Από τον καναπέ μου...

 

«Ξέρετε πόσο εύκολα κάθομαι εγώ στον καναπέ μου και σβήνω όλες τις mega fires της οικουμένης; Από τον Καναδά μέχρι την Δαδιά κι από την Χαβάη μέχρι την Αυστραλία και την Πάρνηθα. Σιγά το πράγμα. Φέρνω έναν νέο αντιπυρικό σχεδιασμό, αλλάζω άρδην την κατεύθυνση του επιτελικού κράτους και τη νοοτροπία των υπηρεσιών του, δημιουργώ νέες δομές που συμβαδίζουν με τις καινούριες ανάγκες της κλιματικής κρίσης, συντονίζω αποτελεσματικότερα την δράση όλων των εμπλεκομένων φορέων. 

Και να ήταν μόνο αυτά; Δίνω προτεραιότητα στην πρόληψη έναντι της καταστολής, αλλάζω ριζικά την φιλοσοφία που διέπει την διάθεση των κονδυλίων και από την σημερινή αναλογία 50% κατάσβεση, 20% πρόληψη και 30% αποκατάσταση, το κάνω αστραπιαία 50% πρόληψη, 30% κατάσβεση και 20% αποκατάσταση. 

ΔΕυτερολεπτικά επίσης διπλοτριπλασιάζω τα κονδύλια για την συνολική αντιμετώπιση των πυρκαγιών, προσλαμβάνω πεντέξι χιλιάδες μόνιμους πυροσβέστες, αλλά θα δώσω και πίσω την αρμοδιότητα της δασοπυρόσβεσης στους δασικούς που γνωρίζουν το δάσος σαν την τσέπη τους, παίρνοντας την από τους πυροσβέστες που όσο καλοί είναι στις αστικές πυρκαγιές τόσο άσχετοι είναι με τις δασικές. 

Δεν αρκούν αυτά ασφαλώς. Με δυο-τρεις κινήσεις ματ διπλασιάζω τον αεροπορικό στόλο δασοπυρόσβεσης, παίρνω καναδέζικα, κινέζικα, αμερικάνικα και τεράστια ρώσικα αεροπλάνα, παίρνω ελικόπτερα κατάσβεσης και συντονισμού, παίρνω drones για παρακολούθηση, επιστρατεύω δορυφόρους και διαστημόπλοια, δημιουργώ έναν αδιαπέραστο θόλο πάνω από τον δασικό μας πλούτο, τα σπάνια πουλιά μας και τα άγρια ζωάκια μας. Αλλά επειδή η καταστολή έρχεται δεύτερη, υποχρεώνω όλους τους δήμους και τις περιφέρειες να καθαρίσουν τα δάση της χώρας άνευ ετέρας καθυστερήσεως.

Ως τώρα δεν τα καθάριζαν διότι έλειπε το πολιτικό θάρρος και η βούληση, ενώ υπήρχε αλληλοκάλυψη αρμοδιοτήτων. Εγώ όλα αυτά τα λήγω με μιας και από τον Νοέμβριο μέχρι τον Απρίλιο καθαρίζονται ως και με ηλεκτρική σκούπα τα 60.000.000 στρέμματα δάσους που διαθέτει η Ελλάδα. Καθότι κάηκε το 1.000.000 φέτος, αλλά μένουν άλλα 59.000.000. Σιγά την έκταση.

 Στο ενδιάμεσο καθαρίζω και τα περιαστικά δάση (περί τα 2.000.000 στρέμματα αυτά), ενώ πριν πιάσει Πάσχα έχω κάνει λαμπίκο και τα άχτιστα οικόπεδα όλων των πόλεων και των οικισμών. Α ναι, έχω ανοίξει και αντιπυρικές ζώνες παντού, όχι αυτούς τους στενούς αγροτικούς δρομίσκους που ξέρατε, εδώ μιλάμε για ζώνες πλάτους 100 μέτρων και πάνω. Παντού, σε όλα τα δάση, σε όλα τα βουνά, σε όλες τις πλαγιές. 

Κι έπειτα, μόλις καλοκαιριάσει, τα χω κάνει τόσο καλά και αποτελεσματικά παντού, που ο αρχηγός της πυροσβεστικής παρέα με τον επικεφαλής της δασικής μπορούν να πίνουν άφοβα τα ούζα τους, όλα τα χω λύσει, τα χω σφάξει, τα χω μαχαιρώσει. Από τον καναπέ μου κι από την άνετη θέση μου μπροστά στο πληκτρολόγιο μου, στο μικρόφωνο μου ή στην κάμερα μου. Κι ας μην έχω χώσει ποτέ στην ζωή μου το τακούνι μου ούτε στο γρασίδι του κήπου μου, κι ας μην έχω ιδέα ούτε πότε μεγαλώνει και πότε ξεραίνεται το φυτό στην γλάστρα της βεράντας μου, κι ας έχω δει δάσος μόνο σε καμιά ταινία περιπέτειας στο Νέτφλιξ. 

Σημασία έχει που εγώ από το διαμέρισμα και το γραφείο μου τα ξέρω όλα, ενώ όσοι έφαγαν την ζωή τους στο πεδίο είναι άχρηστοι, ανίκανοι, τεμπέληδες και ξεφτίλες που πρέπει να φύγουν, να παραιτηθούν, να εξοβελιστούν».

(Αρθρο του Δ.Καμπουράκη από το  liberal.gr)