Άει, γαρούφαλό μου...

«Η εικόνα που, ήδη, έχει κατακλύσει το internet είναι θλιβερή. Όχι γιατί κάποιοι κάνουν ό,τι θέλουν τα λεφτά τους, αλλά γιατί η βαρβαρότητα, η υποκουλτούρα, ο χουλιγκανισμός, ο βρυχηθμός του μεθυσμένου με ουίσκι καταπιεσμένου κακομοίρικου εαυτού μας, θεωρεί διασκέδαση τον βανδαλισμό και την κακοποίηση. 

Ο Παντελίδης, τραγουδιστής νέας κοπής που καμία σχέση με Διονυσίου, Μενιδιάτη, Καζαντζίδη, Μπιθικώτση, Αγγελόπουλο, Νταλάρα, Μητσιά, Βοσκόπουλο, Πάριο, με τραγούδια όπου προσκαλεί μία να σκουπίσει τα πόδια της στα πατάκια της καρδιάς του και να περάσει μέσα, είναι φωτογραφημένος θαμμένος σε ένα βουνό από πλαστικούς δίσκους σερβιρίσματος γεμάτους γαρύφαλλα, απ αυτά που δεν μυρίζουν, τα σαν πλαστικά. 
Τραγουδά πάνω στον ασταθή σωρό, σε μια εικόνα που πολιτισμικά δεν συναντάται σε καμία κουλτούρα, σε οποιοδήποτε εξελικτικό στάδιο του homo sapiens. Σαν ένας σκουπιδότοπος σαπισμένων λουλουδιών, πλαστικού και κάπου κάπου ταψιού από αλουμινόχαρτο. Το ίνδαλμα αποθεώνεται έτσι από νέους ανθρώπους που πιστεύουν πως διασκεδάζουν, σε κατάσταση μέθης και χαλασμού, για κάποιον αχνιστό από ορμόνες έρωτα που δεν τους έκατσε ποτέ, γιατί προφανώς θα τον βρήκε κανένας πλαστικός δίσκος στο κεφάλι, όπως πλησίαζε και θα λιποθύμησε στα μισά της διαδρομής.

Τι να πεις που δεν έχει ειπωθεί και γραφεί; Τι σημασία έχει η κρίση καν μ' αυτό; 100.000 στα 12.000.000 θα' χουν λεφτά να τα πετάξουν σε πλαστικους -τι άλλο;- δίσκους λουλουδιών στον κάθε καλλιτεχνάρα της καψούρας.  Άλλωστε στα social media έγραφαν κιόλας οι θαμώνες – οπαδοί: «η φτώχεια θέλει καλοπέραση». Η καφρίλα ακόμα πιο πολύ! 

Μόνο που αυτοί οι άνθρωποι, που ξενυχτάνε στα μπουζούκια της Ιεράς Οδού και της Πειραιώς και της Θεσσαλονίκης, που θάβουν στα λουλούδια τον νεαρό, όλο βογκητά βάρδο που τραγουδά σα να 'χει στομαχόπονο, δε λυπούνται τη νιότη τους, να την κάνουν κάτι χρήσιμο; Κάτι ωραίο; 
Τι αυτοκαταστροφή εθνική είναι αυτή πια; Τι αυτοταπείνωση; Τι ολέθριος τρόπος μαζικής αυτοκτονίας, μέσα σε ξεραμένα πιόματα και μπαγιάτικα γαρύφαλλα! Το 'χω γράψει και το' χω ξαναγράψει, το στιχάκι του Πολ Βερλέν, εϊ, εσύ… «τι έχεις κάνει, εσύ εκεί πέρα που κλαίς ασταμάτητα; Πες! Τι έχεις κάνει με τα νιάτα σου». 
Τα 'χει ξοδέψει σε ξενύχτια για να αγοράσει παπούτσια και σε λουλούδια στου Παντελίδη! Αυτό… και κρίμα!»

                      (Απόσπασμα άρθου της Αλ.Τσιόλκα από το "Κ.Πορτοκάλι")