Προπαγάνδα μέσω συνωμοσιολογίας...

«Το πρώτο βήμα για τη δημιουργία μιας θεωρίας συνωμοσίας είναι η διατύπωση ενός ισχυρισμού που θα έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την επικρατούσα επιστημονική θεώρηση των πραγμάτων, ή η σύλληψη μιας ιδέας που αντικειμενικά μιλώντας είναι απίθανο να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αλλά που είναι πολύ πιθανό να ωθήσει την κοινή γνώμη στην υιοθέτηση μιας ορισμένης στάσης - σημασία δεν έχει ο βαθμός προσέγγισης της αλήθειας, αλλά ο βαθμός έντασης των θυμικών αντιδράσεων που θα προκαλέσει. 

Αν η θεωρία συνωμοσίας αφορά, λόγου χάριν, τα εμβόλια για την προστασία από τον κορωνοϊό, μια καλή αφετηρία είναι η διάδοση μιας εντελώς ανυπόστατης ιδέας, όπως ότι μέσω της ένεσης θα τοποθετείται στον οργανισμό ένα μικρο-τσιπ που θα ελέγχει τη βούληση με στόχο τον περιορισμό της αυτονομίας μας. Καθώς ο ισχυρισμός αυτός καταρρίπτεται σταδιακά από τα λογικά επιχειρήματα όσων δεν ενστερνίζονται τον παραλογισμό του, ο καλός συνωμοσιολόγος επιδεικνύει την διαλλακτικότητά του, προσαρμόζοντας τη θεωρία του στα νέα δεδομένα, δίνοντας έμφαση, για παράδειγμα, σε μια σειρά από ανύπαρκτες παρενέργειες, όπως η αλυσιδωτή μετάλλαξη γονιδίων και νουκλεοτιδίων - παρενέργειες για τις οποίες το γεγονός ότι δεν υφίστανται δεν αναιρεί την εντύπωση πως, αν υφίσταντο, μπορεί να ήταν φρικτές.  

Υποστηρίζουν ότι τα ασύστολα ψεύδη τους δεν είναι παρά ουδέτερες περιγραφές των φαινομένων και δεν παραλείπουν να δημοσιοποιούν την θεωρία τους και σε ανθρώπους -ιατρούς, βιολόγους, επιδημιολόγους, κοινωνικούς επιστήμονες- που ξέρουν ότι έχουν εντελώς αντίθετη θεώρηση από τους ίδιους. Όταν οι άνθρωποι αυτοί αντιδράσουν επικαλούμενοι την κοινή λογική ή τα επιστημονικά δεδομένα, οι συνωμοσιολόγοι τους κατατάσσουν αμέσως  στους αντιπάλους τους ελπίζοντας ότι οι ηχηρές αντιρρήσεις τους θα λειτουργήσουν όχι ως ανάχωμα αλλά ως διαφήμιση για τις συνωμοσιολογικές απόψεις σε ευήκοα ώτα. 

Η προώθηση της θεωρίας τους, μέσω των μέσων μαζικής δικτύωσης και του κίτρινου Τύπου, γίνεται πάντα χρησιμοποιώντας γλώσσα φορτισμένη συναισθηματικά, και προσαρμόζοντας διαρκώς τους ισχυρισμούς τους με βάση τα νέα επιβαρυντικά στοιχεία ή τις νέες αποδείξεις που προκύπτουν εναντίον της θεωρίας τους.. Εκτός από την διχόνοια που προκαλούν, κλονίζουν την πίστη της κοινωνίας στην έλλογη συζήτηση, μέσω της σταδιακής απονομιμοποίησης των θεσμών, της επιστημονικής έρευνας, και των τεκμηριωμένων πηγών. 

Οι οπαδοί των θεωριών συνωμοσίας χάνουν σταδιακά την ικανότητα να αξιολογούν ποιων οι γνώσεις και οι ισχυρισμοί έχουν αξία, να αναγνωρίζουν τους ειδικούς ή να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τις συμβουλές τους.Απομονωμένοι από τις φωνές της λογικής, του υγειούς σκεπτικισμού, και του σεβασμού στην τεκμηριωμένη άποψη, δημιουργούν σε βάθος χρόνου μια κλειστή κοινωνική ομάδα στην οποία μπορούν να αναπαράγονται μόνο ορισμένου είδους απόψεις. 

Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται σταδιακά ο κύριος στόχος της προπαγάνδας: ο έλεγχος της κοινής γνώμης μέσω της απαξίωσης της επιστημονικής, κριτικής σκέψης, την οποία μπορεί να καλλιεργεί μόνο ο ειλικρινής, δημόσιος διάλογος».

                           (Απόσπασμα άρθρου της Εύας Στάμου από το protagon.gr)