Εχουμε δρόμο...

«Τα εμβόλια κατά του κορωνοϊού δεν είναι και δεν πρόκειται να είναι σαν εκείνο κατά της πολιομυελίτιδας, το οποίο σκοτώνει τον ιό που προκαλεί την ασθένεια. Τα εμβόλια κατά της COVID-19 είναι και θα είναι σαν εκείνα κατά της γρίπης. Θα διαρκούν περίπου 6 με 8 μήνες και θα πρέπει να λαμβάνονται από τον γενικό πληθυσμό κάθε χρόνο. 

Τα εμβόλια αυτά δεν θα «σκοτώνουν» τον κορωνοϊό. Θα προστατεύουν τον άνθρωπο από το να νοσήσει και κατά την ενεργό περίοδο προστασίας από το σκεύασμα δεν θα μεταδίδεται η COVID-19 από τον έναν άνθρωπο στον άλλο. Με λίγα λόγια, έως ότου η εξέλιξη της συλλογικής ανοσίας, σε συνδυασμό με τις μεταλλάξεις του κορωνοϊού, συντελέσουν στη διαμόρφωση μιας νέας κατάστασης όπου η COVID-19 θα προκαλεί και θα αντιμετωπίζεται ως ένα ακόμη απλό κρυολόγημα, τα βασικά όπλα της ανθρωπότητας, πέρα από τα εμβόλια, θα είναι η μάσκα, οι αποστάσεις και τα καθαρά χέρια. 

Κατά τον ιταλό ακαδημαϊκό, η συλλογική ανοσία και όλα όσα θα την ακολουθήσουν αναμένεται να επιτευχθεί το 2024. Σε τρία με τέσσερα χρόνια, δηλαδή. Έως τότε, κοινωνία, οικονομία, πολιτική, η τριπλέτα που σκοτώνει, θα ισορροπεί πάνω σε ένα λεπτό τεντωμένο και παλλόμενο σχοινί. Εμείς θα είμαστε οι αναβάτες. Κάθε τόσο, από τις αναπηδήσεις, κάποιος θα πέφτει στο κενό. Μπορεί να είναι πολίτης, συλλογικότητα, θεσμός, οικονομική δομή ή ακόμη και πολιτιστική και καλλιτεχνική δημιουργία.

Όπως φαίνεται δεν θα ξεμπερδέψουμε εύκολα από την COVID-19, ούτε και τα εμβόλια θα διαγράψουν αυτόματα την απειλή. Δεν ξεμπερδεύουμε όμως εύκολα και με τον δυνάστη της πολιτικής υπεραπλούστευσης που καταλήγει στον συνθηματικό λαϊκισμό και στον πολιτικό αταβισμό. Θα περίμενε κανείς η πανδημία να επιταχύνει τις διαδικασίες ωρίμανσης των κοινωνιών. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει και η απειλή ενέτεινε τον ανακλαστικό λαϊκισμό σχεδόν παντού. Αναζητείται ειδική θεραπεία αλλά όπως όλες οι αντίστοιχες θεραπείες έρχονται κατά κανόνα κατόπιν εορτής». 

                     (Απόσπασμα άρθρου του Ν. Γεωργιάδη από την ΑΤΗensvoice)