Κάτι, δεν πήγε καλά...

«Καλή διαφορά, ασφαλώς, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τιμωρήθηκε ούτε μπήκε «στη ζώνη του λυκόφωτος». Όχι από το αποτέλεσμα των εκλογών τουλάχιστον…

Να σημειωθεί ότι όσο πλησιάζαμε προς τις εκλογές η δημοσκοπική εκτίμηση της διαφοράς μεγάλωνε: Είχε ξεπεράσει τις 12 μονάδες, είχε ξεπεράσει και τις 13,5 μονάδες, είχε «αγγίξει» και τις 15,5 μονάδες!Τελικά, όμως, περιορίστηκε στις 8,3 μονάδες.

Προσέξτε και κάτι ακόμα: Έγινε το αντίθετο ακριβώς απ’ ό,τι στις ευρωεκλογές, ένα μήνα πριν. Στις ευρωεκλογές πολλοί περίμεναν γύρω στις 5 μονάδες διαφορά (κάποιοι γύρω στις 3) και κανείς πάνω από 9 μονάδες. Τελικά η διαφορά έκλεισε στις 9,3 – πολύ παραπάνω απ’ ό,τι την περίμεναν. 

Τι ακριβώς έγινε και κατάφερε ο ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά στις εθνικές εκλογές, να ξεπεράσει όλες τις προβλέψεις (κι ας μη κατάφερε – ούτε καν πλησίασε – να ανατρέψει το αποτέλεσμα);  

Απλούστατα τις τελευταίες 10 μέρες ο Τσίπρας άκουσε το πολιτικό του ένστικτο (όχι τους επικοινωνιολόγους) και όξυνε τις επιθέσεις του! Στόχος του να φέρει κόσμο να τον ψηφίσει, δηλαδή να ενεργοποιήσει την «δεξαμενή» των οπαδών του, αδιαφορώντας για το τι θα κάνουν όλοι οι υπόλοιποι!Το σχέδιο του ήταν απλούστατο. Αλλά συνήθως αυτά βγαίνουν…

Αυτό-προσκαλέστηκε στο ΣΚΑΙ, βγήκε και τους προσέβαλε στα μούτρα τους, έδειξε ότι έχει το θράσος να πάει να τους τα «χώσει» μέσα «στο σπίτι τους» - όπου ήταν ιδιαίτερα ακραίος και προκλητικός - το διαφήμισε όσο πάει, και ύστερα κινδυνολόγησε έναντι των αντιπάλων του. Έδωσε κουράγιο στους καταπτοημένους οπαδούς του. Και τους «κινητοποίησε»…

Από την άλλη πλευρά, η ΝΔ επαναπαύθηκε στην θετική προβολή του …«προγραμματικού λόγου»! Που στην τελική ευθεία των εκλογών συνήθως αποδίδει… ΤΙΠΟΤΕ! Είναι σαν να στέλνεις φαντάρους στη μάχη δίνοντάς τους… «ηρεμιστικά»!

Το «ζητούμενο» στο τέλος είναι να ξεσηκώσειςτον κόσμο να πάει να ψηφίσει. Κι εμείς δεν τους ξεσηκώσαμε! Όταν δίνεις δίωρη συνέντευξη στην τηλεόραση, μιλώντας για προγραμματικές λεπτομέρειες, που οι περισσότεροι δεν τις καταλαβαίνουν – και δίκιο να έχεις επί της ουσίας, το χάνεις (επί της «διαδικασίας»)! Αυτό δεν είναι επιτυχημένη προεκλογική εκστρατεία…

Ιδιαίτερα όταν ο αντίπαλός σου γυρνάει τις πόλεις, μιλάει μπροστά σε άδεια καθίσματα, αλλά φανατίζει συνεχώς το κοινό του, πότε καταγγέλλοντας το… «γιό του αποστάτη», πότε κινδυνολογώντας ότι… «ο Μητσοτάκης θα σας γυρίσει στο μεσαίωνα» (!), πότε ψευδολογώντας ότι βρήκε τάχα «άδεια ταμεία» ενώ εκείνος αφήνει πίσω του «γεμάτα ταμεία» (εννοώντας το «μαξιλάρι» από δανεικά) και κανένας δεν μπήκε στον κόσμο να τα διαψεύσει…

Πράγματι, όλα αυτά έμεναν αναπάντητα κι εμείς να καμαρώνουμε ότι… «δεν θα πέσουμε στο επίπεδό του» και «δεν θα διχάσουμε την κοινωνία»!Τελικά η κοινωνία δεν διχάστηκε…Απλώς ο Τσίπρας συσπείρωσε τους δικούς του.Κι εμείς… ξενερώσαμε τους δικούς μας.Ή τουλάχιστον τους «χαλαρώσαμε»…Ναι, ασφαλώς, παρ’ όλα αυτά ήταν μεγάλη επιτυχία το 39,85%!

Αλλά μην ξεχνάμε πως αυτό ήλθε μετά από 4,5 χρόνια που ο Τσίπρας τα έκανε μαντάρα - και στην αρχή και μετά -και με τα capital controls και με την υπέρ-φορολόγηση, και με τα μνημόνια που έφερε και με το Μακεδονικό που ξεπούλησε και με το Μάτι και και και…-

Το ποσοστό που φέραμε (39,85%) ΔΕΝ ήταν μέτρο της δικής μας «επιτυχίας». Ήταν μέτρο την συνολικής αποτυχίας του Τσίπρα! 

