Κάποτε... στην Ελλάδα

«Σε λαμπρή σελίδα, στη μαύρη μνημονιακή ιστορία του τόπου, εξελίσσεται η απαλλαγή μας από το "χτικιό" των ΔΕΚΟ και των κρατικοδίαιτων συμμοριών. 

Ας γυρίσουμε λίγες δεκαετίες πίσω. Τότε που πληρώσαμε και από την τσέπη μας 3,5 δισ. ευρώ για να μπαλώσουμε τα όργια σπατάλης στην κρατική Ολυμπιακή όταν μας είχε αιχμαλώτους. Όταν οι πολιτικοί φιλούσαν κατουρημένες ποδιές των εργατοπατέρων του κρατικού αερομεταφορέα… για να σηκώσουν τα αεροπλάνα.Τότε που το όνειρο κάθε επαρχιώτη ήταν να πουλήσει τα χωράφια και να λαδώσει για να δει την κόρη του αεροσυνοδό ή τον κανακάρη του με την στολή του φροντιστή.Και ας πάμε λίγο πιο πίσω. Την εποχή που για να βάλεις τηλέφωνο στον κρατικό ΟΤΕ έπρεπε να εξασφαλίσεις 5-6 ψήφους στον βουλευτή σου ή να δώσεις παχύ-παχύ φακελάκι στον επιτήδειο.

Εκείνη την εποχή που αν τολμούσες να δηλώσεις βλάβη και δεν σε διαολόστελνε... το κομματόσκυλο του ΟΤΕ θα είχες ξανά τηλέφωνο όταν έκλεινε ο καφενές και ο τεχνικός σηκωνότανε από το τάβλι.οποιος ισχυριστεί πως δεν τα έζησε αυτά του εύχομαι να ξεπεράσει την χρεωκοπία της η ΔΕΗ και να επιστρέψουν στα πράγματα οι Φωτόπουλοι να του κατεβάζουν τους διακόπτες στο ηλεκτρικό ρεύμα...

Γιατί και εκείνα τα χρόνια και αυτά που ακολούθησαν μέχρι την κρίση οι Φωτόπουλοι θεωρούσαν την ΔΕΗ κληρονομιά τους... και άρα δικαίωμά τους να τρώνε από τα σεντούκια της τα έτοιμα στον γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες. Ας μείνουμε ακόμη λίγο στο μεγαλείο... των ημερών για να θυμηθούμε τα καπέλα στα τιμολόγια του νερού από την ΕΥΔΑΠ που μάζεψαν τους καταναλωτές στα γραφεία να λιντσάρουν όποιον έβρισκαν μπροστά τους.

Την ίδια εποχή που σου έστελναν ευχές Χριστουγέννων με το κρατικό ταχυδρομείο και τις έπαιρνες το Πάσχα σκασμένος στα γέλια, ανάμεσα σε ανέκδοτα, μέχρι το επόμενο επεισόδιο.Έβαλαν ή όχι το χεράκι τους να ανθίσει και το λαθρεμπόριο καυσίμων οι κρατικοδίαιτες συμμορίες των ίδιων εποχών στα κρατικά διυλιστήρια όταν οι, τότε, εργατοπατέρες, ως μεγάλα αφεντικά… στον Ασπρόπυργο, άνοιγαν τις κάνουλες πετρελαίου και βενζίνης κατά πως τους βόλευε... Καμία σχέση βεβαίως με το σημερινό νοικοκυριό και τις επιτυχίες των ΕΛΠΕ.Τι να πρωτοθυμηθούμε;

Το αίσχος του κομματικού στρατού στα κρατικά ναυπηγεία που διέλυαν τα πάντα έτσι και τολμούσε κάποιος, έστω και κομματικός, να πάρει εργάτη από τους γερανούς και να τον βάλει στις αντλίες ή αλλού.Και τώρα που όλα αυτά είναι κομμάτι της άθλιας πλευράς της ιστορίας της οικονομίας μας αναγκαζόμαστε να γυρίσουμε βίαια την σελίδα όχι από προσωπικές μας επιλογές (όπως θα έπρεπε) αλλά γιατί οι ιδιωτικοποιήσεις όλων των ΔΕΚΟ συνθέτουν, μαζί με το κούρεμα μισθών, συντάξεων και επιδομάτων το άλφα και το ωμέγα των μνημονίων. 

Μας επιβάλλουν όμως τα μνημόνια τι; Να έχουμε έναν ΟΤΕ όπως είναι σήμερα. Να έχουμε αερομεταφορές προσβάσιμες σε όλα τα πορτοφόλια όπως σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Μας επιβάλλουν ανταγωνισμό στις ταχυδρομικές υπηρεσίες και κρατικά ΕΛΤΑ ίδια με της Ευρώπης.

Μας επιβάλλουν να ολοκληρώσουμε το Ελληνικό. Να συνεργαστούμε με τους επενδυτές που έχουν υποβάλλει σπουδαίες προτάσεις για την ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Ελευσίνας. Να έχουμε λιμάνια και αεροδρόμια της προκοπής όπως αυτά των Κινέζων. Έχουν άδικο; Είναι υπερβολικοί; 

Μας ζητάνε να ανοίξουμε την αγορά στις μεταφορές και να προσφέρουμε πραγματικές ευρωπαϊκές σιδηροδρομικές υπηρεσίες από το Ταίναρο (αν είναι δυνατόν) μέχρι τον Έβρο. Και μέσα από τον εκσυγχρονισμό και το άνοιγμα αυτό να ψάξουμε να βρούμε δουλειές.Αυτό δηλαδή που πάει να κάνει, όπως διάβασα, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ (και μπράβο της) με την ανταγωνιστική προς τα αεροπλάνα γραμμή Αθήνας- Θεσσαλονίκης, με την απόκτηση δικής της τεχνικής εταιρίας και με την πρόσληψη (πάλι μπράβο της) δεκάδων μηχανοδηγών και μηχανικών και άλλου προσωπικού.

Αλλά την ίδια ώρα, στην άλλη πλευρά του καθρέφτη της οικονομίας της μεταπολίτευσης (με τα πολιτικά και μόνο πολιτικά προβλήματα) ένα τσούρμο γύφτων κλεφταράδων έστησαν μαγαζιά με κρατικοδίαιτους συμμορίτες στα κρατικά μονοπώλια με πρώτο τον ΟΣΕ και ληστεύουν ποιόν; Τον αιχμάλωτο Έλληνα καταναλωτή που δεν έχει δυνατότητα να ρίξει μια μούντζα παντού και να πάει στον ανταγωνισμό. Να γιατί η σελίδα αποκρατικοποίησης θα είναι η μόνη λαμπρή στην ιστορία των μνημονίων».

                                               (Αρθρο του Γ.Κράλογλου από το capital.gr)