Απόψεις...

«Λυπάμαι για τη σαρκαστική διάθεσή μου, αλλά δεν μπορώ να βρω άλλον τρόπο για να παρακάμψω τον θυμό απέναντι στον ευτελισμό της ανθρώπινης ζωής και της ιερότητας του θανάτου. Θεωρώ δε ακόμη χυδαιότερο το γεγονός ότι οι συγγενείς, εάν δεχθούν τον διορισμό, παραιτούνται από κάθε απαίτηση. Κοινώς υποκλίνονται στη θέληση της κυβέρνησης, που από την πρώτη κιόλας στιγμή το μόνο που την ενδιαφέρει είναι πώς θα ξεχάσουμε αυτό που συνέβη στο Μάτι. 

Ο κ. Τσίπρας, ένα μήνα μετά την εκατόμβη στον θεό της ανικανότητας του κρατικού μηχανισμού, θριαμβολογούσε στην Ιθάκη χωρίς να βρει ούτε μία λέξη για τους νεκρούς της πυρκαγιάς. Ωσάν να μη συμβαίνει τίποτε, κι ας προστίθενται ακόμη και σήμερα νεκροί στους νεκρούς. Ακόμη και η αποσιώπηση των ονομάτων τους –κανονικά θα έπρεπε να αναφέρονται ένας ένας– και η παράθεση ενός φρικιαστικού, πλην όμως στεγνού αθροίσματος τη λήθη βοηθούν. 

Παραέπεσε χαμηλά το τιμολόγιο της ζωής στην ταβέρνα του ΣΥΡΙΖΑ.Το ζήτημα δεν είναι μόνον πολιτικό. Το ζήτημα είναι πώς η ζωή στον τόπο μετά τη λαίλαπα θα ανακτήσει την τιμή της».

                              

                                                     (Τ.Θεοδωρόπουλος –ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Ο πρωθυπουργός είναι ένας μέτριος άνθρωπος, ένας μέτριος πολίτης, ένα μέτριο άτομο και σαφώς ένας μέτριος κυβερνήτης. Εκτός των άλλων είναι μία μέτρια προσωπικότητα. Και γι αυτό επιλέγει όμοια προς τον ίδιο πρόσωπα στην κυβέρνησή του.Κι όμως, υπάρχει και δεύτερη εξήγηση: ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι μέτριος πολιτικός. 

Το αντίθετο, είναι πανούργος και αδίστακτος "δεξιοτέχνης" στις επιλογές του. Ο πρωθυπουργός είναι "πολιτικός-ποιητής"! Θυμίζει μάλιστα, τον Καβάφη στην τεχνική εύρεσης, σχηματισμού και παρουσίασης των ηρώων του. Τους επιλέγει όχι από την αφρόκρεμα της καταξίωσης αλλά από το περιθώριο της πολιτικής και της κοινωνίας. Με μοναδική έγνοια να τους προσαρμόσει στα μέτρα του».

                                                        (Α.Ζαμπούκας –liberal.gr)