Ονειρεύομαι...

«Ονειρεύομαι μια πολιτική ζωή με φυσιολογικούς ανθρώπους. Φυσιολογικός άνθρωπος είναι αυτός που το πρωί της Κυριακής προτιμάει να χουζουρέψει στο κρεβάτι του, μετά να πάρει ένα περιποιημένο πρωινό με την οικογένειά του και μετά να παίξει και να πάει βόλτα με τα παιδιά του. Όχι, δεν είναι φυσιολογικό να σηκώνεσαι άρον άρον για να είσαι στις 7:30, με την τσίμπλα στο μάτι, στο πάνελ του Αυτιά.

Ονειρεύομαι μια πρωινή τηλεοπτική ζώνη στην οποία αξιοπρεπείς δημοσιογράφοι, μορφωμένοι, πολιτισμένοι και γεμάτοι θετική ενέργεια, θα λένε στον πολίτη ποια ενδιαφέροντα πράγματα γίνονται στον κόσμο, τι άλματα κάνει κάθε μέρα η επιστήμη και η τεχνολογία, και τι ευκαιρίες έχει να περάσει καλά στην καθημερινότητά του. Όχι, δεν είναι φυσιολογικό να ακούει η μάκω στο χωριό για τα προαπαιτούμενα του τέταρτου μνημονίου, ούτε είναι φυσιολογικό να με ρωτάει η μάνα μου για το αν οι τράπεζες θα περάσουν τα stress tests.

Ονειρεύομαι μια κυβέρνηση που καλά καλά δεν θα ξέρεις πώς λένε τους υπουργούς, μπορεί και τον πρωθυπουργό. Θα ξέρεις όμως το πρόγραμμά τους, θα τους ψηφίζεις γι' αυτό και φυσικά θα το εφαρμόζουν, ως σοβαροί άνθρωποι που κάνουν καλά τη δουλειά τους. Όχι, δεν είναι φυσιολογικό άνθρωποι ανεπάγγελτοι και άεργοι να γίνονται σταρ των ειδήσεων ανακυκλώνοντας την ανοησία τους και προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα ψέματά τους.

Ονειρεύομαι μια Βουλή που θα συνεδριάζει μια φορά την εβδομάδα, μπορεί και αραιότερα, για κάποια έκτακτη νομοθετική ανάγκη ή για κοινοβουλευτικό έλεγχο. Όχι, δεν είναι φυσιολογικό να παράγονται συνεχώς, επί δεκαετίες, εκατοντάδες χιλιάδες νόμοι, ο ένας χειρότερος από τον άλλον, και τελικά να μην εφαρμόζεται τίποτε.

Ονειρεύομαι βουλευτές που μετά τη συνεδρίαση της Βουλής θα πηγαίνουν στη δουλειά τους. Όχι, δεν είναι φυσιολογικό να είσαι επαγγελματίας βουλευτής, αποκομμένος απο την παραγωγική λειτουργία και την πραγματικότητα της αγοράς.

Ονειρεύομαι πολίτες που δεν θα ψηφίζουν τον πιο καπάτσο απατεώνα αρκεί να τους δώσει μερίδιο από τα κλοπιμαία. Ονειρεύομαι πολίτες που θα ξέρουν ότι η προσωπική τους ευτυχία μπορεί να πραγματωθεί μόνο σε ένα πλαίσιο ευνομίας, ευταξίας και αξιοκρατίας. Όχι, δεν είναι φυσιολογικό τη μια να ζητωκραυγάζεις και την άλλη να βρίζεις για να ζητωκραυγάσεις ξανά αυτόν που έβριζες πριν.

Μετά, ξύπνησα και έσφιξα τα δόντια, γιατί είναι Δευτέρα και πρέπει να επιβιώσουμε κι αυτή την εβδομάδα, πνιγμένοι στα σκουπίδια, μεταφορικά και κυριολεκτικά, στο τελευταίο σοβιετικό απολίθωμα του δυτικού κόσμου. Καλό κουράγιο, αδέρφια, γιατί έχει πολύ κουπί ακόμα σ΄ αυτή τη μαύρη κόλαση».

                                        (Άρθρο του Θ.Τζήμερου -"Δημιουργία Ξανά")