Για τον Βαγγέλη...

Η παρακάτω φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα που έχει δημιουργηθεί στο facebook για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη, τον φοιτητή από την Κρήτη που αγνοείται για 15η μέρα.

Διαβάζοντας στον τύπο τις αποκαλύψεις που έρχονται στο φως για τα ανατριχιαστικά βασανιστήρια στα οποία υποβαλλόταν συνεχώς και μάλιστα από συντοπίτες συμφοιτητές του, είναι ν' αναρωτιέται κανείς αν αυτή η κοινωνία μας -της ευκολίας, των οθονών και της αποστασιοποίησης από τα προβλήματα του διπλανού μας-  νιώθει πραγματικά τύψεις για ό,τι είδε, άκουσε, αντελήφθη και δεν το κατήγγειλε, δεν το ανέδειξε αλλά το «έπνιξε» μέσα στον δισταγμό και τον φόβο. Δεν ζούμε βεβαίως στο Αφγανιστάν με τους Ταλιμπάν αλλά καμιά φορά η κόλαση είναι στη διπλανή πόρτα, στο διπλανό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα και δεν το παίρνουμε χαμπάρι. Όταν το παίρνουμε, όμως, τι κάνουμε;  

Επίκαιρο το ποίημα του Αζίζ Νεσίν (σε μετάφραση Γ.Ρίτσου).

"Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή, κόψ' τη φωνή σου,σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός η σιωπή είναι χρυσός.

Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε:
"σώπα".

Στο σχολείο μου κρύψαν την αλήθεια τη μισή,μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!"

Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:"κοίτα μην πεις τίποτα, σσσσ....σώπα!"

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε. Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο, "Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρεις το μπελά σου, σώπα".

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι "Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα"

Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά, η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει. Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε "Σώπα".

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε : "Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμίες ζηλευτές,με τους γείτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.

Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο. Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα"και μαζευτήκαμε πολλοί
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή![...]

Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ' την αμέσως.Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός. Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμήσεις. Κόψε τη γλώσσά σου.

Για να είμαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα' ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψίθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λέει:
ΜΙΛΑ!....