Προλετάριοι...

"Ο κομμουνισμός έχει ένα... σταθερό προτέρημα: την βίαιη αλλά ίση κατανομή της φτώχειας"Ουίνστον Τσώρτσιλ. 

Για τους ανθρώπους στη Ρωσία, ο κομμουνισμός είναι ένα ψόφιο "κογιότ", ενώ στις παραισθήσεις κάποιων αυτόκλητων κομμουνιστών, στα νότια Βαλκάνια, φαντάζει ακόμα... ζωντανό λιοντάρι.

Στο ερώτημα, "Πώς μπορείς να καταλάβεις έναν κομμουνιστή;", υπάρχει μια απλή απάντηση: "...είναι κάποιος που διαβάζει Μαρξ και Λένιν και υμνεί τον Στάλιν." Στο ερώτημα: "πως μπορείς να καταλάβεις έναν αντικομμουνιστή;", η απάντηση είναι εξ' ίσου απλή: "...είναι κάποιος που κατανοεί τον Μαρξ, τον Λένιν και τον Στάλιν"…

"Τα πράγματα είναι απόλυτα σαφή. Δεν μπορεί να λέγεται "δημοκρατική" η αριστερή ομάδα που δεν σέβεται τη "Δημοκρατία", ούτε μέσα στο κόμμα, ούτε μέσα στην Κοινωνία, που υποστηρίζει πως, η ελευθερία είναι τόσο πολύτιμη... που πρέπει να χορηγείται με δελτίο και βούρδουλα. Πως να αντέξεις μια τέτοια αλήθεια, όταν έχεις θυσιάσει τα νιάτα σου σ’ αυτή την ιδεολογία", θα σκεφτόταν ένας... πρώην κομμουνιστής που έζησε τη σαπίλα από κοντά, μέσα στην πηγή της και κάποια στιγμή κατάλαβε, έχοντας μάλιστα υποστεί και τα κατορθώματα του Τσίπρα, του ΣΥΡΙΖΑ και των λοιπών μελών της αγέλης... που ονειρεύονται ακόμα, αυτά που ο ίδιος προσπαθεί να ξεχάσει.

Ο κομμουνισμός φίλες και φίλοι μου... σύντροφοι και συντρόφισσες, εξασκεί εξουσία πάνω στους ανθρώπους, μέχρι τη στιγμή που τους παίρνει τα πάντα. Όμως από τη στιγμή που τους αφήνει χωρίς τίποτα, τότε τους χάνει οριστικά  -είναι ελεύθεροι και αυτό είναι κάτι που έχει συμβεί και είναι γραμμένο πάνω σε μπετόν, στη μνήμη όσων υπέφεραν για δεκαετίες...

Λένε κάποιοι πως, η κυρίαρχη τάξη πρέπει να τρέμει την κομμουνιστική επανάσταση... πως οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα εκτός από τις αλυσίδες τους, ενώ κάποιοι άλλοι γραφικοί υποστηρίζουν πως ο κομμουνισμός δεν είναι η παραφροσύνη, αλλά το τέλος της παραφροσύνης... και δεν είναι το χάος, αλλά η τάξη.  Εκείνοι όμως που τον γνώρισαν και τον άφησαν πίσω τους, υποστηρίζουν, πως είναι...  το απλό, που είναι επικίνδυνο αν γίνει και ουτοπικό να πιστεύουν οι αφελείς, πως θα βρεθεί κάποιος τρόπος για να ξαναγίνει και ότι... οι ίδιοι οι καπιταλιστές θα τους πουλήσουν το σχοινί με το οποίο θα τους κρεμάσουν.

Έχουν μάθει, έχουν γνωρίσει στο πετσί τους και ξέρουν πιά καλά, πως ένας κομμουνιστής μοιάζει σαν δίδυμος αδελφός... με κροκόδειλο, που όταν ανοίγει το στόμα του, δεν ξέρεις αν είναι για να σου χαμογελάσει ή για να σε κατασπαράξει.

Ας πάμε όμως στα καθ' ημάς: ο Συριζα αντιτίθεται στο συνέδριο της Εσθονικής κυβέρνησης στο Tallinn, με θέμα, "τα εγκλήματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων", στέλνοντας, μέσω του ανεκδιήγητου Κοντονή την γνωστή και κατάπτυστη επιστολή διαμαρτυρίας, που αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα, ειδικά μετα το "βέτο" Τσίπρα σε σπόφαση της Ε.Ε. για την καταδίκη της Χούντας του Μαδούρο!

Η "κωμωδία" ΣΥΡΙΖΑ δεν θ’ άξιζε ούτε καν τον κόπο για συζήτηση, εάν δεν μας ρεζίλευε για ακόμα μία φορά διεθνώς και δεν απομόνωνε και πάλι στα μάτια όλης της Δύσης στην οποία και ανήκουμε, την Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με το ένα χέρι απλωμένο ζητιανεύει σαν παγκόσμιος "clochard", για να ταϊσει τα κομματικά του σκυλιά, ενώ με το άλλο σηκωμένο... εν είδει "μπουνίτσας", θέλει να ηγηθεί του παγκόσμιου αριστερισμού και της μπαχαλοκρατίας...

Κύριοι της κυβέρνησης, το ότι  ο παρανοϊκός εγκληματίας, Χίτλερ αιματοκύλησε τον πλανήτη στον "2ο Παγκόσμιο Πόλεμο", δεν σημαίνει ότι και επί κομμουνισμού, όπου εφαρμόσθηκε, δεν έγιναν μαζικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, τόσο στον πόλεμο όσο και στην ειρήνη;

Δεν ξέρουν άραγε οι Κοντονήδες τίποτα για όλα τα εγκλήματα των κομμουνιστών, που τα έχει παραδεχθεί επίσημα ακόμα και η ίδια η Ρωσία, παρ' όλο που επί δεκαετίες τα αρνιόταν πεισματικά; Ακόμα και η κοιτίδα του κομμουνισμού, η Ρωσία, άλλαξε και εκδημοκρατίστηκε και εδώ κάποιοι ακόμα ονειρεύονται μεγαλεία προλεταριακά, με μόνο σκοπό να εκδικηθούν όσους δεν μπόρεσαν να φθάσουν!

Τελικά, ο πολυπόθητος "κομμουνισμός του ΣΥΡΙΖΑ", απ' ό,τι φαίνεται, δεν είναι τίποτε άλλο... παρά ένας ακρωτηριασμένος σοσιαλισμός...  που βιάζεται πολύ! Είναι κάτι... σαν την "ποτοαπαγόρευση": συμπαθητική ιδέα θα λέγαν κάποιοι, αλλά που δεν δουλεύει, ρε παιδιά, ειδικά όταν οι ινστρούχτορές του είναι βουτηγμένοι στο μέλι της εκποίησης του μόχθου των πολιτών... μέχρι το λαιμό!... 
  

                                     (Άρθρο του Θ.Γιάνναρου από το Capital.gr)