Αλλά και το ποσοστό που έφερε ο Τσίπρας (31,53%) ήταν μέτρο της δικής μας «αποτυχίας» να τον στείλουμε ακόμα χαμηλότερα, ύστερα από τη χειρότερη διακυβέρνηση που υπήρξε ποτέ!

Είναι βασική αρχή και της επικοινωνιακής αντιπαράθεσης και της πολιτικής σύγκρουσης και της στρατιωτικής σύγκρουσης και του story telling και της μουσικής σύνθεσης: το climax timing.Δηλαδή πότε και πώς επιλέγεις να κάνεις την τελική σου «κλιμάκωση».Το μόνο που δεν δικαιούσαι να κάνεις, είναι να χαλαρώνεις εσύ (και να χαλαρώνεις τον κόσμο) πριν το τέλος.Κι έτσι ο Τσίπρας φανάτισε ή φόβισε και έφερε όσους μπορούσε να φέρει.Ενώ οι δικοί μας μάλλον αδράνησαν…

Επίσης συγκρίνουν οι πάντες «ποσοστά» παραβλέποντας κάτι πολύ ουσιαστικό: Ότι η συμμετοχή φέτος ήταν αφύσικα μικρή.Είχαμε συμμετοχή 5.649 χιλιάδων ψηφοφόρων - για πρώτη φορά μικρότερη κι από τη συμμετοχή στις ευρωεκλογές πριν ένα μήνα!Αυτό δεν έχει ξαναγίνει ποτέ!Πάντα στις ευρωεκλογές πάνε αισθητά λιγότεροι απ’ ό,τι στις εθνικές εκλογές να ψηφίσουν. Εδώ έγινε το ανάποδο…

Προφανώς όλοι χαλάρωσαν - μόνον ένας έφαγε τον κόσμο: ο Τσίπρας! Φανάτισε τους δικούς του και τους κατέβασε να ψηφίσουν.Κι έτσι προέκυψε αποτέλεσμα που δεν το περίμενε κανείς.Και πώς τον «τιμώρησαν» όλοι οι οπαδοί του «ήπιου κλίματος» και της «συναίνεσης», που φανάτισε τον κόσμο του;Του… αναγνώρισαν ότι είναι «κύριος πόλος» της κεντροαριστεράς και ότι «σταθεροποίησε» τη θέση του…

Δηλαδή, για να καταλαβαίνουμε:

Όταν φανατίζει τον κόσμο και, παρ’ όλα αυτά, χάνει– αλλά μειώνει τις απώλειές του την τελευταία στιγμή – αναγορεύεται… σε «κυρίαρχο της αντιπολίτευσης» και απαιτεί «να μην υπάρξει μισαλλοδοξία από τη δεξιά»! Και τον σιγοντάρουν οι πάντες!Δηλαδή να μη ψαχτούν τα σκάνδαλά του, γιατί αφού πήρε 31,5%!Αυτό υπονοούν;

Ούτε να το σκέφτονται!Δεν χρειαζόταν να «διχάσουμε» την κοινωνία για να εξουδετερώσουμε την «αντεπίθεση διαρκείας» του Τσίπρα των τελευταίων 10 ημερών.Απλώς έπρεπε να του αντεπιτεθούμε σε όλα τα μέτωπα διαψεύδοντας τα ψέματά του και αποκαλύπτοντας την πραγματικότητα της άθλιας πολιτικής του – όπως έχουμε και υποχρέωση. Αυτό θα έφερνε περισσότερους δικούς μας να ψηφίσουν και θα έκοβε τη φόρα των δικών του που ήταν ήδη φοβισμένοι και αναθάρρησαν. 

Ένα πρώτο συμπέρασμα: Μια εκλογική αναμέτρηση κρίνεται και στις τελευταίες δέκα μέρες. Όχι μόνο από το ποιοι αναποφάσιστοι θα πειστούν, αλλά - κυρίως πλέον - από το ποιοι θα πάνε να ψηφίσουν και ποιοι θα «χαλαρώσουν».Αυτό ισχύει ΚΑΙ όταν η εκλογική μάχη κρίνεται ως «ντέρμπι» ΚΑΙ όταν υπάρχει βεβαιότητα νικητή, αλλά θα παίξει ρόλο και η διαφορά…

Ένα κόμμα εξουσίας πρέπει να ξεσηκώνει τους ψηφοφόρους του είτε πάει για νίκη (ώστε να τη διευρύνει) είτε πάει για ντέρμπυ (ώστε να το κερδίσει, έστω και «στο τσάκ»).Εμείς τους «χαλαρώνουμε» γιατί πιστεύουμε στα «ήπια πολιτικά ήθη» απέναντι στους… αδίστακτους! Το υποστηρίζουν οι «επικοινωνιολόγοι» παγίως– που δεν καταλαβαίνουν από «μάχιμη πολιτική»…Κάτι δεν πάει καλά (με μας - σε αυτή την περίπτωση)»

                   (Απόσπασμα άρθρου του Θανάση Κ. από το Lastpoint.gr)