Η δυνατότητα λάθους...

«Σφίγγει ο κομματικός κλοιός γύρω από όποιον βουλευτή θελήσει να ψηφίζει στη Βουλή χωρίς πιέσεις και απειλές, κατά συνείδηση, όπως επιβάλει το Σύνταγμα. Ταυτόχρονα, διευκολύνεται ακόμα περισσότερο η ψήφιση νόμων χωρίς να τους έχουν διαβάσει οι βουλευτές! Φρόντισε γι αυτά την Πέμπτη η αλλαγή του κανονισμού της Βουλής, που επιτρέπει στους βουλευτές να … αλλάζουν την ψήφο που δίνουν!

Ως δικαιολογία για την τροποποίηση χρησιμοποιήθηκε το επιχείρημα ότι με την καθιέρωση της ηλεκτρονικής ψήφου, που ΘΑ γίνει, «είναι φυσιολογικό να πατηθεί ένα κουμπί λάθος όπως γίνεται κάθε μέρα στις ηλεκτρονικές μας δραστηριότητες»!Για να μην κοροϊδευόμαστε, να πούμε τα πράγματα με τ όνομά τους:

Οι βουλευτές θα πρέπει κάποτε να καταλάβουν ότι η κοινοβουλευτική διαδικασία δεν είναι της πλάκας, όπως είναι σχεδόν όλες οι καθημερινές δραστηριότητες στο διαδίκτυο.

Θα πρέπει να αρχίσουν να επιβάλουν περισσότερη σοβαρότητα στον εαυτό τους αντί να ευνοούν μέτρα λιγότερης σοβαρότητας και λιγότερης υπευθυνότητας, όπως προχτές με το δικαίωμα … διόρθωσης της ψήφου τους με αστείες δικαιολογίες.Η ψήφιση είναι η σπουδαιότερη στιγμή στη Δημοκρατία και πρέπει να αντιμετωπίζεται και ως τέτοια.

Ακόμα και το πάτημα ενός κουμπιού είναι διαφορετικό στη Βουλή από ο,τι όταν ψάχνεις στο διαδίκτυο για το τι κάνει η Σάρα στο Survivor.Αμφιβάλλω αν πολλοί βουλευτές έχουν συναίσθηση της διαφοράς. Αν είχαν, θα καταψήφιζαν τη συγκεκριμένη αλλαγή στην ψήφο.

Το δικαίωμα των βουλευτών να αλλάζουν την ψήφο τους στη Βουλή, στην πραγματικότητα δεν είναι δικαίωμα των βουλευτών. Είναι δικαίωμα των κομμάτων να παρεμβαίνουν και να πιέζουν, να υποχρεώνουν, έναν βουλευτή να ψηφίσει εκ των υστέρων αυτό που απαιτεί το κόμμα.

Η αλλαγή που ψηφίστηκε προβλέπει ότι ο βουλευτής μπορεί να αλλάξει την ψήφο του μέχρι την ανακοίνωση του αποτελέσματος της ψηφοφορίας! Αρκετός χρόνος για να παρέμβει το κόμμα νουθετώντας!

Αλλά, η συγκεκριμένη δυνατότητα εισάγει και τη νομιμοποίηση της ηθικής της αρπακόλας στην κοινοβουλευτική διαδικασία. Γιατί, δίνει πια την ευκολία στον κάθε βουλευτή να μη χρειάζεται να διαβάσει τις 1000 ή και τις τρείς σελίδες ενός σημαντικού νομοσχεδίου. Κυρίως όταν το νομοσχέδιο έρχεται τελευταία στιγμή για ψήφιση και ως επείγον, κατά την αγαπημένη συνήθεια όλων των κυβερνήσεων και κυρίως αυτής, που το έχει τερματίσει το θέμα.

Αν, αδιάβαστος όντας κάνει λάθος και ψηφίσει άλλ’ αντ’ άλλα, θα έρθει το διορθωτικό ραβασάκι από τον υπεύθυνο της κοινοβουλευτικής ομάδας και όλα θα είναι μέλι γάλα. Εκτός από την υπεύθυνη και σοβαρή κοινοβουλευτική διαδικασία. Η οποία είναι που είναι κουρελόπανο, απογίνεται με το θρίαμβο της καθεστωτικής πια ιδεολογίας της ήσσονος προσπάθειας.

Μπαίνει φυσικά και ένα κρίσιμο ερώτημα στους εκπρόσωπους των πολιτών μετά απ' αυτά:Αν οι εκπρόσωποι έχουν δικαίωμα να αλλάζουν την ψήφο τους γιατί εκ παραδρομής έκαναν λάθος, γιατί να μην έχουν και οι πολίτες! Πολύ πιο δικιολογημένα μάλιστα.   Γιατί οι βουλευτές δεν εξαπατώνται από κανέναν πριν τις ψηφοφορίες στο κοινοβούλιο. Ενώ οι πολίτες εξαπατώνται και πριν και μετά! Το παραξευτιλίσαμε».

                       (Άρθρο του Γ. Παπαδόπουλου - Τετράδη από το liberal.gr)