάποιους.Η ακροδεξιά δεν βρίσκεται εκεί που δείχνουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι. Βρίσκεται μέσα στις πολιτικές τους, εμφανίζεται όποτε αυτοί σταθούν μπροστά σ’ έναν καθρέφτη».

                                           (Αρθρο του Δ.Καμπουράκη από το liberal.gr)