Δέκα ερωτήματα ζητούν απάντηση... (Β')

«4.Ποια οικονομία πήγαινε καλύτερα; Το «success story» του Σαμαρά; 

Συγκριτικά πρέπει να τα βλέπει κανείς. Ήδη συμπληρώσαμε ένα χρόνο ξανά σε ύφεση, πνίγουμε τους Έλληνες σε νέους φόρους για να βγάλουμε πλεόνασμα και το Δημόσιο έχει κηρύξει παύση πληρωμών. Στο μεταξύ, χρειάστηκε να ανακεφαλαιοποιήσουμε ξανά τις τράπεζες, τα κόκκινα δάνεια ξεπέρασαν το 50% και συνεχίζουν να κοκκινίζουν, ενώ 40 δισ. καταθέσεων κάνανε φτερά. Στην πραγματικότητα, τόσο ο Σαμαράς και ο Παπαδήμος, όπως και πριν απ’ αυτούς ο Παπανδρέου, είχαν ένα διπλό μέλημα: πώς θα προστατεύσουν, κατ’ αρχήν, το μαυροτσούκαλο της ελληνικής οικονομίας, και στη συνέχεια πώς θα το γεμίσουνε με σούπα για να φάμε εμείς, να δώσουμε και στους δανειστές μας να ξεχρεώσουμε. Αυτό που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήρθε στην εξουσία ήταν να σπάσει το τσουκάλι! Έτσι τώρα ο Μητσοτάκης θα χρειαστεί όχι μόνο να βρει τρόπο να το γεμίσει, αλλά και να το ξανακολλήσει…

5.Καλά, ΕΓΩ να ψηφίσω… Μητσοτάκη! Εδώ ξυπνάει ο πασόκος μέσα τους... Ψήφισε ό,τι θες, του λες, πλην όμως μην το κάνεις υποκύπτοντας σε παρωχημένες πρακτικές νεο-αυριανισμού, οι οποίες θόλωσαν την πολιτική κρίση μας στο παρελθόν, κι αυτό δεν είν’ άσχετο με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η χώρα.

6.ΕΓΩ με τον Άδωνι; Στο σημείο αυτό, επιστρατεύεται στη συζήτηση ο δύστυχος ο Άδωνις! Δεν νομίζω πως τελευταία υπάρχει πολιτικός στον ευρύτερο φιλελεύθερο χώρο της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς ο οποίος να έχει μισηθεί και να έχει στοχοποιηθεί από τους κυβερνώντες περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο Άδωνις είχε το θάρρος και την αντοχή να σηκώσει από την πρώτη στιγμή το βάρος της σκληρής αντιπαράθεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ στα τηλεοπτικά πάνελ το εξάμηνο της «τρελής διαπραγμάτευσης», για να δικαιωθεί πανηγυρικά στο τέλος, κάτι που δεν πρόκειται να του συγχωρήσουν στον αιώνα τον άπαντα. 

Με αποτέλεσμα, οι προσωπικές επιθέσεις εναντίον του να μην έχουν προηγούμενο. Οι επιθέσεις αυτές δεν έχουν στόχο τα πεπραγμένα του ανδρός στις υπουργικές θέσεις που κατείχε, διότι αυτά είναι δύσκολο να αμφισβητηθούν, αρχής γενομένης από την άρση του cabotage, αλλά το πέρασμά του από τον ΛΑΟΣ. Τους διαφεύγει ότι ο Άδωνις είναι προσφιλής στόχος και της Χρυσής Αυγής, αλλά και του Καμμένου, με τον οποίο ο Τσίπρας κυβερνά επί 1,5 χρόνο τώρα! Και τους ενοχλεί ο Άδωνις του ΛΑΟΣ κι όχι ο Καμμένος του Τσίπρα…

7.Και τι θα κάνει άμα βγει ο Μητσοτάκης; Μνημόνια δεν θα εφαρμόσει κι αυτός; Μήπως έχει άλλη πρόταση; Μόνο να διαμαρτύρεται ξέρει! Να, όμως, που εσύ ψήφισες τον ΣΥΡΙΖΑ για να σκίσει τα Μνημόνια και βρίσκεσαι τώρα μ’ ένα χειρότερο Μνημόνιο στην πλάτη. Το να ζητάς, λοιπόν, από τον Μητσοτάκη να μη διαμαρτύρεται για το σκληρότερο Μνημόνιο που έφερε ο Τσίπρας είναι πρόκληση από κάποιον που δεν έκανε τίποτε άλλο στην αντιπολίτευση από το να διαμαρτύρεται γιατί εφαρμόζαμε Μνημόνια κι όταν ήρθε στην εξουσία υπέγραψε ένα πολύ χειρότερο. Η χώρα θα έβγαινε από τα Μνημόνια αν δεν ερχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι όταν ήρθε, έβαλε τρικλοποδιά στη χώρα, με αποτέλεσμα να της επιβάλει ένα σκληρότερο Μνημόνιο. Δεν δικαιούται, λοιπόν, τώρα να λέει ότι η χώρα έχει ανάγκη το Μνημόνιο γιατί έπεσε και τι θα έκανε ο Μητσοτάκης στη θέση του! Είναι ο τελευταίος που μπορεί να διδάξει αντιπολιτευτική ηθική σε οιονδήποτε.

8.Και να ’ρθουν ξανά στην εξουσία, ν’ αρχίσουν τα ίδια; Τα ίδια και χειρότερα, τα είδαμε στη διακυβέρνηση της πρώτη φορά Αριστεράς σε σχέση με ένα συγκεκριμένο παρελθόν, οι πολιτικές του οποίου πράγματι ευθύνονται για την κατάσταση στην οποία περιήλθε η χώρα το 2009, όταν οι δαπάνες και το χρέος είχαν εκτιναχθεί και τα έσοδα καταρρεύσει. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που η Αριστερά συγκυβερνά μ’ αυτό το συγκεκριμένο παρελθόν, το οποίο ο Μητσοτάκης είχε το θάρρος να καταγγείλει όταν δεν ψήφισε τον Προκόπη Παυλόπουλο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η κυβέρνηση αυτή βρίσκεται με το δάκτυλο στη σκανδάλη των προσλήψεων και των δαπανών, την ίδια στιγμή που βάζει νέους φόρους οι οποίοι σκοτώνουν την ανάπτυξη, λόγος για τον οποίο δεν θα αποφύγει τελικά να μειώσει κι άλλο τους μισθούς και τις συντάξεις.

9.Ο Μητσοτάκης θα με απέλυε ή θα μού ’κοβε εντελώς τη σύνταξη… Το επιχείρημα αυτό χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με το αμέσως επόμενο και ύστατο ιδεολογικό άλλοθι που επικαλείται ο αμετανόητος κοψοχέρης ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ.

10.Νεοφιλελεύθερος εγώ δεν γίνομαι… Σε ποιον να το πεις και πού να το φωνάξεις, ότι ο κρατισμός πτώχευσε τη χώρα, ο δε νεοφιλελευθερισμός δεν εφαρμόστηκε ποτέ στην Ελλάδα κι από καμιά Κυβέρνηση, από ιδρύσεως του Ελληνικού Κράτους μέχρι σήμερα!»

                           (Β' μέρος άρθρου του Π.Γκλαβίνηαπό το  booksjournal.gr)