Προβλέψεις...

«Γιατί χαίρεται ο Αλέξης και χαμογελάει πατέρα; Θα μπορούσε να είναι η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου ευρώ ή των 86 δις. ευρώ, όσο και το πρώτο μνημόνιο που υπέγραψε, διότι είναι άγνωστη η ζημιά του δευτέρου μνημονίου που ψήφισε πρόσφατα ή του τρίτου για το οποίο δεσμεύτηκε με τη συμφωνία στο Eurogroup.

Παρ’ όλα αυτά ο Τσίπρας και οι συν αυτώ εμφανίζονται σίγουροι καθώς κέρδισαν πολιτικό χρόνο και ταυτόχρονα δεν έχουν μπροστά τους κάποια σοβαρή πολιτική ή άλλη πρόκληση. Εσωκομματική αντιπολίτευση δεν υπάρχει στο σταλινικού τύπου κόμμα της Κουμουνδούρου, εκλογές ή άλλα γεγονότα δεν έχει μπροστά του, η οικονομία μπορεί να συνεχίσει να σέρνεται, όμως, όσο ο κόσμος δεν τους παίρνει με τις κλωτσιές θα αισθάνονται πάντα σίγουροι.

Έχει λοιπόν μπροστά του 12 με 15 μήνες να επιχειρήσει να αντιστρέψει το κακό κλίμα. Όμως, μπορεί να χαμογελά και για έναν επιπλέον λόγο. Γιατί ξέρει ότι τα σκληρά μέτρα λιτότητας που ψήφισε πριν από ένα μήνα δεν θα τα εφαρμόσει ο ίδιος, αλλά από την 1η Ιανουαρίου 2019 μια άλλη κυβέρνηση. Σιγά μην κάτσει ο Τσίπρας στο Μαξίμου και να πρέπει να κόψει συντάξεις και εισοδήματα. Τον Αύγουστο του 2018 θα έρθει ο χερ Σόιμπλε και θα πει «αγαπητέ Αλέξη κάτσε να μιλήσουμε για το νέο μνημόνιο χρέους που πρέπει να υλοποιήσετε. Θέλετε ελάφρυνση του χρέους; Πάρτε κι άλλα μέτρα γιατί αυτά δεν φτάνουν.

Είναι σίγουρο ότι ο Τσίπρας και η παρέα του θα το «μπουμπουνίσουν» καταγγέλλοντας τα μνημόνια με τα οποία οι ίδιοι δέσμευσαν την Ελλάδα. Θα ξαναγίνει αντιμνημονιακή η μακροβιότερη μνημονιακή κυβέρνηση και ο μνημονιακότερος πρωθυπουργός που πέρασε ποτέ.Η πρόσφατη απόφαση του Eurogroup δεν δεσμεύει τον Τσίπρα αλλά όποια κυβέρνηση θα είναι από το 2018 έως το 2022 όπου η Ελλάδα δεσμεύτηκε για πλεονάσματα 3,5%. 

Αν γίνουν εκλογές λοιπόν το φθινόπωρο του 2018 και κερδίσει η ΝΔ αυτή είναι που θα υποχρεωθεί να υλοποιήσει τα συμφωνηθέντα από τον Τσίπρα και να εισπράξει τη λαϊκή δυσαρέσκεια.Από τη μια όλοι θα λένε και θα γράφουν πόσο… νεοφιλελεύθερος είναι ο Κυριάκος που εφαρμόζει μέτρα τα οποία δεν είναι δικά του κι από την άλλη ο Τσίπρας θα είναι στο Σύνταγμα και θα διαμαρτύρεται παρέα πιθανότατα με τη Ζωή ξανά και με τον Λαπαβίτσα.

Και ο Κυριάκος θα πρέπει να διαχειριστεί ευρωεκλογές και Περιφερειακές καθώς και τις Προεδρικές στις αρχές του 2020. Ο Τσίπρας λοιπόν έχει ανέφελο έναν ακόμη χρόνο ή και παραπάνω στην εξουσία για να παραδώσει στη ΝΔ μια χώρα δεσμευμένη σε σκληρή λιτότητα για πάρα πολλά χρόνια.Δεν είναι κι άσχημο κόλπο να φορτώσει τα εγκλήματα της αριστεράς στους μονίμως κακούς και σταμπαρισμένους … νεοφιλελεύθερους και να έρθει μετά ο Τσίπρας να ξαναρίξει την κυβέρνηση με αφορμή την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας.

Δυστυχώς, έτσι πάει το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ γιατί απλά είναι ικανοί να υποθηκεύσουν το μέλλον των παιδιών μας προκειμένου να έχουν κεντρικό ρόλο στην πολιτική σκηνή. Εξ’ ου και το κομματικό κράτος που στήνουν ώστε να έχουν τον έλεγχο και να σαμποτάρουν κάθε προσπάθεια πάει να γίνει για τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας.Να γιατί χαμογελά ο Τσίπρας, και σίγουρα δεν είναι από άγνοια. Είναι τακτικιστής, είναι αριβίστας, θα χρησιμοποιήσει μακιαβελικές μεθόδους για να διαιωνίσει την εξουσία του. Είναι άλλωστε μόλις 42 ετών και είναι πολύ αλαζόνας για να τα παρατήσει έτσι εύκολα.

