Αυταρέσκεια...

 

«Φέτος μάθαμε ότι ανάμεσά μας κυκλοφορούν άνθρωποι που χωρίς κανένα ίχνος ντροπής, ενοχής, ή δεύτερης σκέψης επιλέγουν να ρισκάρουν και να σκοτώσουν άλλους ανθρώπους. Ακούστηκε ακραίο αυτό; Από στατιστική άποψη δεν είναι καθόλου. Ό,τι και αν πιστεύει ή θεωρεί κάποιος, όποια αντίληψη και αν έχει απέναντι στην επιστήμη, από τη στιγμή που επιλέγει συνειδητά να παίξει με τις πιθανότητες μετάδοσης ενός θανατηφόρου ιού, το κάνει είτε λόγω ασυναισθησίας, είτε επειδή γνωρίζει πως οι πιθανότητες να κολλήσει ο ίδιος είναι απειροελάχιστες. 

Από τη στιγμή λοιπόν που θεωρεί πως ελέγχει τις δικές του πιθανότητες νόσησης, και όχι άλλων δικών του ανθρώπων ή αγνώστων, επιλέγει συνειδητά να παίξει έστω και με ένα απειροελάχιστο ποσοστό να μεταδώσει τον ιό σε έναν άλλον άνθρωπο. Άνθρωποι που φορούν τη μάσκα στο πηγούνι, που δεν κρατάνε αποστάσεις, που γελάνε ειρωνικά και που ξημεροβραδιάζονται στα social media διαδίδοντας ό,τι ανοησία βρουν στα σκουπίδια, είναι άνθρωποι που βάζουν τον εαυτό τους πάνω από τις ζωές των άλλων. 

Άνθρωποι αυτάρεσκοι που έχουν πάρει ένα περίστροφο με μία σφαίρα μόνο μέσα και πυροβολούν αδιάκριτα στο πλήθος, επειδή θέλουν να νιώθουν σπουδαίοι μέσα στον μικρόκοσμό τους και κυρίως επειδή ποτέ δεν θα υποστούν τις όποιες συνέπειες επειδή ούτε αυτοί ούτε κανένας άλλος θα μάθει αν η σφαίρα πέτυχε κάποιον. 

Ένας άνθρωπος με στοιχειώδη ενσυναίσθηση δεν θα επέλεγε ποτέ να πυροβολήσει, ακόμα και αν οι πιθανότητες ήταν εκατομμύρια φορές μικρότερες, εφόσον αυτές υπάρχουν. Θα κάλυπτε με ένα ρημάδι κομμάτι ύφασμα το στόμα και τη μύτη του και θα πρόσεχε λίγο παραπάνω. Μελετώντας κανείς Ιστορία πάντα αναρωτιέται πόσο νομοτελειακή είναι η ακμή και η παρακμή σπουδαίων πολιτισμών. Με πόση ακρίβεια περίοδοι όπου οι τέχνες και η επιστήμη άκμαζαν, ακολουθούνταν από περιόδους σκοτεινές με τους ανθρώπους να λειτουργούν και να σκέφτονται σαν να μην είχαν κληρονομήσει τη γνώση, την εμπειρία και τον πολιτισμό των λαμπρών περιόδων. 

Φέτος είδαμε με πόση ευκολία και μέσα σε πόσο μικρό χρονικό διάστημα μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Ευτυχώς όχι σε κλίμακα που θα επέφερε ένα νέο μεσαίωνα, αλλά σίγουρα σε τέτοια που δόνησε αισθητά πολλές από τις αξίες μας που θεωρούσαμε παγιωμένες. Φέτος μάθαμε πως η Ιστορία δεν έχει διδάξει τίποτα σε ένα πολύ σημαντικό ποσοστό κοινωνιών, που κατά τ’ άλλα θεωρούνται σύγχρονες, μορφωμένες και εγγράμματες.

                             (Απόσπασμα άρθρου από  «Το ελληνάκι» -Αthensvoice)