Γιατί ζηλεύω την Πορτογαλία...

«Αυτές οι μισθολογικές αυξήσεις δεν συνάδουν με τις δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει ως χώρα έναντι των Ευρωπαίων εταίρων και των αγορών. Γι’ αυτό δεν τις αποδέχομαι. Αν υλοποιηθούν (όπως προτείνουν δύο από τα κόμματα που μετέχουν στην κυβέρνηση και η αντιπολίτευση) θα απειληθεί η διεθνής αξιοπιστία της χώρας. Δεν πρόκειται να το επιτρέψω. 

Θα ήταν μεγάλη έλλειψη σεβασμού προς τους Πορτογάλους, τώρα, καθώς πλησιάζουμε στο τέλος της κυβερνητικής 4ετίας μας και σε εκλογές, να καταστρέψουμε όσα με δικό τους πολύ μεγάλο κόστος επιτεύχθηκαν. Η διεθνής αξιοπιστία της χώρας μας είναι αδιαπραγμάτευτη. Γι’ αυτό, αν οι κυβερνητικοί εταίροι επιμείνουν, η κυβέρνησή μου θα παραιτηθεί».

Αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλε ο Πορτογάλος πρωθυπουργός Αντόνιο Κόστα στους συμπατριώτες του, με τηλεοπτικό διάγγελμά του, την Παρασκευή 3 Μαΐου.Ο ηγέτης της αριστερής κυβέρνησης τους είπε ότι δεν πρόκειται να ικανοποιήσει τις μισθολογικές διεκδικήσεις δασκάλων-καθηγητών, γιατί το θεμέλιο για οικονομική μεγέθυνση, για θέσεις εργασίας και περισσότερη δικαιοσύνη είναι η διεθνής αξιοπιστία της χώρας, που εξαρτάται από τη δημοσιονομική υπευθυνότητα. Η οποία –είπε– δεν είναι συμβατή με αυτές τις μισθολογικές διεκδικήσεις. 

Γιατί, όπως εξήγησε ο Μ. Σεντένο, υπουργός Οικονομικών και πρόεδρος του Eurogroup, αυτές οι διεκδικήσεις θα προκαλούσαν ντόμινο αυξήσεων και επιβάρυνση του προϋπολογισμού κατά 800 εκατ. ευρώ ετησίως που, το 2020, θα έφτανε το 1 δισ. ευρώ και θα εξαφάνιζε το πλεόνασμα 0,3% του ΑΕΠ, που έχει τεθεί ως στόχος. Αυτό, κατέληξε, θα έπληττε τη διεθνή αξιοπιστία της Πορτογαλίας, όπερ θα ήταν καταστροφικό για το μέλλον της. 

Τελικά, παρότι η αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή είχε ταχθεί υπέρ της αύξησης των μισθών καθηγητών-δασκάλων, ο Αντόνιο Κόστα κέρδισε τη μάχη στην ολομέλεια της πορτογαλικής Βουλής, προ 10ημέρου, την Παρασκευή 10 Μαΐου.Πιστεύω ότι η στάση του αξίζει να εκτιμηθεί: 

(α) Ο σοσιαλιστής ηγέτης δεν υπολόγισε το λεγόμενο «πολιτικό κόστος», διαφώνησε εν μέσω μαζικών συλλαλητηρίων πολλών κλάδων του δημοσίου, λίγες μόλις εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου – έχει προτεραιότητα τη χώρα, όχι την ψηφοθηρία. 

(β) Ο Αντόνιο Κόστα, αφότου ανέλαβε πρωθυπουργός της κυβέρνησης σοσιαλιστών, κομμουνιστών και Αριστερού Μπλοκ, περιόρισε τα ελλείμματα, εξυγίανε τα δημοσιονομικά, εφάρμοσε μια πολιτική δυναμικής μεγέθυνσης μέσω επενδύσεων, έριξε την ανεργία κάτω από 7% – κι έτσι άρχισε η αναστήλωση των δικαιωμάτων της εργασίας. Εχει και αυτός εκλογές μπροστά του, στις 6 Οκτωβρίου. Αλλά, όπως με τα έργα του αποδεικνύει, θέλει να φτάσει σε αυτές με την Πορτογαλία όρθια, όχι ρημαγμένη από παροχές-δολώματα για ψηφοθηρία. Οχι όπως εμείς...

Ζήλευα την Πορτογαλία, επειδή κατάφερε και βγήκε όρθια από το δικό της πρόγραμμα διάσωσης σε μια 3ετία (2011-2014). Τώρα, που στα καθ’ ημάς κυβέρνηση και αντιπολίτευση τάζουν ορυμαγδό παροχών προς άγραν ψήφων, που το άρρωστο πολιτικό σύστημα συνολικά δείχνει αποφασισμένο να καταστρέψει όσα με θυσίες του ελληνικού λαού έχουν επιτευχθεί, με πρώτο εξακριβωμένο θύμα τη διεθνή αξιοπιστία της Ελλάδας, τη ζηλεύω περισσότερο».

                                           (Αρθρο του Κ.Καλλίτση από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)