Ιστορικό καθήκον...

«Οι μουσουλμάνοι στο χωριό διαφωνούσαν για το αν οι συγγενείς του νεκρού θα έπρεπε να είναι μπροστά ή πίσω από το φέρετρο. Κι έτσι ζήτησαν την βοήθεια του Χότζα. Εκείνος του απάντησε ότι το θέμα δεν είναι να είσαι μπροστά ή πίσω, αλλά να μην είσαι μέσα στο φέρετρο. Οι νεκροί από σφαίρες κομμουνιστών ή ναζί, θα συμφωνούσαν μαζί του!

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι παλαιότερες ηγεσίες της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ το έχουν πάρει το μάθημά τους και να έχουν αντιληφθεί πόσο λαθεμένη ήταν η στάση που κράτησαν στο Ευρωκοινοβούλιο, στο ψήφισμα για τα θύματα του Ναζισμού και του Κομμουνισμού, τον Απρίλιο του 2008.Προσπάθησαν τότε να χαϊδέψουν τις αριστερές ψήφους και δολοφόνησαν την ιστορική αλήθεια.

Εκεί που μας χρώσταγαν, μας πήραν και το βόδι!Δεν θα πούμε τώρα για την αγάπη των κομμουνιστών προς τον ολοκληρωτισμό, όπως φάνηκε στον τρόπο αντιμετώπισης των… διαφωνούντων και μάλιστα σε ένα θέμα που έχει αποδειχτεί ιστορικά.Ούτε για το γεγονός ότι κατόρθωσαν για άλλη μία φορά να απομονώσουν πολιτικά την Ελλάδα σε όλη την Ευρώπη. 

Θα αναρωτηθούμε, όμως, για ποιον ακριβώς λόγο το κάνουν. Γιατί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να δώσει αυτή την μάχη. Έτυχε; Θα μπορούσαν να επιδείξουν μεγαλύτερη διακριτικότητα, όπως το έκαναν με την Βενεζουέλα.Στήριξαν τον Μαδούρο με νύχια και με δόντια σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά φρόντισαν να κρατήσουν χαμηλό προφίλ. Να μην εκτεθούν περισσότερο απ’ όσο ήδη εκτέθηκαν οι ανθρωπιστές Παπαδημούληδες και Κούλογλου με την στάση τους στο Ευρωκοινοβούλιο. Εδώ, όμως, ξεσάλωσαν. Μέχρι και νεοναζί είπαν τους Εσθονούς.

Δεν έτυχε! Αλλά και δεν πέτυχε. Γενικά, ό,τι πιάνουν στα χέρια τους τον τελευταίο καιρό γίνεται στάχτη. Στην περίπτωση της Εσθονίας νόμισαν ότι βρήκαν μία ευκαιρία να μιλήσουν στα «αντιδεξιά αντανακλαστικά» μιας σημαντικής μερίδας του κόσμου και επιχείρησαν να στήσουν ένα ακόμη επικοινωνιακό σόου. Αλλά δεν τους βγήκε! Όπως δεν βγήκε και στον Λαλιώτη. Το ίδιο πράγμα ήταν, προϊόντα του ίδιου εργαστηρίου. Κι ο λόγος είναι απλός: Δεν υπάρχουν αυτά τα «αντιδεξιά αντανακλαστικά». Τουλάχιστον όχι στον βαθμό που πίστευαν. Το 2017 δεν είναι 1981, ούτε και 2015!

Ο κόσμος αυτός που στο παρελθόν δήλωνε Αριστερός, έμαθε, επιτέλους, τι σημαίνει Αριστερά. Δεν ήξερε μέχρι χτες και νόμιζε ότι η Αριστερά αντιπροσώπευε έναν πιο δίκαιο κόσμο. Έχοντας τις μνήμες ενός εμφυλίου και ενός μετεμφυλιακού κράτους που επιφύλαξε σκληρή μοίρα στους ηττημένους, ο κόσμος αυτός πίστεψε στον Τσίπρα, στους Κοντονήδες και στους Πολάκηδες. Το πρώτο διάστημα, λοιπόν, τους πίστευαν ό,τι κι αν έλεγαν. Τώρα δεν τους πιστεύουν. Πόσο μάλλον όταν προσπαθούν να υπερασπιστούν φονιάδες. 

Αυτά τα περί «ταυτισμού» του ναζισμού με τον κομμουνισμό είναι μόνο στα κεφάλια τους Μιλάμε για τα εγκλήματα που έχουν διαπραχτεί στην Ευρώπη στο όνομα των δύο αυτών «ιδεολογιών». Εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν την ζωή τους, επειδή βρισκόντουσαν στην… άλλη πλευρά.

Και ποια ήταν αυτή η άλλη πλευρά; Ήταν η αστική τάξη, κύριε Κοντονή! Ήταν οι μειονότητες, κυρία Γιαννακάκη. Ειδικά οι μειονότητες δεν είχαν εύκολη ζωή, ούτε είχαν κάνει κάποια συμφωνία του τύπου 4-4-2 για να… επιβιώσουν. Και το μόνο που θα μπορούσαν να ζητήσουν αυτά τα θύματα είναι η ιστορική δικαίωση. Ευτυχώς, η Ευρώπη έχει κάνει το ιστορικό της καθήκον. Η Ελλάδα θα το κάνει με την σειρά της και ζητώντας συγνώμη για την ολιγωρία της, όταν απαλλαγεί από την τελευταία κομμουνιστική κυβέρνηση σε ευρωπαϊκό έδαφος. Κι ο καιρός αυτός δεν είναι μακρινός…»

                                             (Άρθρο του Θ. Μαυρίδη από το liberal.gr)