Αριθμοί που λένε αλήθειες...

Οι μονοψήφιοι αριθμοί εισαχθέντων σε ορισμένα τμήματα ΤΕΙ, αλλά και τα μικρά ποσοστά αποφοίτησης μαρτυρούν την αποτυχία του Σχεδίου ΑΘΗΝΑ, αλλά και την απερισκεψία με την οποία έγινε η αύξηση των εισακτέων στα ΑΕΙ κατά 21,43% (70.305 για το 2014 έναντι 57.895 το 2013). Μόλις προχθές πληροφορηθήκαμε με έκπληξη ότι το Υπουργείο Παιδείας, αντί της χωροταξικής αναδιάταξης των εκπαιδευτικών και ερευνητικών ιδρυμάτων, σχεδιάζει την ίδρυση νέου ερευνητικού κέντρου με έδρα την Κομοτηνή και ινστιτούτα διάσπαρτα σε όλη τη Θράκη (Κομοτηνή, Ξάνθη, Αλεξανδρούπολη και Ορεστιάδα). [!!] Μήπως αυτό έχει σχέση με την εκλογική περιφέρεια του υφυπουργού;[..]

Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία του Global Competitiveness Report 2013-14, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 91η θέση μεταξύ 148 χωρών, όσον αφορά στην ανταγωνιστικότητα, παραμένοντας στην τελευταία θέση μεταξύ των Ευρωπαϊκών χωρών, ενώ η Τουρκία στην 44η θέση και η Πορτογαλία στην 51η θέση. Ειδικά στον τομέα της Έρευνας και της Καινοτομίας, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 5η θέση στην διαθεσιμότητα επιστημόνων και μηχανικών, αλλά στην 117η θέση στην καινοτομικές δυνατότητες και στην 119η θέση στην διασύνδεση και συνεργασία μεταξύ πανεπιστημίων και παραγωγικών επιχειρήσεων.

Οι μεταρρυθμίσεις και η άνοδος του μορφωτικού επιπέδου των πολιτών δεν επιτυγχάνεται με την συσσώρευση δεκάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ και την ίδρυση νέων ερευνητικών ινστιτούτων για την ικανοποίηση της εκλογικής πελατείας. Έχουμε σχεδιάσει μία κοινωνία, στην οποία σχεδόν 1 στους 30 πολίτες θα έχει εκπαιδευτεί ως μηχανικός, όταν στις προηγμένες χώρες η αναλογία είναι σχεδόν 1 ανά 400 κατοίκους. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τους νομικούς, τους γιατρούς και τους θετικούς επιστήμονες. Αυτή είναι και μία από τις αιτίες που οι μηχανικοί, οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι επιστήμονες δεν βρίσκουν εργασία στη χώρα μας και την αναζητούν σε τρίτες χώρες. 

Η Ελλάδα δεν μπορεί να συντηρεί (τόσο οικονομικά όσο και με στελεχικό δυναμικό) 22 πανεπιστήμια και 14 ΤΕΙ με 500 Τμήματα σε 69 πόλεις, όπως δεν μπορεί να διατηρεί στην Ανωτάτη Εκπαίδευση τμήματα που θα έπρεπε να εντάσσονται στην επαγγελματική διετή κατάρτιση. Η πολιτική αυτή εκμαυλίζει τις τοπικές κοινωνίες και απενεργοποιεί ολόκληρες γενιές νέων ανθρώπων, απονέμοντάς τους άχρηστα ή άνευ περιεχομένου πτυχία.

Η απογοήτευση εντείνεται περισσότερο, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας τις υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για κατάργηση του νόμου 4009/2011, επαναφορά της φοιτητικής συμμετοχής στην εκλογή πανεπιστημιακών οργάνων, κατάργηση των χρονικών ορίων φοίτησης (υποβληθέν νομοσχέδιο από 9/2012), είσοδο όλων από το Λύκειο στην Ανωτάτη Εκπαίδευση (Θ. Φωτίου 8/2014) και, ασχέτως οικογενειακού εισοδήματος, δωρεάν σίτιση και στέγαση στους φοιτητές και σπουδαστές και σίτιση στους μαθητές (Θ. Φωτίου 10/2014) με ετήσιο κόστος άνω των 2,5 δισεκατομμυρίων ευρώ.

(Απόσπασμα άρθρου του Ι. Γρυσπολάκη στην Athens Voice)