Η επόμενη μέρα (Α') ...

«Μερικές εβδομάδες πριν, ευρωβουλευτής της κυβερνητικής συμμαχίας έγραφε στο Twitter: «Tο ερώτημα τώρα είναι ποιοι Έλληνες συνεργάζονται με τους οικονομικούς δολοφόνους για το σχέδιό τους». Όσο κι αν απεχθάνεσαι το λαϊκισμό, όσο κι αν έχεις αποφασίσει ότι σ’ αυτό το άθλιο παιχνίδι του διχασμού εσύ θα διατηρείς ήπιους τόνους, δεν νομίζω να υπάρχει άλλη απάντηση απ’ αυτήν: Τι να σου πω φίλε μου, αν πραγματικά είναι οικονομικοί δολοφόνοι, τους μόνους έλληνες συνεργάτες που βλέπω είσαι εσύ που σε ταΐζουν με 18.000 ευρώ το μήνα στις Βρυξέλλες, τον Τσακαλώτο και τον Κατρούγκαλο που κάθε βράδυ σε μεταμεσονύκτιες επισκέψεις «στο χώρο τους», στο Χίλτον, συμφωνούσαν το νέο μνημόνιο με την τρόικα, και τους 153 βουλευτές που ψήφισαν μειώσεις συντάξεων, μειώσεις μισθών και τη νέα φορολογική αφαίμαξη.

Ακόμα και την επομένη της ψήφισης των εξοντωτικών ασφαλιστικών και φορολογικών νόμων, οι εκπρόσωποι της κυβερνητικής παράταξης, στη συνταγή η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, θριαμβολογούν στις τηλεοράσεις. Είναι κάτι πρωτοφανές, ακόμα και γι’ αυτή την πολιτική σκηνή - Δελφινάριο. Μέχρι τώρα κάθε κυβέρνηση που επέβαλλε τέτοια μέτρα κλυδωνιζόταν από τις παραιτήσεις των βουλευτών της, τα κόμματα προσπαθούσαν να δικαιολογηθούν, ζητούσαν συγνώμη. Αυτή η κυβέρνηση πανηγυρίζει και κατηγορεί την αντιπολίτευση για σύμπλευση με τους δανειστές, των οποίων τις υποδείξεις για προληπτικό «κόφτη» μελλοντικών εξόδων υλοποιεί και υπογράφει η κυβέρνηση!Στην πραγματικότητα πανηγυρίζουν απλώς γιατί δεν έχασαν την εξουσία. Και καταφεύγουν στο σουρεαλισμό υποτιμώντας για άλλη μια φορά την πραγματικότητα. Η κυβερνητική διακομματική συμμαχία κάνει ένα λάθος. Συνεχίζοντας την πολιτική που την καθιέρωσε, αδιαφορεί για την πραγματική ζωή των ανθρώπων, την οικονομία, και επιμένει στο φανταστικό κόσμο των συνθημάτων. Εξακολουθεί την πολιτική του μίσους απέναντι στους «εχθρούς», την πολιτική που συσπειρώνει στρατούς οπαδών έτοιμους για μάχη. Όμως όσο κι αν προσπαθεί να το αποσιωπήσει, η μάχη αυτή έγινε, έχει γίνει κυβέρνηση εδώ και ενάμιση χρόνο.

Έχει νικήσει και ξανανικήσει, δεν μπορεί να κατηγορήσει τους προηγούμενους γιατί από τον εαυτό της παρέλαβε. Είναι ήδη μια παλιά κυβέρνηση, δύο χρόνια έχουν μέσο όρο διάρκειας οι κυβερνήσεις της κρίσης. Όσο κι αν προσπαθεί να καθυστερήσει τις συνέπειες της κυβερνητικής της επίδοσης, τα χρονικά όρια έχουν εξαντληθεί. Ψηφίζει φόρους, ψηφίζει μειώσεις συντάξεων, αυξήσεις ΦΠΑ. Το λάθος που κάνει είναι ολέθριο. Ο πειρασμός να συνεχίσουν αυτό που ξέρουν, το bullying στους αντιπάλους, αποβαίνει πια σε βάρος τους. Έχει φτάσει η ώρα που το μίσος το οποίο καλλιέργησαν θα στραφεί εναντίον τους. Γι’ αυτό σε όλη την Ελλάδα προπηλακίζονται παντού οι βουλευτές του Σύριζα. Γιατί η πρόκληση γίνεται πια κοροϊδία και όσοι βλέπουν τις ζωές τους να καταστρέφονται, δεν μπορούν να αντέξουν και την κοροϊδία από πάνω. 

Ακριβώς γι’ αυτό ο πρωθυπουργός προχθές στη Βουλή είπε, «κατηγορήστε μας για αυταπάτες όχι για ψέματα». Ήταν το δικό του συγνώμη. Όμως η διάλυση της αυταπάτης προϋποθέτει σεμνότητα. Αν κάποιος άνθρωπος έλεγε όσα είπαν τα στελέχη του αντιμνημονιακού μετώπου όλα αυτά τα χρόνια, τώρα θα είχε πάει να κρυφτεί στη Νέα Ζηλανδία μετανάστης. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η επιθετικότητα έχει γίνει μέθοδος πολιτικής. Αν δεν το συνειδητοποιήσουν γρήγορα, τα επόμενα θύματα αυτής της πολιτικής τους θα είναι οι ίδιοι».

                       (Α' μέρος άρθρου του Φ.Γεωργελέ από την "AThens Voice")