Απόψεις...

«Λυπάμαι, δεν αισθάνομαι καθόλου ένοχος επειδή στο Μπαγκλαντές γεννοβολάν σαν τα κουνέλια και σε μια χώρα με έκταση σαν την Ελλάδα έχουν στριμωχτεί 160 εκατομμύρια κάτοικοι. Αυτό το σύνδρομο της διαρκούς ενοχής για όλα τα δεινά του κόσμου ποτέ δεν το κατάλαβα. Η ζωή είναι άδικη. Για ένα εκατομμύριο λόγους. Δεν την έφτιαξα εγώ όμως έτσι. Και δεν είναι έγκλημα το ότι ζω καλύτερα από κάποιον άλλον για το οποίο οφείλω να πληρώνω ισοβίως. Ούτε μπορεί ένα κράτος, όσο μεγάλο και δυνατό κι αν είναι να ανακουφίσει τη δυστυχία όλου του κόσμου.

Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΣΕ ΜΕΓΕΘΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΘΕΙ. Θα έπρεπε αυτό το τόσο απλό να το καταλάβουν - και να το αντιμετωπίσουν - οι Ομπάμα αυτού του κόσμου. Το απέφυγαν. Αναγκαστικά αυτή τη δουλειά την αναλαμβανουν οι Τραμπ - και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Με όποιες ικανότητες αντίληψης διαθέτουν.

Tα τελευταία τριάντα χρόνια το εμπορικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων (εξαγωγές μείον εισαγωγές, σε τρέχουσες τιμές, μετατρεπόμενες σε Ευρώ) από πλεονασματικό μετατράπηκε σε εφιάλτη. 38.367.000 € πλεόνασμα είχαμε το 1981. Δείτε τη συνέχεια: Το 1991 έχουμε έλλειμμα 311.102.000 €. Το 2001 τριπλασιάζεται: 1.003.460.000 €, με αποκορύφωμα το έτος 2008 που φτάνει στο ύψος ρεκόρ των 3.043.506.477 €! Τρία δις για να εισάγουμε μαρούλια Μαρόκου και ντομάτες Βελγίου. Οι επιδοτήσεις, αντί να οδηγήσουν σε σταδική αλλαγή των ασύμφορων καλλιεργειών, οδήγησαν στην διόγκωσή τους».

                                                         (Θ.Τζήμερος- "Δημιουργία Ξανά")