Τεχνοφασισμός... και αλήθειες

"Ο όρος «τεχνοφασισμός» εισήχθη στο πολιτικό λεξιλόγιο ακριβώς πριν από δύο χρόνια. Μας τον παρουσίασε μία ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, με την οποία, το κόμμα, εξέφραζε την αντίθεση του στη χρήση ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, για την εκλογή οργάνων διοίκησης στα πανεπιστήμια διακηρύσσοντας "...ότι καμιά νομιμοποίηση στην άσκηση διοίκησης δεν μπορεί και δεν πρέπει να δοθεί στα Συμβούλια Ιδρύματος που θα προκύψουν από το σύστημα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας".

Πόσο επλήγη, λοιπόν, η δημοκρατική λειτουργία των ΑΕΙ από την υιοθέτηση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας; Καθόλου. Τα ποσοστά συμμετοχής στις εκλογές προσέγγισαν το 80%. Δύο είναι οι λόγοι της υψηλής συμμετοχής: οι έχοντες το δικαίωμα ψήφου δεν βαρέθηκαν και, κυρίως,  δεν  φοβήθηκαν να πάνε να ψηφίσουν.

Αυτή τη στιγμή πανεπιστημιακά ιδρύματα βρίσκονται υπό κατάληψη φοιτητών που αντιδρούν στην υιοθέτηση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας ως μέσο για την πραγματοποίηση γενικών συνελεύσεων.[..] 

Τι έλεγε η ανακοίνωση του Πανεπιστημίου Αθηνών; «Οι πρυτανικές αρχές του ΕΚΠΑ θα εισηγηθούν προς τις επί μέρους Σχολές την περιοδική διεξαγωγή ηλεκτρονικών δημοψηφισμάτων κατά Τμήματα, ώστε να δοθεί επιτέλους η δυνατότητα στην πλειοψηφία των φοιτητών/-τριών να αποφασίζουν όλοι απ' ευθείας ως προς την εκάστοτε διακοπή των μαθημάτων που ορισμένοι προτείνουν κι επιτήδεια επιβάλλουν.»

Σωστό; Ναι. Εκτός και αν ανήκεις στους κομματικούς μηχανισμούς που αποκτούν υπόσταση μέσα από τους συμψηφισμούς των συνελεύσεων. Όποιος έχει περάσει από αμφιθέατρο γνωρίζει καλά ότι η έννοια της γενικής συνέλευσης δεν είναι ούτε ακριβής, ούτε αποδίδει πλήρως τη βούληση του συνόλου. Και γνωρίζει ακόμα καλύτερα, ότι σε μία ψηφοφορία για κατάληψη, άλλο αποτέλεσμα θα βγάλει η γενική συνέλευση των ολίγων και άλλο η ηλεκτρονική ψηφοφορία των πολλών. Διότι η ηλεκτρονική ψηφοφορία θα δώσει, επιτέλους, τον λόγο και σε εκείνους που δεν βάζουν το αυτί στο μεγάφωνο, ούτε μετέχουν σε κομματικές «ακαδημίες» στελεχών. Κυρίως σε εκείνους που φοβούνται. 
Σήμερα στα πανεπιστήμια αυτοί που ευαγγελίζονται, τεντώνοντας τα λαρύγγια τους, την ελευθερία του λόγου και της άποψης, συχνά γίνονται φορείς εκφοβισμού και τρομοκράτησης. Κάνουν κατάληψη, υπερασπιζόμενοι τη «δημοκρατική λειτουργία» του πανεπιστημίου, αρνούμενοι την προοπτική της ευρύτερης συμμετοχής. Και αυτή είναι μία αντίφαση που τους ακυρώνει. Μία ηλεκτρονική ψηφοφορία θα είναι αρκετή για να σχηματιστεί η καινούργια, η πραγματική εικόνα. Τα υπόλοιπα, περί κατάργησης παρατάξεων και συλλόγων ακούγονται -και είναι- γραφικά. Αυτά τα καταργεί η ζωή, τα σβήνουν οι καιροί. Ίσως και μία ψηφοφορία[..] 

                                               (Απόσπασμα άρθρου του Κ. Γιαννακίδη από το protagon.gr)