Η εργαλειοποίηση ...του σεξισμού

«Επειδή διανύουμε μια εποχή που λατρεύει τις ακρότητες στον τομέα των δικαιωμάτων, και που δυστυχώς η πλειοψηφία απαρτίζεται από άτομα που είτε τα περιφρονούν πλήρως είτε τα εργαλειοποιούν μικροπολιτικά, να μερικές επίκαιρες διευκρινίσεις:

Ο σεξισμός, δηλαδή η αθέμιτη διάκριση βάσει φύλου, είναι πράγματι ένα προβληματικό φαινόμενο, με συνηθέστερα θύματά του τις γυναίκες. Κάθε έκφανση της συμπεριφοράς της γυναίκας φιλτράρεται πολύ πιο συχνά απ’ ό,τι θα έπρεπε και πολύ περισσότερο απ' ό,τι του άνδρα, μέσα από την εμφάνιση, τη σεξουαλικότητα και τις ιδιότητες του φύλου της. Γεγονός. Αυτό όμως δεν σημαίνει ΠΩΣ ΚΑΘΕ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ απέναντι σε γυναίκα αποτελεί εκδήλωση σεξισμού και παρατήρηση ΓΙΑ ΟΛΕΣ τις γυναίκες. Συνεπώς:

Το δούλεμα προς τη νεοδιορισθείσα υφυπουργό Νοτοπούλου δεν συμβαίνει επειδή είναι γυναίκα. Συμβαίνει επειδή είναι ένα αδίστακτο βούρλο του συριζαϊκού κομματικού σωλήνα, που ανελίσσεται σκανδαλωδώς και αναξιοκρατικά, απλώς επειδή είναι ένα marketable πιόνι του βλακέντιου Τσίπρα ο οποίος παίζει τα τελευταία του χαρτιά λίγο πριν αυτός και ο trash θίασός του πάρουν νοτοπούλο.

Η κοροϊδία του στυλ της νεοδιορισθείσας υφυπουργού δεν συμβαίνει επειδή είναι γυναίκα. Συμβαίνει επειδή είναι μια κιτσάρα που ακόμα και στην κορυφαία στιγμή της χαρισμένης της καριέρας ντύνεται σαν ακοινώνητο βλαχοπαρτσακλό φερμένο στο 2018 με χρονοκάψουλα από το 2005.

Το κράξιμο για το Cartier βραχιόλι της νεοδιορισθείσας υφυπουργού δεν συμβαίνει επειδή είναι γυναίκα. Συμβαίνει επειδή ολόκληρη η ψεύτικη καριέρα της στηρίχθηκε στην αριστεροσύνη της και στα γνωστά ηθικολογικά - σοσιαλιστικά δόγματα για νήπια, κι αυτή τώρα ποζάρει με κόσμημα 6.000 δολαρίων ενσαρκώνοντας αυτό ακριβώς στο οποίο υποτίθεται ότι αντιτίθεται καταστατικά και ιδεολογικά.

Η ειρωνεία για τη λαϊκίστικη επίκληση του παρελθόντος της νεοδιορισθείσας υφυπουργού ως καθαρίστριας εν είδει προσόντος δεν συμβαίνει επειδή ήταν γυναίκα καθαρίστρια. Συμβαίνει επειδή δεν υπήρξε ποτέ καθαρίστρια στην πραγματικότητα, αλλά διακοσμητικό βύσμα στον δήμο, κι επειδή ακόμα κι αν υπήρξε, αυτό δεν είναι προσόν αλλά συναισθηματική συγκάλυψη της απουσίας προσόντων.

Αυτά, και ελπίζω να καταλαβαίνετε πως όσο κόβουμε και ράβουμε την έννοια 

του σεξισμού για να ευθυγραμμίζεται με τις σκοπιμότητές μας, τόσο η θέση των πραγματικών θυμάτων του θα επιδεινώνεται καθώς η έννοια χάνει το νόημά της».

                                                                

                                                                   (Αρης Αλεξανδρής F/B)