Χαιρόμαστε με το αυτονόητο...

«Είδαμε τους υπουργούς να ορκίζονται με κουστούμια και γραβάτες και χαρήκαμε. Μάθαμε πως τοποθετήθηκε γιατρός στην Ακρόπολη και χαρήκαμε. 

Πληροφορηθήκαμε πως οι καταληψίες εγκατέλειψαν το ξενοδοχείο που είχαν καταλάβει και χαρήκαμε.Χαρήκαμε που οι αστυνομικοί θα περιπολούν στους δρόμους. Χαρήκαμε για το γεγονός πως οι υπουργοί έπιασαν αμέσως δουλειά, χαρήκαμε γιατί ο πρωθυπουργός θα τους αξιολογεί, χαρήκαμε, χαρήκαμε, χαρήκαμε.Έπρεπε όμως να χαρούμε για όλα αυτά;

Σε μια καννική χώρα, φυσικά και δεν θα έπρεπε να χαρούμε. Σε μια χώρα όμως από την οποία πέρασε ο τυφώνας ΣΥΡΙΖΑ, ναι, θα έπρεπε.Αν όλα τα γεγονότα που συνέβησαν τις πρώτες τρεις ημέρες της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, συνέβαιναν στις δεκαετίες του 90 ή του 2000, για να μην πάω πιο πίσω, θα παρέμεναν ασχολίαστα. Ήταν τα αυτονόητα.Και τα αυτονόητα δεν σχολιάζονται.Περνούν απαρατήρητα.

Οι 54 μήνες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ακύρωσαν όλες τις κοινωνικές συμβάσεις που γνωρίζαμε. Στο όνομα ενός χυδαίου αντικομφορμισμού αμφισβητήθηκαν παραδεδεγμένες συμπεριφορές πολλών δεκαετιών.Στο όνομα της κοινωνικής ανατροπής αλλοιώθηκαν, σχεδόν, όλες οι σταθερές της κοινωνίας μας. Η Λιμπερτά και ο Καρανίκας έγινε προσπάθεια να επιβληθούν ως κοινωνικά πρότυπα. Ζούσαμε καθημερινά την απόπειρα επιβολής του κουτσαβακισμού και της μαχαλομαγκιάς στις συνθήκες του δημόσιου βίου της πατρίδος μας.

Όλα αυτά για την πλειοψηφία των Ελλήνων ήταν πρωτόγνωρες καταστάσεις. Πέραν όλων των άλλων, προσέβαλλαν και την νοημοσύνη μας και την αισθητική μας.Γι΄αυτόν τον λόγο αισθανθήκαμε μια ανακούφιση για την μεγάλη νίκη της Νέας Δημοκρατίας. Έφυγαν, ηττήθηκαν οι υπεύθυνοι όλων αυτών που μόλις περιέγραψα.Η ανακούφιση μας έγινε χαρά όταν αρχίσαμε να ξαναζούμε στιγμές και καταστάσεις που επί 54 μήνες είχαμε ξεχάσει.Αισθανθήκαμε πως ξαναγινόμαστε φυσιολογικοί άνθρωποι, που ζουν σε μια φυσιολογική κοινωνία. Αυτή την πρώτη εβδομάδα, απλώς απολαμβάνουμε αυτό που στερηθήκαμε.

Βέβαια, όσο περνά ο καιρός ο πήχης των προσδοκιών μας θα ανεβαίνει. Αυτό ας το γνωρίζουν οι κυβερνώντες. Η επανάπαυση στην απόλαυση του αυτονόητου είναι κάτι το αρνητικό.Μπορεί τώρα, λόγω ΣΥΡΙΖΑ, να «ρουφάμε» κάθε στιγμή κανονικότητας, όμως στην συνέχεια, οι απαιτήσεις αυξάνονται. Θα ζητήσουμε συγκεκριμένες επιδόσεις, θα αξιολογήσουμε συμπεριφορές, θα κρίνουμε πρόσωπα.Αυτή είναι η υποχρέωση των πολιτών και όλων αυτών που έχουν δημόσιο λόγο.

Αν έκαναν ένα καλό οι 54 μήνες ΣΥΡΙΖΑ, είναι πως μας έκαναν να εκτιμήσουμε μια κατάσταση που πριν θεωρούσαμε φυσιολογική και, κυρίως, δεδομένη.Αποδείχθηκε, πως τελικά δεν ήταν δεδομένη. Ηταν ένα μάθημα για όλους εμάς, ώστε να εκτιμούμε αυτό που θεωρούμε αυτονόητο.

Στην ζωή δεν υπάρχει αυτονόητο. Όλα ανατρέπονται και όλα επανακατακτώνται με αγώνα και προσπάθεια.Αν πράγματι θέλουμε να ισορροπούμε κάθε στιγμή, ας φέρνουμε στην μνήμη μας την βαρβαρότητα των 54 μηνών ΣΥΡΙΖΑ.

Η πρώτη εβδομάδα που κυβερνούν φυσιολογικοί άνθρωποι—δεν λέω που κυβερνά η Νέα Δημοκρατία, καθώς το πρόβλημα δεν είναι μόνον πολιτικό, αλλά κυρίως ανθρωπολογικό—ας είναι το ορόσημο για την μετάβαση σε μια νέα κανονικότητα.Ας απολαύσουμε λοιπόν την επιστροφή του αυτονόητου».

                                                  (Αρθρο του Σ.Μουμτζή από το liberal.gr)