«Τι είδαμε ξανά στο Σύνταγμα; Είδαμε έναν πάρα πολύ βαρεμένο Νίκο Πορτοκάλογλου, ο οποίος τραγουδούσε σαν να βρισκόταν σε μπουάτ της δεκαετίας του ’80. Ωραία τα τραγούδια του Πορτοκάλογλου, πολλοί έχουμε κλάψει με «Φατμέ» κάποια στιγμή στη ζωή μας, αλλά δεν είναι ακριβώς η μουσική που χρειάζεται μια ρημαγμένη πόλη για να υποδεχθεί με χαρά και αισιοδοξία το νέο έτος.
Είδαμε, επίσης, ένα τηλεοπτικό ζεύγος παρουσιαστών που έκανε χαρούμενο τη «δουλειά» της χρονιάς, χωρίς απολύτως καμία προσπάθεια να ξεχωρίσει, να κάνει κάτι λίγο διαφορετικό από αυτό που κάνει στην τηλεόραση και να κερδίσει έστω και κατ’ επίφαση το μεροκάματο.
Είδαμε τον νέο δήμαρχο, τον κύριο Δούκα, που δεν τον λες ακριβώς ευφραδή, να μας εύχεται κάτι για αλληλεγγύη, έχοντας δίπλα του ένα κοριτσάκι. Το κοριτσάκι, που ήταν η κόρη της παρουσιάστριας της βραδιάς, πολλοί το μπέρδεψαν με Παλαιστίνια και ξέσπασε ο Τρίτος Παγκόσμιος στα σόσιαλ, διότι γνωστή εφημερίδα, χωρίς να διασταυρώσει την είδηση, «σήκωσε» το θέμα, «μπράβο, δήμαρχε, που έφερες ένα προσφυγόπουλο», και οι απαντήσεις (επίσης χωρίς διασταύρωση) ήρθαν άμεσα: «Τι δουλειά έχει μια Παλαιστίνια στη σκηνή στο Σύνταγμα;».
Αν προσθέσουμε στο κοκτέιλ του σουρεαλισμού τις παλαιστινιακές σημαίες που κρατούσαν κάποιοι μπροστά στη σκηνή και τη φημολογούμενη αντίδραση σε αυτές του Πορτοκάλογλου, ε, δεν ήθελε και πολύ να γίνει χαμός.
Τέλος, είδαμε τη Μαρίνα Σάττι να τραγουδάει διάφορα πράγματα, στα ελληνικά, τα βουλγάρικα και τα αραβικά, στο γνωστό της έθνικ ύφος, που μπορεί να σου αρέσει ή να μη σου αρέσει, αλλά δεν είναι ιδανικό για πρωτοχρονιάτικη γιορτή. Βαριέσαι. Κουράζεσαι. Δεν θέλεις άλλο, ούτε Μαρίνα Σάττι ούτε Πορτοκάλογλου, ούτε τίποτε. Θες να κλείσεις την τηλεόραση να πας για ύπνο, να μην σκέφτεσαι.
Η όλη κατάσταση ήταν ακριβώς όπως η Αθήνα:
λίθοι, πλίνθοι και σαν να πιάσαμε ό,τι βρήκαμε μπροστά μας και το βγάλαμε
βιαστικά και ασυνάρτητα στη σκηνή. Ενας «έντεχνος» αχταρμάς, λίγο προσποιητό
glam, λίγη αντίσταση, λίγη αντίδραση, λίγο έθνικ, τόσο λίγο όμως όλα αυτά ώστε
να μη μας κατηγορήσουν κιόλας, λίγο «νέο» ύφος και ήθος για μια πόλη που ούτε
ταυτότητα έχει, ούτε απέκτησε ποτέ ούτε ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται».
(Απόσπασμα άρθρου της Μ. Δεδούση από το protagon.gr)
«Η Αθήνα το βράδυ της πρωτοχρονιάς ήταν η πόλη που δεν είχε λάμψη. Ήταν η μίζερη Αθήνα της νέας της δημοτικής αρχής, που έσπευσε να υπηρετήσει κι η ΕΡΤ. Δηθενιά, αντίσταση, «Παλαιστίνη ολέ», φαντασία μηδενική, τσαπατσουλιά… κι ότι νάναι…
Όμως, αν αυτά αφορούν την Αθήνα, τι να πει κάποιος για την ΕΡΤ που συστηματικά κλωτσά την καρδάρα με το γάλα που μαζεύει με τις καλές της προσπάθειες στη μυθοπλασία και στην ενημέρωση; Είναι δυνατόν να στέλνει η Ελλάδα -μέσω της κρατικής τηλεόρασης- σε όλο τον κόσμο την εικόνα με τις παλαιστινιακές σημαίες;
Είναι δυνατόν ένας –δυο σκηνοθέτες και άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι να δημιουργούν ψεύτικες εντυπώσεις για τη χώρα και να μην αντιδρά κανένας;
Κι αν η διακοπή προγράμματος όντως θα ήταν ακραία ενέργεια, δεν μπορούσαν να εστιάσουν μόνο στη σκηνή και σε κοντινά πλάνα; Μπορούσαν, αλλά κάποιοι από την ΕΡΤ δεν ήθελαν… Οι δε παρουσιαστές δεν είχαν το ειδικό βάρος να δώσουν λύση.
Ως επίλογο θα αναφερθώ σε άλλη μια
υποκριτική πράξη του ΚΚΕ με την παράσταση στο … σπίτι του λαού. Όπου έμπλεξε το
Ισλάμ με τον Χριστιανισμό, τα σφυροδρέπανα με τα χιτζάμπ! Με τον άθεο
Κουτσούμπα (απόλυτο δικαίωμά του) να δέχεται …χριστιανικά κάλαντα από την
παιδική χορωδία της… Παλαιστινιακής παροικίας στη χώρα μας, προκειμένου να
καταγγελθούν η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και φυσικά το κράτος… δολοφόνος του
Ισραήλ!Είπαμε … κλασσική Αριστερή υποκρισία και σουρεαλισμός!»
(Απόσπασμα άρθρου του Ν.Γ.Σακελλαρόπουλου από το emvolos.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου