Δώσε ό,τι έχεις...

 «Η μόλυνση του Σαρωνικού, το δράμα της Μάνδρας με τους 23 νεκρούς, η αποσάθρωση της μεταναστευτικής πολιτικής, οι τουλάχιστον ύποπτες συναλλαγές με τη Σαουδική Αραβία, η έξαρση της εγκληματικότητας, η διάχυτη πλέον «αντιεξουσιαστική» βία, οι πλειστηριασμοί κατοικιών ακόμα και για χρέη 500 ευρώ, η κατάσχεση λογαριασμών, οι περικοπές κοινωνικών επιδομάτων και συντάξεων, η ληστρική φορολογία επί δικαίων και αδίκων, η ανεργία δεν φαίνονται ικανά να αγανακτήσουν το «λαό».

Το κοινωνικό μέρισμα όμως; Το 400άρι στον άνεργο νέο; Η λοταρία αποδείξεων; Όλα αυτά τα λαϊκίστικα για πολλούς κόλπα γράφουν και γράφουν καλά. Γιατί; Διότι ο «λαός» έχει συνηθίσει να του τα παίρνουν, το θεωρεί μόνιμη κατάσταση. Για πρώτη φορά τώρα του δίνουν και κάτι. Όχι ως μισθό ή συντεχνιακό επίδομα, αλλά δωρεάν με κριτήριο το βαθμό της ανέχειας. 

Ο ηγέτης κάνει ό,τι κάνει και με όποιους το κάνει, αλλά μοιράζει και κάτι στην πλέμπα. Έχει μεγάλο ιδεολογικό δυναμικό η δωρεάν προσφορά σε κοινωνίες που έχουν μάθει να εξαρτώνται από το κομματικό σύστημα. Το κράτος με σκέφτηκε μέρες που είναι, σου λέει ο άλλος. Πέντε, δέκα, τετρακόσια, αλλά μου έδωσε. Κι ας του παίρνει τα πολλαπλάσια μπροστά στα μούτρα του. Είναι η συνείδηση του ραγιαδισμού, η αποδοχή του ολοκληρωτισμού. Καλά πάμε.

Ο λαϊκός κόσμος έβγαλε το άχτι του πάνω σε αυτούς που του έχτισαν τη δανεική ευημερία. Δεν την είχαν στήσει καλά και κατέρρευσε και μετά μας έσπρωξαν εδώ. Ποιοι; Οι άλλοι. Και το βγάζει ακόμα. Αλλά στους προηγούμενους. Γι’ αυτό και ανέχεται τους σημερινούς που τον ταξιδεύουν στην τριτοκοσμική αθλιότητα με την ελπίδα ότι σε κάποια στροφή του δρόμου οι εταίροι θα βάλουν νερό στο κρασί τους και η ηθική αριστερά θα του μοιράσει τα πλεονάσματα. 

Γιατί; Γιατί έτσι έχει μάθει. Θα διανείμει μέσω της σκληρής φορολογίας τον πλούτο που παράγουν οι λίγοι και ικανοί, οι ευνοημένοι, στους πολλούς και μέτριους, στους κολασμένους. Και θα ζήσουμε με ισότητα και δικαιοσύνη, δηλαδή με συνταξιούχους πενηντάρηδες, αιώνιους φοιτητές, χαλαρούς δημόσιους υπάλληλους, λαϊκούς φοροδιαφεύγοντες και προσοδούχους γενικώς. Ποια ανάπτυξη και ποια ανταγωνιστικότητα;

Η μεσαία τάξη φοβάται τις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις μιας και είναι πεισμένη ότι αυτές θα είναι μόνο προς όφελος του κεφαλαίου. Φοβάται την ανάπτυξη, γιατί θα απαιτήσει δουλειά, γνώσεις και ανταγωνισμό, δηλαδή θα είναι άδικη με τους εργαζόμενους, όπως την έχουν δασκαλέψει 50 χρόνια τώρα. Φοβάται την πραγματική εκπαίδευση γιατί θα απαιτήσει διάβασμα και αριστεία. 

Φοβάται τις καθαρές οργανωμένες πόλεις γιατί θα της χαλάσουν τη βολή της, δηλαδή να χτίζει, να παρκάρει ή να ξεσαβουρώνει όπου λάχει. Φοβάται τη διοικητική ευταξία γιατί τότε χάνεται η αξία του «κουμπάρου, του δικού της ανθρώπου». Η μεσαία τάξη φοβάται τη σύγχρονη ευρωπαϊκή αστική δημοκρατία. Γι’ αυτό πάντοτε θα παίζει με την αριστερά και θα γοητεύεται από τον υπόρρητο αυταρχισμό και ολοκληρωτισμό της. Θέλει πάντα κάποιον να την προσέχει. Λέγε το κράτος. Ακόμα και αν της λείπουν τα λεφτά; Μένει να το δούμε προσεχώς».

                          (Απόσπασμα άρθρου τουΛ.Καστανά από την AThensvoice)