Πόσο
δύσκολο είναι να φτιαχτεί ένα μικρό
καλντερίμι ολίγων μέτρων στο δρομάκι προς το Μουσείο Αργυροτεχνίας στο Ιτς Καλέ; Βλέπει κανείς κόσμο και ειδικά
γυναίκες να βουτάνε στη λάσπη αφού η κάτω είσοδος με τον πεζόδρομο παραμένει
κλειστή.
Και πόσο
δύσκολο είναι να σβήσει κανείς τις μουντζούρες
από τον τοίχο του κάστρου ή να μαζέψει τις πέτρες από τον κορμό του δέντρου; Δεν μπορεί από τη μία να έχουμε ένα άψογο οικοδόμημα
(νέο μουσείο) και λίγο παραπέρα να διαφημίζουμε τους νεοβανδάλους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου