Το γεφύρι της Πλάκας δεν άντεξε τελικά στην ορμή του
νερού.
Από το 1866 στην ίδια
θέση ο «Παρθενώνας των Τζουμέρκων» σηματοδοτούσε τόσο ένα έργο του ανθρώπινου
πολιτισμού όσο και της νεότερης ιστορίας μας, καθώς αποτελούσε το σύνορο της
ελεύθερης Ελλάδας με τη σκλαβωμένη Ήπειρο την περίοδο 1881-1912.
Επίσης, ήταν
το σημείο όπου στις 29 Φεβρουαρίου 1944 υπεγράφη η συμφωνία της Πλάκας ανάμεσα
στον ΕΔΕΣ και τον ΕΛΑΣ.
Και έπρεπε να περάσουν 149 χρόνια για να καταρρεύσει
μην μπορώντας ακόμη και η τεχνολογικά ισχυρή εποχή μας να το κρατήσει στη θέση του.
Δεν θα εξετάσουμε τώρα τα αίτια και τον πιθανό καταλογισμό ευθυνών. Οι καταγγελίες
πάντως των φορέων των Τζουμέρκων απέναντι στην Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων, την Περιφέρεια Ηπείρου αλλά και το Υπουργείο Πολιτισμού είναι ιδιαίτερα ηχηρές…
Αυτό που προέχει είναι να γίνουν γρήγορα τα απαραίτητα
έργα ώστε σύντομα να βρίσκεται και πάλι στη θέση του (έστω και χωρίς τη μαστοριά
των ανθρώπων που το πρωτοκατασκεύασαν).
Ας ευχηθούμε ώστε οι βροχές να μην προκαλέσουν άλλα δυσάρεστα. Όπως και να 'χει όμως το πράγμα θα πρέπει από την επόμενη κιόλας μέρα η Ήπειρος να θωρακιστεί με τα απαραίτητα αντιπλημμυρικά έργα απέναντι στα καιρικά φαινόμενα που όλο και πιο συχνά κάνουν την εμφάνισή τους με ακραίες εκδηλώσεις. Τα ψέματα τελείωσαν.
Και αλλού γκρεμίστηκαν γεφύρια (και για άλλους λόγους,
πολέμους για παράδειγμα) και επανακατασκευάστηκαν γρήγορα. Ας γίνει το ίδιο και
εδώ.
Παρακάτω το γεφύρι του Μόσταρ στη Βοσνία που βομβαρδίστηκε το 1993
Στη Βουλγαρία
Στην Ισπανία
Στη Νότια Γαλλία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου