Συνωμοσιολογία...

«Υπήρχε μια εποχή που οι πολιτικοί –όλοι οι πολιτικοί– δεν ήταν απλώς «πουλημένοι». Ηταν μασόνοι. Αυτό κυριαρχούσε στους καφενέδες της επικράτειας και το «επιβεβαίωναν» διάφορες ακροδεξιές φυλλάδες. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα ήταν και «κρυπτοεβραίοι», όπως φανέρωνε και το επίθετο του κ. Κώστα Σημίτη. Αυτή ήταν η απλοϊκή και εύπεπτη ανάγνωση για την υστέρηση της χώρας. Ολοι όσοι μπορούσαν να λύσουν όλα τα προβλήματα του τόπου, αν γίνονταν πρωθυπουργοί για μια μέρα, δεν μπορούσαν να εξηγήσουν με άλλο τρόπο γιατί τόσοι πρωθυπουργοί δεν έλυναν όλα τα προβλήματα της υφηλίου αφού κυβερνούσαν για τουλάχιστον τέσσερα χρόνια.

Η λούμπεν εκδοχή των καφενείων αντικατοπτριζόταν στην πιο εκλεπτυσμένη αριστερή θεώρηση, που ήθελε όλους τους πρωθυπουργούς στην «υπηρεσία του κεφαλαίου». Τι κι αν δεξιές και αριστερές κυβερνήσεις εθνικοποιούσαν όσες επιχειρήσεις μπορούσαν; Τι κι αν όλοι ψήφιζαν ρυθμίσεις επί ρυθμίσεων που έπνιγαν την επιχειρηματικότητα; Οι υποψιασμένοι αριστεροί ταγοί της χώρας δεν μασούσαν από τέτοια φτηνά κόλπα. «Ηξεραν» ότι η σοσιαλμανία των κυβερνήσεων ήταν απλώς προπέτασμα καπνού ή μια απεγνωσμένη κίνηση του καπιταλισμού να καθυστερήσει την επανάσταση των λαών και την έλευση της αγίας κομμουνιστικής κοινωνίας. Αυτές, εξάλλου, ήταν παλιές πρακτικές. Τις είχε υιοθετήσει και ο Μπίσμαρκ θεμελιώνοντας το κοινωνικό κράτος στη Γερμανία.

Η συνωμοσιολογία είναι λυτρωτική για τον μέσο άνθρωπο. Του προσφέρει μια θεωρία για όσα δεν μπορεί να κατανοήσει και νιώθει ότι τον απειλούν. Οπως οι αρχαίοι δεν κατανοούσαν τη συνθετότητα των μετεωρολογικών φαινομένων και ήθελαν την οργή του Δία πίσω από τους κεραυνούς, έτσι και οι άνθρωποι στις αρχές του 20ού αιώνα δεν μπορούσαν να κατανοήσουν το νέο σύνθετο οικονομικό σύστημα που λεγόταν καπιταλισμός –«όπου η αστική τάξη ήρθε στην εξουσία, κατέστρεψε όλες τις φεουδαρχικές, πατριαρχικές και ειδυλλιακές σχέσεις», που έλεγε κι ο Mαρξ, και «ανακάλυψαν» τον κύκλο των σοφών της Σιών που κατηύθυνε όλα τα πράγματα επί Γης.

Το γεγονός δε ότι τα πρωτόκολλα αυτού του κύκλου χαλκεύτηκαν από την τσαρική αστυνομία πιστοποιεί την άλλη χρήση της συνωμοσιολογίας, πέρα από τη λύτρωση που προσφέρει στα βασανιστικά ερωτήματα του μέσου ανθρώπου. Η συνωμοσιολογία χρησιμοποιείται συχνά πυκνά από πολιτικούς για να πλήξουν αντιπάλους ή να δικαιολογήσουν δικές τους πράξεις ή παραλείψεις. 

Αυτή ήταν η προσπάθεια του κ. Νίκου Τόσκα, ο οποίος για να δικαιολογήσει την αβελτηρία της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών, αναβίωσε παλιές θεωρίες περί οργανωμένου σχεδίου εμπρησμών για να κλονίσουν την αριστερή –λέμε τώρα!– κυβέρνηση. Την ίδια θεωρία χρησιμοποίησε και η κυβέρνηση του κ. Κώστα Καραμανλή όταν το 2007 και το 2009 κάηκαν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα γης και πέθαναν δεκάδες άνθρωποι. Τότε ήταν οι Αμερικανοί που έβαλαν στόχο να ρίξουν τον... Αλιέντε της Μεσογείου.

