Ελληνικός... σουρεαλισμός

«Μπορούμε να γελάμε όσο θέλουμε με όσα τραγελαφικά έγιναν στη Θεσσαλονίκη αλλά όσοι ζούμε στην Αθήνα καλύτερα να φυλάξουμε το χιούμορ για τα δικά μας συγκοινωνιακά «δρώμενα» που από ό,τι φαίνεται δεν έχουν τέλος.Την περασμένη Παρασκευή ανέβαινα με τον Ηλεκτρικό από το Νέο Φάληρο προς το Μοναστηράκι. 

Προς μεγάλη μου έκπληξη (γιατί αυτά δεν είναι πράγματα που συμβαίνουν κάθε μέρα) δύο ελεγκτές του ΟΑΣΑ με τις χαρακτηριστικές τους καρτέλες είχαν μπει στο βαγόνι μας. Ο ένας εξ αυτών αναφώνησε «δειγματοληπτικός έλεγχος εισιτηρίων». Η λέξη «δειγματοληπτικός» με μπέρδεψε λίγο αλλά πριν φτάσουμε εκεί υπήρχε κάτι ακόμα πιο παράξενο στην όλη διαδικασία.

Το μετρό της Αθήνας έχει μπει εδώ και περίπου ενάμιση χρόνο στη λίστα των μητροπολιτικών σιδηροδρόμων του κόσμου που διαθέτουν κλειστό σύστημα ελέγχου κομίστρου. Και όταν λέμε «κλειστό» εννοούμε ότι ο «έλεγχος» γίνεται κυρίως (αν όχι αποκλειστικά) από τις μπάρες εισόδου - εξόδου. Αυτός είναι ο λόγος που ξοδεύτηκαν μερικά εκατομμύρια ευρώ. Και αυτός είναι ο λόγος που δεν θα σας κάνουν σχεδόν ποτέ έλεγχο στο Λονδίνο, για παράδειγμα. Αλλά θα σας κάνουν στην Αθήνα. Γιατί άραγε;

Οπως είδαμε με τα μάτια μας περίπου ένας στους τρεις επιβάτες δεν είχαν «χτυπήσει» εισιτήριο. Προφανώς είχαν «κολλήσει» πίσω από κάποιον κάτοχο εισιτηρίου, κάτι που είναι πανεύκολο να συμβεί στην Αθήνα αλλά όχι στο Λονδίνο. Το ακόμα πιο αξιοπερίεργο είναι ότι η χρήση της λέξης «δειγματοληπτικός» για τον έλεγχο στον Ηλεκτρικό αποδείχθηκε αρκετά ακριβής. Με την έννοια ότι οι παραβάτες δεν πλήρωναν κάποιο πρόστιμο. 

Ακουγαν λιγότερο ή περισσότερο αυστηρές προειδοποιήσεις από τους ελεγκτές («την επόμενη φορά να έχετε μαζί σας εισιτήριο, παρακαλώ») και συνέχιζαν το ταξίδι τους. Οι υπάλληλοι του ΟΑΣΑ σημείωναν με μεγάλη επιμέλεια τον αριθμό των επιβατών που είχαν μετακινηθεί δωρεάν (προφανώς για να ενημερωθεί κάποια εσωτερική υπηρεσία του οργανισμού) και προχωρούσαν στο επόμενο βαγόνι· η επιστήμη της στατιστικής δεν μπορούσε να περιμένει. 

Το συμπέρασμα είναι ότι φτιάξαμε ένα σύστημα που χρειάζεται και μπάρες και ελεγκτές. Μπορεί να κοστίζει λίγο παραπάνω αλλά τουλάχιστον δεν κινδυνεύουμε από τις παρενέργειες της τεχνητής νοημοσύνης».

                                 (Αρθρο του Δ.Ρηγόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)