Φαντάσματα του παρελθόντος...

«Οι ευρωπαϊκές και βαλκανικές χώρες που έβλεπαν επί δεκαετίες την «πλάτη μας» τραβάνε μπροστά με ορμή και όραμα. Ξέρουν τι θα πει φτώχεια, καταπίεση και μιζέρια. Εμείς, επειδή μείναμε στη Δύση, είχαμε φτάσει σε ένα επίπεδο υψηλό. Εδώ και μερικά χρόνια, κατρακυλάμε προς τα πίσω. Τώρα, κινδυνεύουμε κάποια στιγμή να... συναντηθούμε με ορισμένες από αυτές.

Οι χώρες που βίωσαν το ανατολικό μπλοκ θέλουν να αφήσουν το παρελθόν πίσω τους. Εμείς σήμερα δίνουμε μάχες για το τι συνέβη το 1944. Κάποιοι θέλουν να ξαναζήσουν τον Εμφύλιο. Ή μάλλον, για να είμαστε ακριβείς, τον ξαναζούν μέσα στην επαναστατική φαντασίωσή τους. Πώς θα ξεφύγουμε από αυτόν τον άρρωστο φαύλο κύκλο αφήνοντας την Ιστορία στους ιστορικούς; Πώς θα σταματήσουμε να ξανανοίγουμε πληγές που έκλεισαν με μεγάλο κόπο και θα τραβήξουμε, επιτέλους, μπροστά, για να εκμεταλλευθούμε τις τεράστιες δυνατότητες αυτού του τόπου;

Η χώρα κάπου πρέπει να κάνει μια νέα αρχή. Τα μη αριστερά κόμματα του 2017 δεν ευθύνονται για τα ξερονήσια και την καταπίεση της Αριστεράς. Ο μπαμπούλας του χωροφύλακα θάφτηκε για τα καλά εδώ και πολλά χρόνια. Βρεθήκαμε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας μετά τον πόλεμο. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, κάναμε τις σωστές επιλογές από τη γέννηση του ελληνικού κράτους έως σήμερα. Ετσι μεγαλώσαμε και μπήκαμε στα πιο κλειστά κλαμπ της Δύσης. Γλιτώσαμε από τη σκοτεινή περίοδο που άφησε τις γειτονικές μας χώρες πολύ πίσω, από κάθε άποψη. Και τώρα ήλθε η ώρα να σταματήσουμε να κοιτάμε συνεχώς πίσω γιατί, επιμένω, θα μας προσπεράσουν σε κάποια στροφή.

Οι πολίτες στην πλειονότητά τους προφανώς δεν ασχολούνται με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Θέλουν μια κανονικότητα και δουλειές για τα παιδιά τους. Ορισμένοι, όμως, αξιοποιούν τα φαντάσματα προκειμένου να διχάσουν και να εξορκίσουν τη δική τους μεγάλη αμαρτία, τον δικό τους συμβιβασμό. Προκαλούν μεγάλη ζημιά. Δεν είναι αυτό που έχει ανάγκη ο τόπος.

Ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα λειτουργήσει ο εθνικός μας εγωισμός. Οχι εκείνος που μας τοποθετεί μονίμως σε ρόλο θύματος που το κυνηγούν όλοι. Αλλά αυτός που μας κάνει να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας και να τραβάμε μπροστά. Ισως η ανάσα όσων έβλεπαν την πλάτη μας τόσες δεκαετίες τον αφυπνίσει...»

                                    (Αρθρο του Αλ.Παπαχελά από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)