Ο χρόνος πλησιάζει...

«Μετά το 2010 η κοινωνική και οικονομική διαστρωμάτωση της χώρας έχει κονιορτοποιηθεί. Όσο θα εξαντλείται το "λίπος" της μεσαίας τάξης που αποτελούσε και τον πόλο ισορροπίας της κοινωνίας, τόσο θα γίνεται πιο φανερή αυτή η κονιορτοποίηση.Η διάλυση της μεταπολιτευτικής κοινωνικής διαστρωμάτωσης όπως είναι φυσικό φέρει και τη διάλυση της μεταπολιτευτικής πολιτικής τάξης.Ήδη, μεγάλα τμήματα της μόνιμης μεταπολιτευτικής εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ με τη μορφή προσφυγικών κυμάτων δραπέτευσε προς τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΕΛ, τη ΧΑ και τους απέχοντες...

Η βίαιη διάψευση των σχεδίων της ζωής του καθένα από μας, με βάση τα δεδομένα της εποχής της ευημερίας με δανεικά έφερε και βίαιες αντιδράσεις. Οι αγανακτισμένοι ήταν το πρώτο κύμα αντίδρασης που έφερε τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ περί το 20% στις πρώτες εκλογές του 2012.Το δεύτερο κύμα αγανάκτησης έφερε το 2015 τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πουλούσε το παραμύθι της επαναφοράς με ένα νόμο και ένα άρθρο στην προ 2010 εποχή της ευημερίας με δανεικά. Οι πιο αδαείς πίστεψαν πως αυτό είναι εφικτό ενώ οι λιγότερο αδαείς αρκέστηκαν στην πιθανότητα να σταματήσουν να μειώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις.Αυτό όπως γράφαμε από αυτή τη στήλη τότε και συνεχίζουμε να γράφουμε, ήταν και παραμένει αδύνατο.

Οι μισθοί και οι συντάξεις στην Ελλάδα θα συνεχίσουν να πέφτουν, μέχρι η ανέχεια να φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που θα διαμορφωθεί μια κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία η οποία θα επιβάλει ένα πολιτικό σκηνικό που θα διαλύσει και επανασυστήσει το κράτος εκ θεμελίων.Η Ελλάδα μετά το 2010 έχασε την τελευταία ευκαιρία να μεταρρυθμίσει έστω και στο "και πέντε" το κράτος, το ασφαλιστικό και την οικονομία με στόχο την προσέλκυση επενδύσεων.

Όποιος μας λέει πως ένα ασφαλιστικό με 3 εκατ. συνταξιούχους (από τους οποίους το 1 εκατ. κάτω των 65 ετών) συν κάτι λιγότερο από 1 εκατ. δημοσίους υπαλλήλους (από τους οποίους το 70-80% είναι έστω και παρά τη βούλησή του "αχαμνοξύστες") μπορεί να συντηρηθούν από τους 2,5 εκατ. ταλαίπωρους του ιδιωτικού τομέα μας δουλεύει.Και μας δούλεψαν όλοι τις τελευταίες δεκαετίες και ειδικά από το 2010 και μετά. Περισσότερο από όλους δούλεψε τον κόσμο ο ΣΥΡΙΖΑ με τη βοήθεια του φιλικού στο φακό προσώπου του Αλέξη Τσίπρα.

Είναι βέβαιο πως ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγεσία του θα πληρώσουν μεγαλύτερο πολιτικό και προσωπικό κόστος απ’ ό,τι πλήρωσε το ΠΑΣΟΚ μετά το 2010.Το ΠΑΣΟΚ αν και έχει το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης της μεταπολιτευτικής κοινωνικής και πολιτικής χρεοκοπίας που οδήγησαν και στην οικονομική χρεοκοπία, προσπάθησε τόσο με τις μεταρρυθμίσεις ΓΑΠ-Ραγκούση και την τωρινή μετεξέλιξη του Ε. Βενιζέλου να αποτρέψει τη χώρα από την κατάρρευση. Το ίδιο ισχύει και για τη Ν.Δ. που κατάφερε μεν να διατηρήσει την μισή εκλογική της βάση, αλλά έχει μπροστά της δύσκολο έργο να απαλλαγεί από τα βαρίδια και τις ευθύνες του παρελθόντος. Αυτό δεν αναιρεί τις ευθύνες τους.

