«Ας είμαστε ξεκάθαροι με ένα πράγμα. Ο μόνος λόγος για τον
οποίο η ΔΕΗ δεν έχει μετεγκαταστήσει μέχρι σήμερα το χωριό των Αναργύρων, με
αποτέλεσμα μόνο από θαύμα να μην θρηνούμε εκατοντάδες θύματα μετά την
κατάρρευση του ορυχείου στο Αμύνταιο, είναι καθαρά οικονομικός. Και αυτό διότι
δεν την υποχρεώνει ο νόμος. Στην Ελλάδα οι νόμοι προστατεύουν τους μεγάλους
ρυπαντές εις βάρος των πολιτών.
Η –ας ελπίσουμε ανεξάρτητη– έρευνα θα ρίξει φως στα αίτια της
καταστροφής και το μέγεθος της ζημιάς, ώστε να αποδοθούν τυχόν ευθύνες στους
υπαίτιους και να μάθει η κοινωνία τι ακριβώς συνέβη.
Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει
όμως να πάρει τώρα ξεκάθαρη θέση: πρέπει η νομοθεσία να υποχρεώνει τις
επιχειρήσεις να αναλαμβάνουν το πλήρες κόστος της επιχειρηματικής τους
δραστηριότητας; Πρέπει η νομοθεσία να υποχρεώνει τις επιχειρήσεις να
προστατεύουν τους πολίτες που απειλούνται από τη δραστηριότητα αυτή;
Η παραλίγο
τραγωδία στο Αμύνταιο έδειξε ότι σε κάποιες περιπτώσεις, η απάντηση αυτή είναι
ζήτημα ζωής και θανάτου.
Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι η ΔΕΗ συμπεριφέρεται σαν
ένα κακομαθημένο παιδί που έχει συνηθίσει στον προστατευτισμό του κράτους και
δεν έχει μάθει να αναλαμβάνει τις συνέπειες των πράξεών του. Για αυτό άλλωστε
ακόμα και σήμερα προσπαθεί να βρει τρόπους για να μην πληρώσει για τη ζημιά που
κάνει στο κλίμα ή τη δημόσια υγεία, αντί να προσαρμοστεί στις σύγχρονες
προκλήσεις.
Κάποια στιγμή η Πολιτεία πρέπει να επιβάλλει στη ΔΕΗ το
αυτονόητο, την ανάληψη του κόστους . Ίσως έτσι μάθει κάποια στιγμή να στέκεται
στα δικά της πόδια, αντί στις πλάτες των πολιτών. Ο μύθος του «φθηνού» λιγνίτη,
άλλωστε, θάφτηκε οριστικά κάτω από 80 εκατ. κυβικά μέτρα χώμα».
(Απόσπασμα άρθρου του Δ.Ιμπραήμ από το Protagon)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου