Μια εκλογική εκτίμηση...

Τα καλά των εκλογών: Έφυγε η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Εξελέγη μετά από χρόνια ένας άνθρωπος με ενωτική ρητορική και ειρηνικό πνεύμα, που δεν υποσχέθηκε λεφτάρες και διορισμούς. Δεν μπήκε στη Βουλή η Χρυσή Αυγή. Ο Αλέξης Τσίπρας παραδέχτηκε και αποδέχτηκε την ήττα του με πρωτόγνωρη αξιοπρέπεια, κάνοντας την ημέρα των εκλογών ίσως την πρώτη μέρα μετά από πολλά χρόνια όπου οι πολιτικές εξελίξεις κύλησαν πολιτισμένα, χωρίς κακίες, ύβρεις και διχαστικά τσιτάτα.

ΟΜΩΣ:

-To 31.53% είναι πολύ υψηλό ποσοστό, ειδικά για μια παράταξη που πορεύτηκε με βάση το ψέμα και κουβαλάει το αριστερό Μνημόνιο, τη Μάνδρα, το Μάτι και τις Πρέσπες στην πλάτη της. Για την ακρίβεια, η επίδοση του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί καν ήττα, αν ήττα σημαίνει στρατηγική αποδυνάμωση. Διαλειμματάκι κι ευκαιρία για επανασυσπείρωση είναι και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά ο Τσίπρας και οι σύμμαχοί του (από συστημικά και “αντισυστημικά” media μέχρι τρολ και επιδοτούμενους ψευτοαναρχικούς) δεν θα παίξουν τόσο βρώμικα μέχρι να ξανασηκώσουν κεφάλι. Γιατί θα ξανασηκώσουν, αυτό είναι σίγουρο. Και πλέον δε μιλάμε για εφήμερο κόμμα-προϊόν της κρίσης, αλλά για παράταξη που απλώνει ρίζες στην κοινωνία.

-Ο Μητσοτάκης μπορεί να έχει κάθε καλή πρόθεση για ανάπτυξη, μεταρρυθμίσεις και δομικές αλλαγές με στόχο τη φιλελευθεροποίηση του πολιτικού σκηνικού (δεν ξέρω, την έχει όντως;), αλλά σίγουρα δεν έχει αρκετά στελέχη και κοινωνικά ερείσματα για να το κάνει. Όπως το βλέπω, για να φέρει την πρόοδο που ευαγγελίζεται, χρειάζεται είτε ασύλληπτη πολιτική ικανότητα (που δε νομίζω ότι διαθέτει), είτε ανεξάντλητο πολιτικό κεφάλαιο (που πλέον δεν διαθέτει κανείς), είτε την πρόθεση να γίνει αντιπαθής σε πολλούς (αυτό με τη σειρά του προϋποθέτει αυτοθυσιαστικό θάρρος). 

Παράλληλα όμως, πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ατομικά και η Νέα Δημοκρατία συλλογικά δεν έχουν ούτε και προβλέπεται να αποκτήσουν το δίχτυ ασφαλείας που συνόδευε τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ επί 5 σχεδόν χρόνια επιτρέποντάς τους να πέφτουν στα μαλακά όποτε παρεκτρέπονταν η εξετίθεντο. Το ψευδεπίγραφο ηθικό πλεονέκτημα και τα ελαφρυντικά της νεότητας και της ρομαντικής αφέλειας παραμένουν αποκλειστικά αριστερά προνόμια, ενώ το όνομα Μητσοτάκης και η ταξική-ιστορική αντιπάθεια εναντίον του δεν θα πάψουν να λειτουργούν ως βαρίδια κάθε φορά που η νέα κυβέρνηση θα κρίνεται (δηλαδή κάθε μέρα).

-Η Χρυσή Αυγή αποδυναμώθηκε σημαντικά, αλλά είναι αφελής όποιος φαντάζεται πως η δύναμή της συνίστατο μόνο στους βλακέντιους βουλευτές και τα μαυροντυμένα ορκ των ταγμάτων της. Η ισχύς της ΧΑ βρισκόταν, ανέκαθεν, κυρίως στους ψηφοφόρους της, που νομιμοποιούσαν την παρουσία και τη δράση της με τη δημοκρατική στήριξή τους. Κι αυτοί δεν αποτελούν συμπαγή, αφοσιωμένη μάζα, δεν είναι ΚΚΕ δηλαδή. Είναι ευμετάβλητο πλήθος που τώρα μπορεί να απορροφήθηκε προσωρινά από θύλακες οι οποίοι κουβαλάνε κάτι απ’ ό,τι προσέλκυσε κάποτε το πλήθος αυτό στη ΧΑ. 

Ο φασιστοειδής Βελόπουλος, οι ακροδεξιές συνιστώσες της ΝΔ ή οι εθνικολαϊκιστικές-αντικαπιταλιστικές τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ (με τον οποίο άλλωστε είδαμε τη ΧΑ να κάνει παρέα προθυμότατα σε πλατείες και βραχονησίδες) είναι κάποιοι από αυτούς τους θύλακες. Κι αν ακόμη δεν είναι, σίγουρα οι ψηφοφόροι αυτοί δεν εξαφανίστηκαν. Είναι ακόμη εδώ, με άλλη περιβολή, μέχρι το επόμενο φασιστικό κάλεσμα που θα τους συσπειρώσει.

-Δυστυχώς, η αρχομανία της Φώφης Γεννηματά σε συνδυασμό με την έλλειψη αυτογνωσίας που της κλείνει τα μάτια μπροστά στην προφανή ανεπάρκειά της, είχαν ως αποτέλεσμα το ΚΙΝΑΛ να καταλήξει σε ένα πενιχρό ποσοστό (ελαφρώς ανεβασμένο σε σχέση με πριν αλλά και πάλι αδικαιολόγητα χαμηλό). 

Σύγχυση ταυτότητας, ξύλινη γλώσσα από τα βάθη των 80s και αδυναμία προσέγγισης σύγχρονων ζητουμένων με σύγχρονη ματιά χαράμισαν τη δυνατότητα του ΚΙΝΑΛ να κερδίσει τα ποσοστά του Ποταμιού και να επαναπατρίσει το παλιό ΠΑΣΟΚ που βρήκε καταφύγιο στον ΣΥΡΙΖΑ. Έρμαιο του εμφανώς καλύτερου μάρκετινγκ του ΣΥΡΙΖΑ, που του ληστεύει τα κεκτημένα καθημερινά, κινδυνεύει να μείνει κούφιο και πολιτικά αδιάφορο αν δεν εκσυγχρονιστεί άμεσα.

–Βελόπουλος και Βαρουφάκης μπήκαν στη Βουλή όπως αναμενόταν, κατά τον τρόπο που τα τελευταία χρόνια διεισδύουν διάφορα κόμματα-τρολ στο πλαίσιο της γενικότερης απαξίωσης του κοινοβουλευτισμού. Ως μιντιακά δρώμενα που αποκτούν momentum μέσα από τη σουργελοποίηση της πολιτικής, τον viral παραλογισμό και τη δημιουργία μικρού μα αφοσιωμένου cult. Όσο κακό κι αν προξενήσουν, δεν πιστεύω ότι θα έχουν διάρκεια. Μόλις περάσει η μόδα τους, η γραφικότητα θα ψάξει νέους ξενιστές. Σαν να άλλαξαν τα πάντα, κι όμως όλα να έμειναν τα ίδια. Εύχομαι να ακολουθήσουν τέσσερα παραγωγικά ή τουλάχιστον ανώδυνα χρόνια».

                                       (Αρθρο του Ά.Αλεξανδρή από το curlysue.gr)