Είναι παρατηρημένο πως όσο πιο αμελείς είναι οι μαθητές τόσο πιο ευφάνταστες δικαιολογίες έχουν για το γεγονός ότι πήγαν αδιάβαστοι στο σχολείο. Αντιστοίχως, όσο πιο ανίκανη είναι μια κυβέρνηση τόσο περισσότερες θεωρίες συνωμοσίας παράγει. Δεν θα αναφερθούμε μόνο στους τωρινούς, που ανακάλυψαν ότι, σε μια χώρα με τη χαμηλότερη αναγνωσιμότητα στον δυτικό κόσμο, είναι οι εφημερίδες που δεν τους επιτρέπουν να κυβερνήσουν. Το δεξιό τους alter ego είχε βρει μια βολική εξήγηση για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της Ελλάδας. 

Δεν έφταιγε το γεγονός ότι στούμπωσαν το Δημόσιο με χιλιάδες συμβασιούχους, αφού είχαν μονιμοποιήσει τους παλιούς, ούτε ότι σε ένα βράδυ μοίρασαν μισό δισ. σε αγρότες που είχαν κλείσει την εθνική οδό ούτε ότι πέντε χρόνια είχαν ένα «αγροτικό κανάλι» με 86 δημοσιογράφους το οποίο δεν λειτούργησε ποτέ. Εφταιγε ο κ. Ανδρέας Γεωργίου που αποκάλυψε το μέγεθος της τρύπας στα δημόσια οικονομικά και απόδειξη αυτού ήταν ότι είχε έρθει από την Αμερική και δη από το ΔΝΤ. Τι χρεία άλλων αποδείξεων έχουμε ότι ήταν ο απεσταλμένος για την προδοσία;

Η έλευση του Διαδικτύου δεν φούντωσε απλώς τις παλιές θεωρίες συνωμοσίας, περί περίτεχνων σχεδίων για αφελληνισμό του ελληνικού λαού. Τέτοια π.χ. ήταν η διαβόητη «δήλωση Κίσινγκερ» η οποία, σύμφωνα με τον θρύλο, έγινε τον Αύγουστο του 1974 κι έλεγε: «Οι Ελληνες είναι αναρχικοί και δύσκολα “κουμαντάρονται”. Γι’ αυτό τον λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές τους ρίζες, μπορεί τότε να τους αναγκάσουμε να συμβιβαστούν. Εννοώ βέβαια να χτυπήσουμε τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, τα πολιτιστικά και ιστορικά τους αποθέματα (sic), έτσι ώστε να ουδετεροποιήσουμε τη δυνατότητά τους να αναπτύσσονται, να διακρίνουν τους εαυτούς τους (sic) ή να αποδεικνύουν ότι μπορούν να νικούν (σ.σ.: αυτό υποτίθεται ότι λέγεται ένα μήνα μετά τον δεύτερο “Αττίλα”), έτσι ώστε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια στα στρατηγικώς απαραίτητα σχέδιά μας στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή».

Το Διαδίκτυο εισήγαγε και νέες θεωρίες συνωμοσίας, όπως τον κίνδυνο των εμβολίων ή το ψέκασμα από τους ουρανούς· το τελευταίο, σύμφωνα με μετρήσεις, το ασπάζονται ένας στους τρεις Ελληνες. Η μεγαλύτερη συμβολή του ήταν η ώσμωση των αριστερών συνωμοσιολογιών με τις ακροδεξιές, πολύ πριν οι δύο χώροι συναντηθούν στις Πλατείες της Αγανάκτησης. Σήμερα δύσκολα μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει την ακροδεξιά από την ακροαριστερή «εξήγηση» της παγκοσμιοποίησης, εκτός αν η πρώτη εμπεριέχει Εβραίους ή είναι ανορθόγραφη. Στην πλατεία Συντάγματος ήταν στο ίδιο τραπέζι ο κ. Δημήτρης Καζάκης με τον κ. Ευκλείδη Τσακαλώτο και ο κ. Γιώργος Κατρούγκαλος με τον κ. Γιάνη Βαρουφάκη. Το χειρότερο δε ήταν ότι εξηγούσαν το μνημόνιο με σχεδόν τους ίδιους όρους.

Δυστυχώς, οι παλιές θεωρίες συνωμοσίας ποτέ δεν πεθαίνουν· η μακροβιότητα των «πρωτοκόλλων» το επιβεβαιώνει. Απλώς συμφύονται με άλλες και εξελίσσονται. Η δε χρήση τους από πολιτικούς, κόμματα και φορείς μπορεί να φαντάζει χρήσιμη βραχυπρόθεσμα, είναι όμως καταστροφικές (και για τους ίδιους) μακροπρόθεσμα...»

                (Άρθρο του Π.Μανδραβέλη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)