Απόψεις...

«Η Αριστερά που χύνει δάκρυα για την άνοδο της Ακροδεξιάς ας αναλογισθεί τον τρόπο με τον οποίον η ίδια υπονόμευσε τις αξίες της δημοκρατίας. Ολα αυτά μπορεί να ακούγονται αν όχι γραφικά, τουλάχιστον χωρίς άμεσο αντίκρισμα για τη δική μας ζωή. Η Ελλάδα ζει ακόμη με το όραμα της πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Το ζει με πολύ βιαιότερο τρόπο και σε πολύ πιο σύντομο χρονικό διάστημα από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες έζησαν και την ακμή του αλλά και τη σημερινή παρακμή του. 

Εμείς ζήσαμε την επέλαση των μεταναστών κατ’ ανάγκην. Λόγω της γεωγραφικής μας θέσης. Η Γαλλία κάλεσε τους Αλγερινούς μετά την ανεξαρτησία τους. Ηταν ο τρόπος της να ανακυκλώσει τη χαμένη της αυτοκρατορία. Η Ελλάδα δέχθηκε Αφγανούς και Πακιστανούς, τους οποίους, πριν εμφανισθούν στην πλατεία Βικτωρίας, ούτε τους ήξερε ούτε την αφορούσαν. Δεν ήξερε πώς να συμπεριφερθεί. Αναρωτιέμαι αν έχει μάθει. Πάντως έδειξε αξιοθαύμαστη αντοχή. 

Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή κοινωνία η οποία θα ανεχόταν τον βιασμό που έζησε η ελληνική το 2015-16. Και πάντως αν θέλουμε να μεταφράσουμε την πολυπολιτισμική κοινωνία στα ελληνικά θα πρέπει να λάβουμε υπόψη, εκτός από την ανοχή κι άλλα παρόμοια, και την πραγματικότητά της σε κοινωνίες που την έζησαν. Και από αυτή την άποψη η υπόθεση με την «αμπάγια» είναι άκρως διαφωτιστική. Δεν μπορούν να μην τη λάβουν υπόψη όσοι υποστηρίζουν ότι με την κατάλληλη εκπαίδευση οι μουσουλμανικές κοινότητες μπορούν να ενταχθούν στην κοινωνία μας.

Και βέβαια πάντα μου μένει η απορία: πώς αντιμετωπίζουν οι νεο-φεμινίστριες και οι νεόπλουτοι του φιλελευθερισμού το ζήτημα της «αμπάγια»; Θα μου πείτε η «αμπάγια» λογοκρίνοντας τα χαρακτηριστικά του γυναικείου φύλου καταργεί τις διακρίσεις. Ισως είναι μια κάποια λύσις. Αν ξεκινήσουμε από την «αμπάγια» μπορούμε να παράγουμε τα 49 ή δεν ξέρω πόσα φύλα της πολιτικής ορθότητας. Το ζήτημα πάντως παραμένει: τι φταίνε αυτά τα κορίτσια;»

                                                        (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Σε κάθε περίπτωση, τα νέα δελτία δεν θα διαθέτουν σύστημα γεωεντοπισμού ούτε πρόσβαση στους τραπεζικούς λογαριασμούς του κατόχου. Θα εξασφαλίζουν, εντούτοις, υψηλή προστασία από την πλαστογραφία και θα διευκολύνουν τις συναλλαγές με το Δημόσιο. Αντίστοιχες ταυτότητες, εναρμονισμένες με τον ευρωπαϊκό κανονισμό, προβλέπονται για όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. μετά την επί της αρχής συμφωνία και των 27 κρατών-μελών τον Ιούνιο του ’22.

Το γεγονός ότι ήδη 17 χώρες της Ε.Ε. διαθέτουν τέτοιες «αναβαθμισμένες» ταυτότητες αφενός, το ότι τα διαβατήρια, οι τραπεζικές μας κάρτες αλλά και οι δεκάδες εφαρμογές που έχουμε κατεβασμένες σε κινητά, laptops και υπολογιστές μπορούν να παρέχουν σε τρίτους πολύ περισσότερα προσωπικά δεδομένα από αυτά που υποτίθεται ότι θα περιέχει η νέα ταυτότητα, και μάλιστα με την πλήρη συναίνεσή μας, αφετέρου δεν φαίνεται να πτοεί κανέναν από τους επικριτές τους. 

Εδώ, βέβαια, εύλογα τίθεται το ερώτημα γιατί χρειάζεται να «αποφανθεί» έστω και θετικά η Ιερά Σύνοδος για ένα ζήτημα που σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ακόμα και στην «αδελφή» και ομόδοξη Κύπρο, θεωρείται ξεκάθαρα κοσμικό και σε γενικές γραμμές ελάχιστα απασχόλησε τη δημόσια σφαίρα, αντίθετα απ’ ό,τι συμβαίνει στα καθ’ ημάς. 

«Το περίφημο “τσιπάκι” των νέων ταυτοτήτων δεν είναι παρά ένα σύστημα παθητικού RFΙD, σαν αυτό που ήδη διαθέτουν τα διαβατήρια και μπορεί να διαβαστεί από ένα σκάνερ που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση, όπως συμβαίνει π.χ. στα αεροδρόμια. Εδώ τον λόγο έχουν αφενός η τεχνολογία, αφετέρου το πολιτικό και το νομικό πλαίσιο που θα πρέπει να διασφαλίζει τη χρήση των δεδομένων προς όφελος του πολίτη. 

Να σημειώσουμε ότι στην Ευρώπη ειδικά δίνεται πολύ μεγάλη σημασία σε θέματα ατομικών δικαιωμάτων και ιδιωτικότητας. Όπως και να έχει, οι νέες ταυτότητες δεν είναι παρά ένα ακόμα δημόσιο έγγραφο, που όμως έχει πολλαπλές εφαρμογές – για τη νέα γενιά τόσο αυτές όσο, ακόμα περισσότερο, το ψηφιακό πορτοφόλι δεν είναι καθόλου κάτι σαν “απειλή” αλλά μια φυσική εξέλιξη των πραγμάτων που διευκολύνει ακόμα περισσότερο την καθημερινότητά τους».

                                                                       (Θ.Αντωνόπουλος - lifo.gr)