Παιχνίδια εξουσίας...

Στο «Βήμα της Κυριακής» 10 Δεκεμβρίου, υπό τον τίτλο Το Δώρο του Αλέξη στον Κυριάκο, ο Γιάννης Πρετεντέρης, αναφερόμενος στην απλή αναλογική που ως σύστημα θα ισχύσει στις μεθεπόμενες εκλογές, δίνει την δική του ενδιαφέρουσα ερμηνεία και μεταξύ άλλων γράφει:

«Τις τελευταίες δεκαπέντε ημέρες πριν από τις εκλογές (όποτε και αν γίνουν...) ο Κυριάκος θα λέει στους ψηφοφόρους: Θέλετε κυβέρνηση την Δευτέρα; Ψηφίστε με! Απλά πράγματα. Σε αντίθεση με τον Κυριάκο, ο Αλέξης θα λέει: Μην ψηφίσετε τον Κυριάκο, να μην πάρει αυτοδυναμία, ώστε να αρχίσουμε το καλαμπούρι με τις εντολές και αν δεν τα βρούμε (που δεν θα τα βρούμε) θα κάνουμε και δεύτερες εκλογές με απλή αναλογική, για να αρχίσουμε πάλι το καλαμπούρι με τις εντολές και να δούμε αν και πότε θα φτιάξουμε κυβέρνηση! Μπεδεμένα πράγματα.

Δεν ξέρω πώς το βλέπετε εσείς το δίλημμα, αλλά εγώ έχω την αίσθηση ότι χρειάζεται μεγάλη προσωπική παράνοια ή ακατανίκητη δίψα περιπέτειας για να ψηφίσεις το δεύτερο. Τρίτη επιλογή δεν υπάρχει. Και στην πολιτική σχεδόν πάντα κερδίζουν οι απλές και καθαρές επιλογές. 

Πώς τα κατάφερε έτσι ο Πρωθυπουργός; Για άλλη μία φορά έπεσε θύμα του εαυτού του και της χαμηλής στρατηγικής αίσθησης που διαθέτει. Διότι, αν δεν απατώμαι, η ψήφιση της απλής αναλογικής για τις μεθεπόμενες εκλογές είναι το δεύτερο κορυφαίο στρατηγικό λάθος του μετά την σύμπραξη με τον Πάνο Καμμένο. Αποδείχθηκε μία κίνηση μπούμερανγκ, αφού επιχείρησε με αυτήν να αποδυναμώσει τον Μητσοτάκη και κατέληξε να αποδυναμώνει τον ίδιο…

Η βασική σκέψη είχε ένα στοιχείο κουτοπονηριάς: να φέρουμε απλή αναλογική για τις επόμενες εκλογές, να την ψηφίσουμε μαζί με τους “μικρούς” που τους συμφέρει και να κόψουμε την δυναμική του Μητσοτάκη. Έπεσε έξω και στα τρία. Δεν επιβλήθηκε η απλή αναλογική για τις επόμενες εκλογές αλλά για τις μεθεπόμενες. Δεν την ψήφισαν οι “μικροί”, παρ’ όλο που ενδεχομένως τούς συνέφερε με στενά εκλογικά κριτήρια, διότι δεν ήθελαν να βάλουν την χώρα σε περιπέτειες ούτε να συμπορευθούν με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ανακόπηκε η δυναμική του Μητσοτάκη –το αντίθετο...

Δεν χωρά καμμία αμφιβολία ότι ο συλλογισμός του Γιάννη Πρετεντέρη είναι ορθολογικό και ως υπόθεση εργασίας μπορεί να χαρακτηρισθεί σωστός. Το γεγονός αυτό, ωστόσο, δεν τον απαλλάσσει (τον συλλογισμό) και από κάποια ερωτηματικά.

Το πρώτο από αυτά είναι κατά πόσον το εκλογικό σώμα συλλογάται ορθολογικά, την ώρα που έχουμε αρκετές αποδείξεις περί του αντιθέτου. 

Ένα δεύτερο ερώτημα είναι αυτό του ποσοστού που πρέπει να λάβει η ΝΔ του Κυριάκου ώστε να μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση και ποια, τελικά, θα είναι η κοινοβουλευτική δύναμή της. Τρίτον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πλειοψηφικά αντιευρωπαϊκά, αντιφιλελεύθερα και αντιδεξιά σύνδρομα, πάνω στα οποία ο Τσίπρας θα ποντάρει παίζοντας και τα ρέστα του. Κανείς δεν γνωρίζει, όμως, για την ώρα, πώς θα το κάνει αυτό και με ποια αθέμιτα και χυδαία μέσα.

Τέταρτον, δεν πρέπει να υποτιμάται το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας ανέβηκε στην εξουσία για να παραμείνει σε αυτήν όσο τού το επιτρέπουν οι συνθήκες. Απέδειξε ταυτοχρόνως ότι είναι αδίστακτος όταν πιέζεται από τις συνθήκες. Κατά συνέπεια ποιος μπορεί να προεξοφλήσει τις κινήσεις του με στόχο την παγίδευση της κεντροαριστεράς στα ανομολόγητα παιχνίδια του για την εξουσία;»

                                (Αρθρο του Αθ.Χ. Παπανδρόπουλου από το EBR)