Μόνο ο ελληνικός λαός μπορεί να αποτρέψει αυτό το σενάριο. Ξέρει αυτός και πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι δεν πρέπει να πάει ούτε μια ψήφος χαμένη.

Ένα πράγμα είναι χειρότερο από το να σε εξαπατούν. Να το συνηθίσεις.Αυτό έγραψε πρόσφατα ο Αρκάς είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα στην ελληνική κοινωνία. Ο λαός έχει πάθει το «σύνδρομο της Στοκχόλμης». Είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο κατά το οποίο όμηροι εκφράζουν συμπάθεια και συμπόνια και έχουν θετικά συναισθήματα προς τον απαγωγέα τους.

Αυτό έχει πάθει μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας και δεν αντιδρά. Η δύναμη της συνήθειας στα μνημόνια, ο εθισμός στο ψέμα των κυβερνώντων, η ανοχή για όσους τους έχουν φέρει σ’ αυτή τη θέση, μια συμπάθεια στο «καλό παιδί, τον Αλέξη, που αγωνίζεται αλλά ο κακός Σόιμπλε τον πολεμά με μανία»…

Η επικοινωνιακή τακτική του Μαξίμου είναι ακριβώς αυτή. Να συνηθίσει ο κόσμος στις κακές ειδήσεις, στα μέτρα, στα μνημόνια, στην αβεβαιότητα, σε τέτοιο βαθμό που να μην του κάνει εντύπωση τίποτε. Και να μην περιμένει και τίποτε καλύτερο. Έτσι, ακόμη κι αν η ΝΔ ή κάποιο άλλο κόμμα να καταθέτουν μια διαφορετική πρόταση, ο λαός να λέει «και που να τρέχουμε τώρα που συνηθίσαμε σ’ αυτήν την κατάσταση»;

Γι’ αυτό δεν βλέπουμε αντιδράσεις στους δρόμους παρά μόνο στον ασφαλή κόσμο του διαδικτύου. Γι’ αυτό δεν υπάρχει κάποια ενιαία γραμμή, κάποιο κίνημα που θα λέει «φτάνει πια». Γι’ αυτό και το κίνημα του «παραιτηθείτε» δεν έχει τη δυναμική που πρέπει και δεν μπορεί να συγκεντρώσει ούτε όσους μάζεψε ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ.

Ο κόσμος συνήθισε κι αυτό είναι πολύ χειρότερο από έναν ψεύτη πρωθυπουργό. Γιατί αν και ο επόμενος ή ο μεθεπόμενος ηγέτης είναι ψεύτης ο ελληνικός λαός δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να τον αποδεχθεί. Και μπορεί αυτό να είναι καλό για τους πολιτικούς, προκαλεί μεγάλη ζημιά για τη χώρα.

Το πρόσφατο Eurogroup ήταν μια τεράστια αποτυχία και μια μεγάλη επιτυχία του Σόιμπλε. Κατάφερε χωρίς να προσφέρει τίποτε να βγάλει το ελληνικό ζήτημα από την γερμανική προεκλογική περίοδο. Αμφιβάλλουμε αν υπάρχει έστω ένας Γερμανός που να πιστεύει ότι υποχώρησε ο Σόιμπλε κι έλυσε το ελληνικό πρόβλημα. Δείτε τον γερμανικό τύπο να γράφει για την γραβάτα που δεν φόρεσε ο Τσίπρας. Δείτε τι γράφουν για την κόντρα με τον Τσακαλώτο και για το διαπραγματευτικό βέρτιγκο των τελευταίων μηνών.

Κι όμως, εδώ στην Αθήνα παρακολουθήσαμε τον Τσίπρα με περισσή ειρωνεία και αυτό το γνωστό προκλητικό και ειρωνικό ύφος, να αραδιάζει ψέματα. Κι αντί να σηκωθούν και να τον στείλουν στα… πολιτικά γκουλάγκ, κάθονται και τον ανέχονται. Κι όχι μόνον αυτό. Αριστεροί και Δεξιοί της συμφοράς του προσφέρουν ομπρέλα επιτιθέμενοι στον Μητσοτάκη και τη ΝΔ λες κι αυτοί έκαναν τη συμφωνία, λες κι αυτοί ψήφισαν το μνημόνιο του Μαΐου, λες κι αυτοί έφαγαν τη σφαλιάρα από τον Σόιμπλε. «Κυριακομάχοι» της τζάμπα μαγκιάς δίνουν αβάντα στον Τσίπρα, βρίζοντας τη Νέα Δημοκρατία απλά βάζουν πλάτη στον «εκδορέα» συνειδήσεων.

Δυστυχώς, το σύνδρομο της Στοκχόλμης είναι πολύ δυνατό ψυχολογικό φαινόμενο και δύσκολα μπορεί να καταπολεμηθεί. Ειδικά σήμερα όπου ο Τσίπρας έχει εγκαθιδρύσει το δικό του κομματικό κράτος, ελέγχει μέρος των επιχειρηματιών, εκβιάζει και απειλεί».

                                                                                    (Antinews)