Τι δρόμο θέλουμε;

Διαβάζοντας τις ειδήσεις περί της ανακατασκευής της λεωφόρου Στ.Νιάρχου (Πανεπιστημίου) είναι αλήθεια ότι «τρομάξαμε». Ο δρόμος που προβλέπεται, λέει, να γίνει  θα είναι ένας κλειστός αυτοκινητόδρομος ταχείας κυκλοφορίας, πλάτους 42 μέτρων.

Όσοι γνωρίζουν τον δρόμο κι αυτό συμβαίνει με τους περισσότερους κατοίκους του λεκανοπεδίου που περνάνε συχνά από κει, έχοντας ως προορισμό τα Μάρκετ, τα ξενοδοχεία, τα βενζινάδικα, τα  ζαχαροπλαστεία, τα φυτώρια, το Πανεπιστήμιο ή το Νοσοκομείο καταλαβαίνουν τι εννοούμε.

Ένας δρόμος που συγκεντρώνει τόσες επιχειρηματικές δράσεις πρέπει να είναι ήπιας κυκλοφορίας και όχι μια μικρή Εγνατία οδός.

Πρέπει να αναδεικνύει τις επιχειρήσεις και τον αστικό προσανατολισμό του και όχι να εγκλωβίζει ή να διχοτομεί την καθημερινή δράση. Και μάλιστα με κόστος τεράστιο και χρόνο παράδοσης επίσης.

Και  για ποιον λόγο άραγε να γίνει αυτό; Η απόσταση των λίγων χιλιομέτρων καλύπτεται γρήγορα ακόμη και με ταχύτητες  60 χλμ. την ώρα. 

Γνώμη μας είναι ότι ο υπάρχων δρόμος,  με μια καλή ασφαλτόστρωση, διαγραμμίσεις, νέο φωτισμό και πεζόδρομο- ποδηλατόδρομο δεξιά και αριστερά του θα μπορούσε να εξυπηρετήσει άνετα τις ανάγκες της κυκλοφορίας για πολλά χρόνια ακόμη.

Οι παρακάτω φωτογραφίες θέλουν να δείξουν τη διαφορά μιας γιγάντιας κατασκευής που προορίζεται για άλλες ανάγκες και μιας ήπιας προσέγγισης σε ανθρώπινα καθημερινά μέτρα. Ελπίζουμε να μην πρεσβεύσει η λογική του φαραωνισμού αλλά η λογική... της λογικής.