Aπόψεις...

 

«Η Ελλάδα είναι η χώρα των ατομικών και μικρών επιχειρήσεων. Αυτή η τάση αδιαμφισβήτητα έχει πολύ αρνητικές συνέπειες στην οικονομία μας. Δεν πετυχαίνουμε οικονομίες κλίμακας, η καινοτομία διαχέεται με μεγάλες καθυστερήσεις, δεν αναπτύσσεται μεγάλη εξειδίκευση κλπ. Ένας από τους λόγους που είμαστε όπως είμαστε έχει να κάνει με το γεγονός ότι πέρα από τον στενό κύκλο του καθενός, μας είναι πολύ δύσκολο να εμπιστευτούμε κάποιον ώστε να συνεταιριστούμε ή να συνεργαστούμε. Έτσι, καταλήγει ο καθένας μας με ένα μικρό τσιφλίκι στο οποίο κάνει απόλυτο κουμάντο - μέχρι να χρεοκοπήσει. 

Το παρατηρούν αυτό οι φιλελεύθεροι ελιτιστές και καταδικάζουν τους μικρόνοες Έλληνες για την αυτοκαταστροφικότητά τους. Στην πραγματικότητα όμως, η κακή αυτή κατάσταση είναι απολύτως ορθολογική. Πώς να εμπιστευτείς κάποιον όταν γνωρίζεις πως αν μπλέξεις σε αντιπαράθεση μπορεί να συρθείς στα δικαστήρια για 5-10 χρόνια; Γιατί να μαζέψεις χρήματα και να επενδύσεις όταν ανά πάσα στιγμή μπορεί να έρθει και να σου πάρει την οποιαδήποτε δουλειά ένας ανταγωνιστής που έχει καλές άκρες, πρόσβαση και επιρροή στα κέντρα αποφάσεων; 

Ενώ λοιπόν δεν είμαστε όλοι ίδιοι και δεν παίζουμε όλοι βρώμικα, γνωρίζουμε καλά ότι τις περισσότερες φορές αυτοί που παίζουν βρώμικα τη βγάζουν καθαρή. Αυτομάτως, λοιπόν, αναγνωρίζουμε ότι εδώ και δεκαετίες (ίσως και παραπάνω) το οικονομικό παιχνίδι στην Ελλάδα δεν ανταμείβει εκείνους που προσφέρουν τα καλύτερα προϊόντα ή τις καλύτερες υπηρεσίες στην καλύτερη τιμή – όπως συμβαίνει σε μία κανονική αγορά – αλλά εκείνοι που έχουν καλύτερα κονέ, καλύτερες άκρες, και τους λείπουν οι ηθικοί φραγμοί που θα τους απέτρεπαν από το να τα χρησιμοποιήσουν».

                                                                            (Αλ.Σκούρας-liberal.gr)

«Ξεκινώ με έναν αριθμό, που από τη Δευτέρα «παίζει» πολύ σε σχεδόν όλα τα ΜΜΕ: 331.741. Τόσοι είναι οι αιώνιοι φοιτητές που έχει η Ελλάδα στα πανεπιστήμιά της. Αυτό όμως τελειώνει από τον Σεπτέμβριο του 2025, λέει η κυβέρνηση, οπότε και θα διαγράφονται αυτοδικαίως, εφ’ όσον έχουν εξαντλήσει ως τότε και το όριο που τους έδωσε τελειωτικά ο νόμος. 

Εχω τη βεβαιότητα ότι δεν θα ισχύσει. Θα έχουμε συλλαλητήρια. Θα κατέβουν στους δρόμους. Θα «σπάσουν» τις πανεπιστημιουπόλεις σε όλη τη χώρα. Και θα μαζευτούμε πάλι στο καβούκι μας, ψιθυρίζοντας «δεν σώζεται αυτός ο τόπος». Λοιπόν: Αιώνιοι φοιτητές δεν υπάρχουν σε κανένα πανεπιστήμιο στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ».

                                                                       (Χρ.Mιχαηλίδης-protagon.gr)