Bενζινάδικα: Κλοπή, εν ψυχρώ...

 

«Σύμφωνα με έρευνα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου ένα στα τέσσερα πρατήρια υγρών καυσίμων στην Αττική (27%) κλέβουν τους πελάτες τους χρεώνοντάς τους για μεγαλύτερη ποσότητα καυσίμων από αυτή που καταλήγει στο ντεπόζιτό τους. 

Η έρευνα αφορά το 2023 και δείχνει μεγάλη αύξηση από το 2021, οπότε είχε βρεθεί ότι οι πρατηριούχοι κλέφτες ήταν το 20%, και το μόνο για το οποίο μπορεί να απορεί κανείς είναι το γιατί υπάρχουν ακόμα έντιμοι πρατηριούχοι. Βλέπετε, το κράτος, και σ’ αυτή την περίπτωση, στέκεται με κάθε τρόπο στο πλευρό των απατεώνων οι οποίοι απλώς εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες που απλόχερα τούς προσφέρει η ελληνική πολιτεία.

Για αρχή να σας πω ότι ένα πρατήριο που πιάνεται να κλέβει, συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά. Αρκεί ο κλέφτης πρατηριούχος να ολοκληρώσει μερικές γραφειοκρατικές διαδικασίες οι οποίες του επιτρέπουν να ανοίξει το πρατήριό του μόλις δύο ημέρες μετά τη βεβαίωση της παράβασης. 

Ο νομοθέτης (οι κυβερνήσεις και οι βουλευτές τους δηλαδή) πιστεύει ότι ένας πρατηριούχος απατεώνας πρέπει να συνεχίσει να είναι πρατηριούχος μέχρι να καταφέρει να τελειοποιήσει την απάτη του και να μην μπορεί να πιαστεί. Κι επειδή ο νομοθέτης από μόνος του μπορεί καμιά φορά να μην είναι αρκετός, το ελληνικό κράτος (οι ελληνικές κυβερνήσεις δηλαδή) έχει φροντίσει ώστε και ο έλεγχος να είναι όσο το δυνατόν πιο περιορισμένος. 

Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, οι εργαζόμενοι που δουλεύουν στην υπηρεσία της Γενικής Γραμματείας Βιομηχανίας του υπουργείου Ανάπτυξης, που είναι αρμόδια για ελέγχους στα πρατήρια, είναι 2. Όχι, δεν υπάρχει κανένα τυπογραφικό λάθος, δεν είναι 20, δεν είναι 200, είναι 2. ΔΥΟ. Και φέτος έχουν κάνει 8 (οκτώ) ελέγχους, δηλαδή λιγότερους από έναν έλεγχο τον μήνα, αριθμός που είναι αστείος ακόμα και για δύο άτομα. 

Σκεφτείτε και τους ελέγχους από την ΑΑΔΕ που δεν εμποδίζουν σε τίποτα τη λειτουργία των απατεώνων και έχετε μια καλή εικόνα των τρόπων με τους οποίους το κράτος (οι ελληνικές κυβερνήσεις δηλαδή) προστατεύει τους απατεώνες των καυσίμων».

                      (Απόσπασμα άρθρου του Μ.Βουλαρίνου από την ATHensvoice)