Τα παιδιά του κόμματος...

Στην «Παράβαση» από τους «Αχαρνείς», ο Διονύσης Σαββόπουλος έγραφε «τώρα με χειρουργεί μα αλλήθωρη νεολαία, μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική».

Ο τραγουδοποιός αναφερόταν στα κομματικά παιδιά που μετά τη δικτατορία θεωρούσαν πως κατέχουν την απόλυτη γνώση. Που μυωπικά κριτίκαραν τα πάντα και τους πάντες, καθισμένα στις δάφνες του αντιδικτατορικού αγώνα.

Από το 1977 που γράφτηκε ο στίχος αυτός, πέρασαν πολλά χρόνια. Όμως τα κομματικά «παιδάκια», αυτή η αλλήθωρη νεολαία, δυστυχώς παραμένουν ίδια και απαράλλακτα.

Τα καλόπαιδα αυτά, πριν τις εκλογές πουλούσαν μελό. Δάκρυζαν για τους 1,5 εκατομμύρια ανέργους. «Να σταματήσουμε την ντροπή της φυγής των νέων μας προς το εξωτερικό» έλεγε ο Αλέξης Τσίπρας.Μετά τις εκλογές πουλάνε τρέλα. Βρίζουν όσους τους ξεμπροστιάζουν, όσους τους «ξεβολεύουν» από το κομματικό τους βόλεμα.

Πριν από τις εκλογές πουλούσαν ηθική και κουνούσαν το δάχτυλο στην κοινωνία. Τώρα πουλάνε τη μάνα τους για μια θέση στο Δημόσιο. Για την ακρίβεια φθάνουν να «πουλάνε» έως και τους Ελασίτες παππούδες τους.Πριν τις εκλογές πουλούσαν «ενότητα». Τώρα δικαιολογούν το βολεματάκι τους με νέας εθνικής κοπής διχασμό. Τα «καλά» εγγόνια των Ελασιτών, τα «κακά» εγγόνια των Εθνικοφρόνων.

Και μετά μιλούν για «ηθικό πλεονέκτημα».Και μετά καλούν τα παιδιά μας να μην φεύγουν εκτός χώρας. Να μείνουν στην Ελλάδα και να «παλέψουν». Και μετά απαιτούν. Απαιτούν «συστράτευση» στον αγώνα για εθνική αξιοπρέπεια. Ποιοι; Τα σοσιαλιγούρια που ενώ η χώρα κατεδαφίζεται, εκείνοι νοιάζονται για την πάρτη τους. Που ενώ άνθρωποι με μεταπτυχιακά και σοβαρούς τίτλους σπουδών παραμένουν άνεργοι, διορίζουν την τσογλαναρία των αγράμματων αφισοκολλητών.

Όμως το έργο το έχουμε ξαναδεί. Ήταν στη δεκαετία του '80 όταν το ΠΑΣΟΚ εφορμούσε στο μέλι. Με διορισμούς των κλαδικών. Με καραβιές πρασινοφρουρών που από την κλαδική, πήγαιναν κατευθείαν στο Κράτος. Μόνο που ας μην ξεχνιούνται εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Προς τα τέλη της ίδιας δεκαετίας υπήρξαν και ειδικά δικαστήρια. Γιατί εκτός του «μελιού» των διορισμών, οι Πασόκοι της εποχής είχαν πέσει και στο άλλο μέλι.

ΥΓ: Σε όλα αυτά άραγε ποια είναι η θέση του πρωθυπουργού; Αφού δεν αποδοκιμάζει το πλιάτσικο που κάνουν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ στο Κράτος, το μεγάλου «ντου» στις δημόσιες θέσεις, σημαίνει πως το επιδοκιμάζει. Πως είναι κι αυτός συμμέτοχος στο πάρτι. Τι κρίμα για έναν ηγέτη που ήθελε – τάχα – να αλλάξει τη χώρα. Κι επειδή με τραγούδι ξεκινήσαμε ας το τελειώσουμε έτσι: «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν». Και με την πρώτη φορά Αριστερά. Τρομάρα τους».

                                (Άρθρο του Δ.Μαρκόπουλου από το protothema.gr)