Ο τρισκατάρατος... φιλελευθερισμός

«Ο φιλελευθερισμός λοιπόν είναι κατά των υψηλών φόρων, ακόμα κι αν συνδέονται με παροχές, πρώτον διότι ΟΛΕΣ τις κρατικές παροχές τις πληρώνεις ακριβότερα από όσο αν τις αγόραζες από την ιδιωτική οικονομία και δεύτερον διότι θα είναι οι παροχές που κάποιοι άλλοι αποφασίζουν να σου δώσουν κι όχι αυτές που θες εσύ. Αν το κράτος π.χ. σε φορολογήσει για να σου φτιάξει “δωρεάν” κολυμβητήριο θα σου πάρει περισσότερα χρήματα από όσο θα σου κόστιζε να πληρώσεις εσύ εισιτήριο ή συνδρομή σε μία ιδιωτική πισίνα και να την χρησιμοποιείς όποτε θες. Επίσης υποχρεώνει ΟΛΟΥΣ να πληρώνουν για το κολυμβητήριο ενώ κάποιος μπορεί να προτιμάει να παίζει μπάσκετ ή να κάνει ιστιοπλοΐα. Αν το κράτος σε υποχρεώνει να πληρώνεις ασφαλιστικές εισφορές σε κρατικό φορέα, θα σου προσφέρει σύνταξη πολύ μικρότερη και υπηρεσίες υγείας πολύ χειρότερες από την ελεύθερη αγορά.

Ο φιλελευθερισμός δεν κουράζεται να φωνάζει ότι τίποτε δεν είναι δωρεάν σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο. Το κρατικό “δωρεάν” το πληρώνεις πανάκριβα. Η δωρεάν ανώτατη παιδεία, για παράδειγμα, στοιχίζει στον έλληνα φορολογούμενο ανά φοιτητή περισότερο από όσο αν σπούδαζε στο Χάρβαρντ. Και αυτοί που δεν μπορούν να πληρώσουν αλλά έχουν ικανότητες; Αυτοί θα σπουδάσουν με υποτροφία, κρατική ή ιδιωτική. Οι υποτροφίες στους ικανούς είναι θεσμός στις φιλελεύθερες κοινωνίες. Διότι ξέρουν να αξιοποιούν τα νέα ταλέντα. Ψάχνουν για ταλέντα. Καλλιεργούν και επιβραβεύουν την αριστεία. Επενδύουν σ΄αυτή. Και την καμαρώνουν όταν πετυχαίνει.

Και μια που πριν αναφέραμε την ιστιοπλοΐα, ο φιλελευθερισμός είναι κατά των ειδικών φόρων, όπως οι φόροι πολυτελείας, πρώτον διότι δεν αναγνωρίζει σε κανέναν το δικαίωμα να σου υποδεικνύει πώς θα ζήσεις και δεύτερον διότι η επιδίωξη της απόλαυσης είναι κίνητρο δημιουργίας για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος και οι ελευθερίες του είναι η βάση της φιλοσοφίας τού φιλελευθερισμού. Ένα φιλελεύθερο κράτος δίνει σε όλους τις ίδιες ευκαιρίες και τα ίδια δικαιώματα. Αλλά δεν προσπαθεί να τους εξισώσει προς τα κάτω καταδιώκοντας όσους ξεχωρίζουν. Οι καλύτεροι, αν αφεθούν να παράξουν ελεύθεροι, θα τραβήξουν και την υπόλοιπη κοινωνία προς τα πάνω: θα επινοήσουν καινοτομίες που θα γίνουν κτήμα όλων, θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, θα αγοράσουν, θα ξοδέψουν, θα κινήσουν την αγορά.

Ο φιλελευθερισμός δεν αναγνωρίζει στην πλειοψηφία το δικαίωμα να καταπιέζει τις ελευθερίες των λίγων. Οι ατομικές ελευθερίες δεν μπαίνουν σε ψηφοφορία. Έχεις δικαίωμα να τις ασκείς ακόμα κι αν είσαι ο μόνος στον κόσμο που το κάνει αυτό.

Και οι αδύναμοι; Δεν θα νοιαστεί κάποιος γι’ αυτούς; Φυσικά! Ο φιλελευθερισμός! Διότι, ταυτόχρονα με την καλλιέργεια της αριστείας, αντιλαμβάνεται ότι η συνολική ευτυχία μιας κοινωνίας προϋποθέτει την φροντίδα των αδυνάμων, των πραγματικά όμως αδυνάμων, όχι των λουφαδόρων και των κολλητών των κομμάτων. Το φιλελεύθερο κράτος δεν θα φτιάξει μια δημόσια υπηρεσία για τους άπορους, όπου θα διοριστούν δέκα φορές περισσότεροι από όσους χρειάζονται και θα εξαφανίζονται τα κονδύλια από τις μίζες και τς υπερτιμολογήσεις. Θα πει: διαθέτω τόσα για να προσφέρω υπηρεσίες σε τόσους και καλώ κάθε ενδιαφερόμενο να υποβάλει προσφορές. Θα επιλεγεί αυτός που θα προσφέρει τις ποιοτικότερες υπηρεσίες. Όποιος πάρει τη δουλειά θα αξιολογείται κάθε μήνα και όλα θα αναρτώνται στο διαδίκτυο, για να ξέρεις, φορολογούμενε, πώς ξοδεύτηκε και το τελευταίο ευρώ που έδωσες για φόρους. Η σύνδεση κόστους - αποτελέσματος είναι ο πυρήνας στην οικονομική σκέψη του φιλελευθερισμού.

Σε τι διαφωνείς καλοπροαίρετε αλλά εξαπατημένε ψηφοφόρε που ψήφιζες τους λαϊκιστές του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ; Έτσι δεν πρέπει να είναι οργανωμένα τα κράτη; Έτσι δεν πρέπει να αντιμετωπίζουν τον πολίτη;

Γιατί λοιπόν δαιμονοποιήθηκε ο φιλελευθερισμός από όλους; Γιατί τους έκοβε τη μάσα! Να το ξαναπώ να το εμπεδώσεις: γιατί απειλεί την κλεπτοκρατία όλων των κομματικών αποχρώσεων. Γιατί είναι το μόνο σύστημα που, καθώς έχει ως βασικό εργαλείο την αξιοκρατία και τις μετρήσεις, θα αποδείκνυε ότι η πολιτική έχει καταληφθεί από τους πιο άχρηστους, τους πιο αντιπαραγωγικούς, τους πιο μικρόνοες. Και θα τους ξεγύμνωνε».

     (Απόσπασμα άρθρου του Θ.Τζήμερου-προέδρου της "Δημιουργίας ξανά")