Το πιθανότερο σενάριο είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξαφανιστεί πολιτικά και θα συμπαρασύρει μαζί του και την κυριαρχία αυτής της νεοελληνικής παρασιτικής εκδοχής της αριστερής ιδεολογίας που τρέφεται με μισθούς του δημοσίου, επιδοτήσεις από την Ευρώπη, καταναλώνει ασύστολα τα πολυτελή αγαθά του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης και εκπέμπει ριζοσπαστικά μανιφέστα που ταιριάζουν σε εξαθλιωμένους του τρίτου κόσμου ή τους "αθλίους" της εποχής του πρώιμου καπιταλισμού του Βίκτωρος Ουγκώ και του Καρόλου Ντίκενς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αφήσει πίσω τη χώρα χωρίς τη δυνατότητα να καταβάλει το σύνολο των συντάξεων και των μισθών του δημοσίου που καταβάλλονται σήμερα και θα χρειάζεται να καταβληθούν αύριο παρά τις όποιες μειώσεις.

Το έγκλημα του ΣΥΡΙΖΑ -και του υπόλοιπου πολιτικού σκηνικού- με τη στάση τους στην αντιπολίτευση στην κυβέρνηση είναι που το 2010 δεν βοήθησαν να υπάρξει ένα βιώσιμο κεφαλαιοποιητικό ασφαλιστικό σύστημα, κοντά στη βάση αυτού που είχε προτείνει παλιότερα ο Στέφανος Μάνος. Εθνική σύνταξη 700 ευρώ για όλους τους άνω των 65-67 από τον προϋπολογισμό και κατάργηση των υποχρεωτικών ασφαλιστικών εισφορών. Από εκεί και πέρα ο καθένας δημιουργεί κατά βούληση ασφαλιστικά συμβόλαια σύνταξης και υγείας ιδιωτικά, επαγγελματικά ή μεικτά με ταμεία κοινωνικής ασφάλισης στη βάση της ανταποδοικότητας των εισφορών. Αυτό μαζί με τη μείωση και σταθεροποίηση της φορολογίας θα έφερνε έκρηξη επενδύσεων και τώρα θα βρισκόμασταν εκτός ύφεσης και κρίσης με μισθούς που θα ανέβαιναν αντί να συνεχίζουν να μειώνονται.

Τώρα τα δύσκολα παραμένουν ακόμη μπροστά. Το κρίσιμο σημείο που πιθανόν να επιδράσει σαν καταλύτης είναι η μέρα που τα ασφαλιστικά ταμεία και το δημόσιο δεν θα μπορέσουν να καλύψουν τα τραπεζικά ΑΤΜs με το σύνολο των μισθών και των συντάξεων του δημοσίου.

Στον ιδιωτικό τομέα αυτό συμβαίνει ήδη σε ένα μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων, ίσως και τις περισσότερες. Αλλά ποιος νοιάζεται για τον ιδιωτικό τομέα, αφού ούτε την οργάνωση και ισχύ του δημοσίου τομέα έχει, ούτε συνιστά σαφή πλειοψηφική πολιτική δύναμη.

Ο χρόνος αυτός πλησιάζει... καθώς είναι απίθανο για όποιον αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει γύρω στο 2017 η Ελλάδα να πετύχει ανάπτυξη 2,7% που θέλει ο προϋπολογισμός. Το πλέον πιθανό είναι φέτος η ύφεση και του χρόνου η ανάπτυξη να είναι περί το 1%.

Αυτό σημαίνει νέα φορολογικά μέτρα εκτός από αυτά που έχουν δρομολογηθεί ήδη και προκαλούν ασφυξία...Αυτό σημαίνει έκρηξη...Η έκρηξη μοιάζει με ένα σμήνος μελισσών που προέκυψε γιατί κάποιος αναποδογύρισε από πρόθεση ή αμέλεια τις κυψέλες. Μπορεί να ορμήσουν στον καταστροφέα αν τον βρουν πρώτο αλλά και σ΄ όποιον άλλον τυχαίνει να βρίσκεται εκεί...»

                                             (Άρθρο του Κ.Στούπα από το capital.gr)